*/ my comment */

Beloruslarning saytida Toshkentning qimmatligi haqida yozishibdi. Bir qarashda bu sizga noshukrlikka o'xshab ko'rinadi, ammo man ham Toshkentdan ketishni reja qilib turibman. Nega:
- Kvartira narxi juda qimmat. Yaxshi kvartirani 600$ dan arzonga topa olmaysiz. Narx doim oshadi va har safar uyni almashtirganda 50% makler uchun to'laysiz.
- Yashash ham juda qimmat, eng arzon kafe va restoranlar ham bir marta kirganingizda kamida 4-5$ pulingizni oladi.
- Hayot juda tez, vaqt tez o'tadi. Umringiz taksida o'tib ketadi.
- Internet juda rasvo ishlaydi. 20 mbit/s olingan internet 5 ham, kechki payt 2 ham ishlamaydi. Online meetinglarda uzr so'rashga majbursiz. Ular sizni inglizchani tushunmayabdi deb o'ylaydi.

Mani ushab turgan narsa ingliz tilim, Qo'qonga buni ko'chira olsam Qo'qonga, bo'lmasa ishimning tavsiyasi bilan Yevropaga ko'chib ketaman. Oxirgi kirgan ishimda 1 oydan so'ng yevropaga relocation imkoniyati bor. Pul topib, uning barchasini sarflab umrni o'tkazishni to'xtatish kerak. Dunyo kezish, yangi odamlar bilan tanishish, yangi narsalar o'rganish va qachondir kelib bularni o'rgatishim kerak.

@dasturchi_pf

Eyy do'stlar, yon atrofga qarang bu yil yam-yashillik yili, barra o'tlar 2-2.5 barobar uzunroq bo'lib ketipdi 😅. Hammasiga hammamizni ezvorgan yomg'ir sababchi))).

Bizning qishloqda odampar bir biriga laqab qo'yvolishgan. Bu shunday yomon illatki, o'ta ketgan pastkashlik. Navro'zda mahallamizda katta bayram qiluvdik. Biz o'choqboshida oshpazlarga ko'maklashdik. Yon atrof odamlarini fikru xayoli bir xil. Erkaklar ziyofat, to'y, yubiley va boshqa yig'inlardagi aroqning sifatini maqtab, muhokama qilib og'iz ko'pirtirishadi. Hammasi quruq gap so'zlar. Birorta insondan ilm-marifat, ahloq-odob, diniy-dunyoviy gaplar chiqmaydi. Mana nega meni tushinishmaydi yoki men ularni. To'g'risini aytsam mening qishlog'imda dindan ma'lumoti bor insonlar kamchikikni tashkil qiladi. Xafa bo'lishsayam haqiqat bu haqiqat!
- Sakkizinchi mart kuni "Kimdir Qo'rqoq"ning uyidagi ziyofat ajoyip bo'ldi-a, nima diysiz Polvontoy?
- Haa "литровка"siga gap yo'q lekin bay bay bay!
Shunda men so'radim: "Laqabi Qo'rqoqmi? Sabab?"
Uzuklar hukumdoridagi "Qo'rqoq"qa yuz ko'rinishi o'xshagani uchun shunday ekan. Uning ismi "Hobbit" edi aslida. Ehh harplar, "Hobbit" deb qo'yishga til kelishmagan bo'lsa kerak-a? Buni birinchi eshitgan insonni kallasida haqiqiy qo'rqoq nusxa namoyon bo'ladi Hobbit'mas baxtiqarolar?! Hullas bu xalqni tushinishga mening aqlim yetmadi. I'm sorry everyone(((.

Qiziq fakt. Urush qatnashchilari atamasi tarixga kirish arafasida turibdi. Chunki ikkinchi jahon urushida qatnashgan insonlar o'sha payti o'rtacha yigirma yoshda bo'lgan deb hisoblasak hozirga kelib ularning yoshlari bir asrdan oshib ketadi. Ha demay unitiladiyam. Hayot shunday, kelding, yashading, ketding, unutdik(.

Uchinchi jahon urushi qanday bo'ladi bilmadimu, ammo shuni bilamanki to'rtichi jahon urushida insonlar tosh va tayoqlar bilan urishadi.

(C) Einshteyn.

