-Сени захарингни таътиб кўрса чаён қочиб кетади. -дедит дўстига эргашган Алишер секингина.....
Биламиз сиз энди бу кенг уйни келинчаги...Эйй адашдим куёвисиз кесатиб олди. Лекин ҳамма ишни бўйнингизга олволманг. Бу аёлниям қариндош уруғи бордир. Уларга хабар бериш керак. Эртага пешинга қолмай чиқарсакда улар хабар топмаса яна панжара ортида пиққиллаб ўтирма аям билмасин деб
-Уфф. Рустам! Бунча захар сочасан?
-Тўғри айтаяпти. Ойбек Рустамни ёнини олди. Қариндошларига хабар бериш керак. Олиб кетиш керак бўлса олиб кетайлик. Вақт кетаяпти
- Бу нарсаларни ўйлаш учун калла керак. Давай ўзимиз харакат қиламиз. Бу ўтираверсин анави парисига маҳлиё бўлиб. Чирт тупириб олган Рустам қош чимириб буюрди.- Бор хужайиндан сўраб кўрчи қаерга қўйилар экан?
-Рустааам!
-Ҳа бупти, мендан ўтди. Бор сўра ошна. Билишимиз керак. Қаерга қўйилади? Олиб кетиш керак бўлса йўлга тайёрланамиз. Вақт ўтказмайлик. Камида беш соат йўл юришимиз керак.
-Шаҳноза, онасини тепасида ўтирган қиз бош кўтариб савол назари билан боққанди секингина ўзи томон имлаган йигит маҳалладан чиққан аёллар нигоҳларидан нари кетиб ошхонага кириб қизнинг ортидан келишини кутиб турди. Ёнига сўзсиз келиб термулиб турган қизнинг елкасидан сийпади.
-Яхшимисан?
-Ҳмм.
Кўзидан сизаётган ёшларини кафти билан артиб олган қизни секингина бағрига тортди.
-Йиғлама гузалим бўлди.-деди пичирлаб. Қаерга қўйилади?
Тушунмагандек гавдасини ортга олиб юзига боққан қизга тикилиб туриб хўрсиниб олди.
Онангни қаверга қўямиз деяпман?
-Шу ерга ўзимизни маҳалла қабристонига.
-Хўп мени жўраларим кутиб турибди. Сен бора қол. Айтмоқчи, у ёқдаги қариндошларга хабар бериш керак.
-Мен укамларга хабар бердим. Улар етиб кела олишмайди. Дадам ҳам кела олмайди. Шахсан телефон қилиб онамни ўлди келинглар деб таклиф билдиришни истамайман. Келадигани укамлардан дадамдан эшитиб шусиз ҳам келади. Келмаса улардан ўпкалайдиган жойим йўқ. Сиз борсиз. Ўзбекмиз маҳалла куй қараб туришмаяпти. Ўзимиз амаллармиз.
-Яхши. Унда мен борай..........
Тун яримдан оққанда дустларидан Азизбек, Иномжон ва Ойбек қолди. Рустам тонгда келаман деб хайрлашиб кетди.
Қўни қушнилардан чиққан овқат дастурхонга тарқатилди.
-Дўстимиз жуда асабий тинчликми? Косадаги шўрвага нон тўғраётган Иномжон савол берди. Савол кимга қаратилганини англаган дўстларнинг нигоҳи Ойбекка қаратилди.
-Ҳмм тинчлик.
-Ҳалиги аёл билан ишлари нима бўлди? Алишер кўпдан бери сўрайман деб юрган саволини берди.
-Қандай аёл?
-Бир куни Рустамни хонасига бир аёл келибди...
-Уй олмади-я? Иномжон ўйчан тарзда савол берди. Аёлига бердими уйни?
-Ҳмм. Рустам тўғрисидаги гап сўзлар ёқмай қош чимирган Ойбек хохламайгина жавоб қайтарди.
-Балким молявий тмондан имкони етмаётгандир. Ёрдамлаши керакмасмикан?
-Рустам уй олган гап сўзларга Азизбек қўйишлди. Бизни йигитлар бориб жиҳозлаб қайтишди. Ҳалиги аёл бўлса керак бирга яшаб юрибди экан.
-Бўлди қилинглар ғийбат бўлиб кетди. Рустам уй олган. Сен хавотир қилмай шурвангни ич.
