#ОЖИЗА
МУАЛЛИФ ШАМСИНУР
18-қисм
***
Робиянинг беҳол ўриндиққа суяниб ўтириши Шахбозни хавотирга солди.
-Жоним нима бўлди?
-Ҳалиям ўзимга кела олмаяпман.
-Пешонаси шу экан.
Шахбоз ачинганнамо гапирди.
-У яхши ўқирди. Жуда одобли йигит эди.
-Ёқтирардимам дерсан ҳали?- Шахбоз тутақиб кетди
-Шахбоз бу нима деганингиз? Ахир бир одам ўлди. Ота онаси уни доғида адо бўлгандир.
-Етарли, бировни ғами билан ўзингни тамом қилмоқчимисан? У бир аҳмоқ экан, шунчалигам бўладими йигит дегани? Мен сира тушунолмадим.
-Биз ҳам уни кимдир ўлдирган деяпмиз.
-Топишдими унда бирор далил?
-Афсус бармоқ излар фақат Ҳакимни ўзиники бўлиб чиқди.
-Менам ўша йигитни бунчалар аҳмоқлик қилади деб ўйламагандим.
-Ота-онаси билан жанжаллашиб қолган экан. Ҳаммаси унга зарба бўлган дейишяпти. Психологимиз эса охирги вақтлар у ўзида эмасди деди,- Робия эшитганларини айтиб берарди.
-Сенга бирор бир укол оламизми? Қаттиқ қўрққансан ҳар холда.
-Йўқ, яхшиман. Лекин...
Робия гапиролмай иккиланди.
-Нима гап Робиш?
Шахбоз қизга яқинроқ сурилди.
-Кечаси у тушларимга киряпти...
Робия йиғлаб юборди.
-Мен... Мен...
-Бўлди жоним йиғлама.
Шахбоз қизни бағрига босди.
-Жуда қўрққансан,бу ҳол вақтинчалик. Ўтиб кетади ҳали.
-Ётоқхонада ўз хонамга чиқишим учун уни хонаси олдидан ўтаман. Ва ... Ўша кун такрорланаверади. У хонадан чиқиб келаётгандек...
Робия яна йиғлаб юборди.
-Робиш сенга аввал ҳам айтганман. Мени квартирамга кўчиб ўт деб. Сен эса йўқ дейсан. Ҳали ҳам кеч эмас. Бирга яшайверардик.
Шахбоз Робиянинг қўлларини маҳкам ушлади ва кўзларига тикилди. Унинг овози бир оз титраб, лекин қатъий оҳангда эди:
— Робия, сен бундай давом эта олмайсан. Бу ҳолатингни кўриб, чидай олмаяпман. Ўша воқеани унутишинг учун бу ерда қолмаслигинг керак.
Робия эса бошини сарак-сарак қилди. Кўз ёшлари ҳали ҳам юзини ювиб турарди.
— Шахбоз, мен қандай қилиб ҳаммасини ташлаб кетаман? Бу ерда дугоналарим бор. Ҳакимнинг ўлими, унинг ташлаб кетган оғриғи мени ҳам ортидан эргаштиряпти. Бу ерда қолиб, барчасини енгишга ҳаракат қилишим керак.
Давоми бор...
https://t.me/shamsinurijodi
МУАЛЛИФ ШАМСИНУР
18-қисм
***
Робиянинг беҳол ўриндиққа суяниб ўтириши Шахбозни хавотирга солди.
-Жоним нима бўлди?
-Ҳалиям ўзимга кела олмаяпман.
-Пешонаси шу экан.
Шахбоз ачинганнамо гапирди.
-У яхши ўқирди. Жуда одобли йигит эди.
-Ёқтирардимам дерсан ҳали?- Шахбоз тутақиб кетди
-Шахбоз бу нима деганингиз? Ахир бир одам ўлди. Ота онаси уни доғида адо бўлгандир.
-Етарли, бировни ғами билан ўзингни тамом қилмоқчимисан? У бир аҳмоқ экан, шунчалигам бўладими йигит дегани? Мен сира тушунолмадим.
-Биз ҳам уни кимдир ўлдирган деяпмиз.
-Топишдими унда бирор далил?
-Афсус бармоқ излар фақат Ҳакимни ўзиники бўлиб чиқди.
-Менам ўша йигитни бунчалар аҳмоқлик қилади деб ўйламагандим.
-Ота-онаси билан жанжаллашиб қолган экан. Ҳаммаси унга зарба бўлган дейишяпти. Психологимиз эса охирги вақтлар у ўзида эмасди деди,- Робия эшитганларини айтиб берарди.
-Сенга бирор бир укол оламизми? Қаттиқ қўрққансан ҳар холда.
-Йўқ, яхшиман. Лекин...
Робия гапиролмай иккиланди.
-Нима гап Робиш?
Шахбоз қизга яқинроқ сурилди.
-Кечаси у тушларимга киряпти...
Робия йиғлаб юборди.
-Мен... Мен...
-Бўлди жоним йиғлама.
Шахбоз қизни бағрига босди.
-Жуда қўрққансан,бу ҳол вақтинчалик. Ўтиб кетади ҳали.
-Ётоқхонада ўз хонамга чиқишим учун уни хонаси олдидан ўтаман. Ва ... Ўша кун такрорланаверади. У хонадан чиқиб келаётгандек...
Робия яна йиғлаб юборди.
-Робиш сенга аввал ҳам айтганман. Мени квартирамга кўчиб ўт деб. Сен эса йўқ дейсан. Ҳали ҳам кеч эмас. Бирга яшайверардик.
Шахбоз Робиянинг қўлларини маҳкам ушлади ва кўзларига тикилди. Унинг овози бир оз титраб, лекин қатъий оҳангда эди:
— Робия, сен бундай давом эта олмайсан. Бу ҳолатингни кўриб, чидай олмаяпман. Ўша воқеани унутишинг учун бу ерда қолмаслигинг керак.
Робия эса бошини сарак-сарак қилди. Кўз ёшлари ҳали ҳам юзини ювиб турарди.
— Шахбоз, мен қандай қилиб ҳаммасини ташлаб кетаман? Бу ерда дугоналарим бор. Ҳакимнинг ўлими, унинг ташлаб кетган оғриғи мени ҳам ортидан эргаштиряпти. Бу ерда қолиб, барчасини енгишга ҳаракат қилишим керак.
Давоми бор...
https://t.me/shamsinurijodi