ҚИЁФА

Солланиб бозорга отланар сўзлар,
Ҳар кўчада ял-ял товланар, ёнар.
Аслидан баландроқ баҳони кўзлар,
Тинмай муқом қилар, бежо тўлғонар.

Кибор расталарда турар терилиб,
Кун ўтмай ирийди, ич-ичдан айнир.
Томошабоп бўлар бири керилиб,
Бошқасини биров сақичдай чайнар.

Бичилган фарёдлар, бўғилган бўзлар
Хор-хасдек беқадр дунё йўлида.
Азал дами ўткир қиличдек сўзлар
Ўтмас пичоқ бўлди номард қўлида.

Дод солгинг келади, ёлғон чўзилса,
Бозорга айланса назму нафосат,
Кечаги бокира сўзлар бузилса...
Томошабин бўлса аҳли фаросат!

Солланиб бозорга отланар сўзлар...

2012

© Беҳзод Фазлиддин @Behzod_Fazliddin