Bugun qishloqdagi oxirgi kunim. Toshkent kut meni). Taasurotlar deysizmi? Salbiy. Bu yerga kelsam bir asr orqaga qaytib qolaman. Shunaqa bekorchi bo'lamanki, g'aflatda umidsiz ahvolga tushib qolganlarga o'xshiyman. Men kelgan joyning insonlari meni tushinmaydi hech. Mana allamahalda socialda o'tirganimni sababi nima. Shuncha muammolari bo'lsayam ko'ngil tushmagur sog'inadida bu yerni. Hullas deadline'ga sho'ng'ish vaqti keldi. Poyezdim bugun peshin vaqtidan keyin yuradi.

Mana yana o'sha soy bo'yi. Oy yorug'ida o'sha tor ko'chadan ko'z uzmasdan ketyapman. Taxminan besh yuz metrdan keyin ko'chani labiga yetib olaman. O'sha kuniyam bahor edi. Oy guvohligida senga aytgan gaplarim hali esimda. Jinim suymas bu ko'changda faqat sening uying yanayam porloq ko'rinardi. Har qishloqqa kelganimda ataylab o'sha soy bo'yidagi ko'chaning "скамейка"lariga bir o'tirib oy bilan yolg'iz qolmasam hisobmas. Yonimdagi "сирень" daraxtining ajoyib hidi nastalgiyani uyg'otganidan battar atrofu-olamni chiroyli ko'rsatadiyam. Bugun daraxtlar, mayin hidli shamol, soyimizning shitirlashi, oy, har doim tortib o'ynaydigan oq-qora sharfim va to'rt kishiga mo'ljallangan o'rindiqlar hammasi o'sha kungidek tap-tayyor turishibdi. Ammo ko'nglimda nimadir kamdek, sen.

To'qimaviy qo'rquv - irim.

Yoshligimizdan har xil cheklovlar bilan katta bo'lganmiz. Ular orasida keraksiz cheklovlar ham yo'q deyolmayman. Irim-sirim. "Supurgini tikka qo'yma - balo keladi, uyda janjal bo'ladi", "Hushtak chalma - jin keladi, ofat keladi", "Tirnoqni kechasi olma!", "Qo'lingni orqaga chakanab o'tirma - davlating ketadi" va hakozo-hakazolar. Bunday irimlar qayoqdan paydo bo'lgan? Rostdanam ishonsa bo'ladiganga o'xshidi?
Ha, ko'pchilik ishonadi. Masalan sizning do'stingz sizga bir voqeani aytib berdi. Siz bu voqeani qayoqdan bilishini so'raysiz. Do'stingiz buni oyisidan eshitganini, oyisi esa xolasidan, xolasi dugonasidan, dugonasi esa kenja qizidan, kenja qizga esa bu voqeani yigiti zeriktirib qo'ymasligi uchun to'qima obrazda gapirib beradi. Buni ma'lumot tarqalish shajarasi deb ataymiz. Irimlar ham shu shajaradan reallashib boraveradi. Qancha ko'piroq insondan eshitilsa shuncha ishonchliroq. Bir tarafdan bu shajarani maqsadi haqida qiziqish paydo bo'ladi. O'ylashimcha bular bolalarni qo'rqitish uchun qo'llaniladigan kalit so'zlarga o'xshab ketadi. Masalan "Hushtak irimi" nevarasiga buvisi tomonidan qo'rqitish uchun aytilgan. Nevara esa katta bo'lgach boshqalarga. Kechasi tirnoqni olganida tun qorong'isidan barmoqlarini shikastlab olmasligi uchun "Tirnoq irimi" paydo bo'lgan, oldinlari chiroq bo'lmagan. Supurgiga kelsak, qaysidir vahimachi opa tong sahardan uyini supirayotganida shoshib supurgisini tikka qoldirib ketadi. Shu kuni qandaydir baxtsiz hodisa yuzaga keladi. Vaqt o'tib o'sha opa boshqa joydagi ko'ngilsizliklardagi gumoni supurgidaligini aytadi. Ular ishonadi. Bu irim sekin sekin tarqala boshlaydi. Choydagi ko'pikni pul deb hisoblaydigan ahmoqlarga esa bir narsa deyolmayman. Bu narsa qanday paydo bo'lganiyam qiziq.

Uzoq tanaffus va aktual mavzu bilan qaytish. Irimlar - hayoliy to'qimalar. To'qimaga ishonib amal qilayotgan insonlarni ko'rsam asablarim chidab turolmaydi. Postdan nimanidir tushingan bo'lishsa hursandman).

Toshkentimizda hattoki fasllar aldoqchi bo'lib ketdi(.

