#қуёшим
222-қисм
Муаллиф: Наргиза Усанбоева
Ҳамиднинг сўкишлари тугаши баробарида телефонинг овози ҳам ўчади ва сал ўтмай хабар келганини билдирувчи мусиқа янграйди. Ҳамид яна телефонига қарайди.
“Салом! Ҳамид ак-о-о-о! Бир овозингизни эшитсам эди... Нега кўтармаяпсиз? Ё шунақа ваъдабозмисиз? Менга берган ваъдаларингиз эсингиздан чиқдими? Сизни бунақа деб ўйламагандим...” – деб хабар юборади Ҳуснора.
- Вой иплос! Вой юзсиз! Одам шунақа бўладими? – Хамиднинг қони қайнаб кетади.
Телефонини қўлига олиб смс ёзмоқчи бўлади. Иккиланади. Кейин яна ўзини босиб, телефонини жойига қўяди.
* * *
Умарнинг уйи. Гулифор ҳаммомдан чиққан. Меҳрона унинг сочларини қуритади.
- Опа, сочингизни ўриб қўяйми? – сўрайди Меҳрона.
- Йўқ, - дейди Гулифор. У Умарга сочини тепага “дум” қилиб йиғиштириб олса ёқишини билгани учун иккиланмай дейди: - Тепага йиғиб, резинка тақиб қўй.
- Хўп... – Меҳрона унинг истагини ўша онда бажаради. – Энди салгина пардоз қилсангиз...
Гулифор унга маъноли қарайди:
- Нима учун экан?
- Вой опа, мен қалбингизда не борлигини биламан. Нима учун тайёргарлик кўряпсиз? Ким учун бунча ҳаракат?
Гулифор кафтлари билан юзини ёпиб олади:
- Уялтирма, илтимос.
Меҳрона унинг қўлларини юзидан олади:
- Уялманг! Умар ака – эрингиз-ку! – ҳавас билан, меҳр билан гапира бошлайди Меҳрона. - Умар акани севасиз, уям сизни севади. Нега уялишингиз керак? Мен сизларнинг муҳаббатингизга ҳавас қилдим.
Давоми бор
Ёндирмачоқ бу – бонус!
@sensanqalbimda
222-қисм
Муаллиф: Наргиза Усанбоева
Ҳамиднинг сўкишлари тугаши баробарида телефонинг овози ҳам ўчади ва сал ўтмай хабар келганини билдирувчи мусиқа янграйди. Ҳамид яна телефонига қарайди.
“Салом! Ҳамид ак-о-о-о! Бир овозингизни эшитсам эди... Нега кўтармаяпсиз? Ё шунақа ваъдабозмисиз? Менга берган ваъдаларингиз эсингиздан чиқдими? Сизни бунақа деб ўйламагандим...” – деб хабар юборади Ҳуснора.
- Вой иплос! Вой юзсиз! Одам шунақа бўладими? – Хамиднинг қони қайнаб кетади.
Телефонини қўлига олиб смс ёзмоқчи бўлади. Иккиланади. Кейин яна ўзини босиб, телефонини жойига қўяди.
* * *
Умарнинг уйи. Гулифор ҳаммомдан чиққан. Меҳрона унинг сочларини қуритади.
- Опа, сочингизни ўриб қўяйми? – сўрайди Меҳрона.
- Йўқ, - дейди Гулифор. У Умарга сочини тепага “дум” қилиб йиғиштириб олса ёқишини билгани учун иккиланмай дейди: - Тепага йиғиб, резинка тақиб қўй.
- Хўп... – Меҳрона унинг истагини ўша онда бажаради. – Энди салгина пардоз қилсангиз...
Гулифор унга маъноли қарайди:
- Нима учун экан?
- Вой опа, мен қалбингизда не борлигини биламан. Нима учун тайёргарлик кўряпсиз? Ким учун бунча ҳаракат?
Гулифор кафтлари билан юзини ёпиб олади:
- Уялтирма, илтимос.
Меҳрона унинг қўлларини юзидан олади:
- Уялманг! Умар ака – эрингиз-ку! – ҳавас билан, меҳр билан гапира бошлайди Меҳрона. - Умар акани севасиз, уям сизни севади. Нега уялишингиз керак? Мен сизларнинг муҳаббатингизга ҳавас қилдим.
Давоми бор
Ёндирмачоқ бу – бонус!
@sensanqalbimda