#finished
Nihoyat "AKS" to'plamidagi barcha kitoblarni tugatdim.
Gulnoz Mo‘minovaning “Havo”si to'plamdan o'qigan oxirgi kitobim bo'ldi. Va bu seriyani shu kitob bilan yakunlaganimdan qaysidir ma'noda xursandman. "Havo" "AKS"ning darajasini ancha yuqoriga ko'tarib berdi men uchun.
Adabiyot nafaqat insonning yuragiga, balki tafakkuriga ham yo‘naltirilgan san’at. Aynan shu jihati bilan "Havo" meni o‘ziga tortdi. She’rlarni o‘qigan sari so'zlar ortidagi ruhiy iztirobni chuqurroq his qilib bordim.
Masalan, “Iyul” she’rida:
"Ko‘nglim qudug‘ini quritdi iyul,
Mendan chiqib ketdi yuvvosh ginachi" deydi Gulnoz opa. “Aytib bo‘lmaydigan qo‘shiq” esa "Havo"dan oldin ham tanish edi. Bu she’rda portlash, faryod va isyon bor.
Gulnoz Mo‘minova she’riyatining menga eng yoqqan jihati ichki kechinmalar va falsafiy qatlamning uyg‘unligi bo'ldi.
"Ichkari, ichkari, sirli ichkari,
Surur shovqinidan pinhon et meni!"
Ichkarilik – bu ruhiy xotirjamlikka intilish, shovqinli hayotdan chekinish, o‘z ichki dunyosi bilan yuzma-yuz qolish istagi. She'rni o'qiganimda menda ham shu istak borligini qayta his qildim, o'z tiilimdan yozilgandek o'qidim she'rni.
Aytgancha, bu she’rlarni o‘qishning o‘zi yetarli emas, ularni his qilish kerak, yashab ko'rish kerak...
"Makondoda yomg‘ir tinar.
Rutubat anqir havodan –
Shishgan o‘pkalar tubiga
Cho‘kayotgan og‘ir rutubat".
Umuman olganda, “Havo” nafaqat "AKS"ni, balki zamonaviy o‘zbek she’riyatini ham falsafiy va badiiy jihatdan baland bosqichga olib chiqqan. Bu kitobni hatto she'r oʻqib yurmagan odamga ham bemalol tavsiya qila olaman.
➡️@qora_yigit
Nihoyat "AKS" to'plamidagi barcha kitoblarni tugatdim.
Gulnoz Mo‘minovaning “Havo”si to'plamdan o'qigan oxirgi kitobim bo'ldi. Va bu seriyani shu kitob bilan yakunlaganimdan qaysidir ma'noda xursandman. "Havo" "AKS"ning darajasini ancha yuqoriga ko'tarib berdi men uchun.
Adabiyot nafaqat insonning yuragiga, balki tafakkuriga ham yo‘naltirilgan san’at. Aynan shu jihati bilan "Havo" meni o‘ziga tortdi. She’rlarni o‘qigan sari so'zlar ortidagi ruhiy iztirobni chuqurroq his qilib bordim.
Masalan, “Iyul” she’rida:
"Ko‘nglim qudug‘ini quritdi iyul,
Mendan chiqib ketdi yuvvosh ginachi" deydi Gulnoz opa. “Aytib bo‘lmaydigan qo‘shiq” esa "Havo"dan oldin ham tanish edi. Bu she’rda portlash, faryod va isyon bor.
Gulnoz Mo‘minova she’riyatining menga eng yoqqan jihati ichki kechinmalar va falsafiy qatlamning uyg‘unligi bo'ldi.
"Ichkari, ichkari, sirli ichkari,
Surur shovqinidan pinhon et meni!"
Ichkarilik – bu ruhiy xotirjamlikka intilish, shovqinli hayotdan chekinish, o‘z ichki dunyosi bilan yuzma-yuz qolish istagi. She'rni o'qiganimda menda ham shu istak borligini qayta his qildim, o'z tiilimdan yozilgandek o'qidim she'rni.
Aytgancha, bu she’rlarni o‘qishning o‘zi yetarli emas, ularni his qilish kerak, yashab ko'rish kerak...
"Makondoda yomg‘ir tinar.
Rutubat anqir havodan –
Shishgan o‘pkalar tubiga
Cho‘kayotgan og‘ir rutubat".
Umuman olganda, “Havo” nafaqat "AKS"ni, balki zamonaviy o‘zbek she’riyatini ham falsafiy va badiiy jihatdan baland bosqichga olib chiqqan. Bu kitobni hatto she'r oʻqib yurmagan odamga ham bemalol tavsiya qila olaman.
➡️@qora_yigit