O'zi tabiat qonuniyam shunday: yarimga yarim mos keladi. Ya'ni 0.5+0.5=1. Siz kimsiz aqilli, dono, fozil, odobli, sahiy yokida ilmsiz, kazzob, tambal, odobsiz va soxta. Soxta sifatiga ko'piroq e'tiborli bo'lamiz chunki u sifatdagi insonlar anchagina, mening dunyo qarashimcha. Meningam yomon taraflarim bor. Balkim menam muttahamdirman, telefonning ortida bilib bo'lmaydi, shundaymi? Soxtalik qilyotgandirman? Yaxshi gaplar yozsam yaxshi odam bo'lib ko'rimankuu axir? Fikrlarimni o'qing(hammasi ajoyib) yoqdi, profilimni ko'ring(diniy gaplar bor) yoqdi, instagramdan(ko'rinishimga) like'lar bosing, ma'lumotlar to'plab uchrashuvga chiqing, men hayotdayam o'zimni vaqtincha komil inson qilib ko'rsatib turishga va'da beraman. Keyin turmushga chiqing va baxtli hayot).

Bu postni o'qib kimki aytganlarimni bajarsa xuddiki o'zimdek inson uchraydi, soxtalik shunday. Arxiv post.

O'zbekistondayam klassik piano festivali bo'lib o'tsa yaxshi bo'lar edi. Klassika sevuvchilar uchun ajoyib kanal topib oldim).
Link: https://youtube.com/c/Kassiapiano

Nechi asrlar oldin kosmetika umumman yo'q payti qanaqa bo'lgan ekan-a? Hech eshitmagan ekanman o'sha paytlar bo'yoqlarsiz qiynalib qolishgan va baxtiqaro bo'lishganini. Hozir qanday bo'lsa avvalam shunday, hamma peshonasiga yozilgan juftini topib umurguzaronlik qilgan. Orada qolgan narsa o'ziga ishonmaslik.

Hamma qanday yashashini o'zi biladi. Har kimning o'ziga yarasha komforti bor. Balkim shu narsa ichki xotirjamlikni berar. Menga kelsak ummuman farqi yo'q. Lekin bitta sircha bor, ko'pchilik insonlarga bo'yoqlarsiz, o'zi qanday bo'lsa shu bilan kifoyalanadigan insonlar yoqadi.
Ahmoqona post bo'lgan bo'lsa dislike button yoniq).

Marketing san'ati. Reklamalarni ko'rib: "Bu bola(qiz) buncha xunuk?" - deb qolganlarimiz bo'lgan. Ko'pincha qora tanlilar, bachkanaroq insonlar flagmanlardan asosiy rol oladi. Nimaga?
Insoniyatni bir narsaga ehtiyoji sezilmasa, shu narsaga xohish uyg'otilmasa u loqayd bo'lib qolaveradi. Mijoz yoqimtoy emas ammo unda pul bor. U mijozning sohibjamollarni ko'rishga ko'zi yo'q. Chiroyli modellar tushgan reklamalarniyam tezda rad etadi. Uchinchi shaxsdagi marketologlar esa buni yaxshilab o'ylab shunday qarorga kelishgan. Ya'ni flagmanlarni uncha chiroyli bo'lmagan, bo'yoqlar bilan ishlov berilmagan aktyor(aktrissa)lar ishtirok etadi. Logic!

Marketologlar insonlarning cho'ntagini boshqarishiga shubham yo'q. Ularni aqilli qaroqchilar degim keladi). Bizga bu soha endi-endi kirib kelmoqda.
Qo'polligim uchun uzur. Insonlarni chiroyiga qarab baho bermayman. Shunday baholaydiganlarni ojiz deb bilaman. Chunki har doimam bu sifat qo'l kelavermaydi. To'g'risi, postdagi bu holatni qanday tushintirishni bilmadim.

Hayotda hamma savdogar aslida. Biz insonlardan yaxshi muomila evaziga hurmat sotib olamiz, ishonchimizni sotib do'st, lavozim, hamroh, sevgi orttiramiz, o'zimizni vaqti kelganda ko'rsatamiz, maqtaymiz. Har kuni minglab shunday jarayon yuz beradi. Muomalasizlar, hurmatsizlar yaxshi hayotdagi savdogarlar hisoblanmaydi. Ota-onamiz, qarndoshlarimiz esa bizga homiy(спонсор)lik qilishadi. Harakatchan, yaxshi savdogarlar tanilib boraveradi. Hayotimiz savdodan iborat.