ТАСАЛЛИ

Яна хато топдим атодан сўраб,
Гўштимни эш тиллар чайнади зимдан.
Ишонма, тоғларнинг бариси сароб,
Ишонма, елкалар қорилган қумдан.
Қасосин унутган қулдай нишонсиз
Бунда ўтадирман — тақдирга тикка.
Олисларда исминг янграйди жонсўз,
Олислардан жоним ўрлайди кўкка.

Мен парвоз завқини бой берган лочин,
Ҳурликка ташнаман, гарчи титроқ тан.
Қай замон булутни тўсарди кафтим,
Энди заминликман,
энди тупроқман...
Нега қўлларимга топширмадинг қўл,
Нега кетмоғимга йўл бердинг очиб?
Ахир, ёниш билан юраги машғул,
Мен ҳам ошиқ эдим ҳаммадан ошиқ.

Мен ҳам севар эдим – телбадан баттар,
Мен ҳам севар эдим – соғлардай маҳтал.
Мен ҳам севар эдим – маҳбусдай ташна,
Мен ҳам севар эдим – кузакда яшнаб.
Мен ҳам севар эдим – ўзимни янчиб,
Мен ҳам севар эдим – тишларим занжир.
Мен ҳам севар эдим – тахайюли оч,
Мен ҳам севар эдим – кўзларим тилмоч.
Мен ҳам севар эдим – осмондай ёғир,
Мен ҳам севар эдим – тушларим тоҳир.
Мен ҳам севар эдим – қони нафармон,
Мен ҳам севар эдим – ҳамон севарман.

🎤J.Haliljonov

✍ R.Xoʻjamov