Нега табиятнинг туси сарғайди,
Совуқ гўзалликдан бурмасмикан юз,
Ифорин таратган гуллар йиғлайди,
Заъфаронга тўлиб, келдимикан куз.

Шохларга ачиндим, жуда ҳам ҳомуш!!
Барглари силкиниб, йиқилар аста,
Бенафас новдалар эгилганча жим,
Кузатиб баргини диллари ҳаста!

Ҳазонга айланар бутун бу борлиқ,
Тўфондай қутириб ўшқирар шамол,
Баҳорнинг дунёси чекади зорлик,
Раҳимсиз ёмғир ҳам, қилмайди малол.

Баҳорда келганди ҳарҳил қушчалар,
Иссиқ ўлкаларга кетишар ҳамон.
Гўёки негадир бу куз шунчалар,
Мени ҳам севгимдан айирган ёмон.

БЕХРУЗ ТЎРАЕВ.