-Ойбек дўстим сиз бекорга асабийлашаяпсиз. Агар дўстимизга ёрдам зарур бўлса деган ўйда..
-Бўлди дедим у ёш боламас. Дадасини хабари бор! Дадаси эркига қўйиб берганда, бизни аралашишимиз яхшимас. Уни ўз ҳолича яшашга ҳаққи бор! Бўлди қилинглар ёки мен кетаман! Ойбекнинг гапни кесиб ташлагандек сўзлаши орага совуқ бир сукунат чўктирди.
-Хаёт мураккаб экан. Иномжонинг чуқур хўрсиниб олиши сукункатни бузди. Хаёт мураккаб экан такрорлаб олди. Дўстимиз уша аёлга уйланишни истаса никох ўқитиш керак. Бу аҳволда юриши яхши эмас.
-Ином, Рустамни ўзи шу нарсани билмайдими? Қўйинглар мухокама қилмайлик! Урушиб қоламиз.
-Балким никох ўқитишга одам топмай юрган бўлса деган ўйда..
-Бўлди!
-Жўра сиз қизишманг-да, у билан гаплашинг сизга қулоқ солади. Мен тайёрман. Бирга борамиз .Никоҳ ўқиймиз қайтишда келинни қўлидан ош еб қайтамиз. Тўғрими жўралар?
-Ҳа.
-Бўпти олдин бу ердаги ишларимиз тугасин кейин гаплашаман. Ҳозир шу темани ўрнимас.
Биламиз сиз энди бу кенг уйни келинчаги...Эйй адашдим куёвисиз кесатиб олди. Лекин ҳамма ишни бўйнингизга олволманг. Бу аёлниям қариндош уруғи бордир. Уларга хабар бериш керак. Эртага пешинга қолмай чиқарсакда улар хабар топмаса яна панжара ортида пиққиллаб ўтирма аям билмасин деб
-Уфф. Рустам! Бунча захар сочасан?
-Тўғри айтаяпти. Ойбек Рустамни ёнини олди. Қариндошларига хабар бериш керак. Олиб кетиш керак бўлса олиб кетайлик. Вақт кетаяпти
- Бу нарсаларни ўйлаш учун калла керак. Давай ўзимиз харакат қиламиз. Бу ўтираверсин анави парисига маҳлиё бўлиб. Чирт тупириб олган Рустам қош чимириб буюрди.- Бор хужайиндан сўраб кўрчи қаерга қўйилар экан?
-Рустааам!
-Ҳа бупти, мендан ўтди. Бор сўра ошна. Билишимиз керак. Қаерга қўйилади? Олиб кетиш керак бўлса йўлга тайёрланамиз. Вақт ўтказмайлик. Камида беш соат йўл юришимиз керак.
-Шаҳноза, онасини тепасида ўтирган қиз бош кўтариб савол назари билан боққанди секингина ўзи томон имлаган йигит маҳалладан чиққан аёллар нигоҳларидан нари кетиб ошхонага кириб қизнинг ортидан келишини кутиб турди. Ёнига сўзсиз келиб термулиб турган қизнинг елкасидан сийпади.
-Яхшимисан?
-Ҳмм.
Кўзидан сизаётган ёшларини кафти билан артиб олган қизни секингина бағрига тортди.
-Йиғлама гузалим бўлди.-деди пичирлаб. Қаерга қўйилади?
Тушунмагандек гавдасини ортга олиб юзига боққан қизга тикилиб туриб хўрсиниб олди.
Онангни қаверга қўямиз деяпман?
-Шу ерга ўзимизни маҳалла қабристонига.
-Хўп мени жўраларим кутиб турибди. Сен бора қол. Айтмоқчи, у ёқдаги қариндошларга хабар бериш керак.
-Мен укамларга хабар бердим. Улар етиб кела олишмайди. Дадам ҳам кела олмайди. Шахсан телефон қилиб онамни ўлди келинглар деб таклиф билдиришни истамайман. Келадигани укамлардан дадамдан эшитиб шусиз ҳам келади. Келмаса улардан ўпкалайдиган жойим йўқ. Сиз борсиз. Ўзбекмиз маҳалла куй қараб туришмаяпти. Ўзимиз амаллармиз.
-Яхши. Унда мен борай..........
Тун яримдан оққанда дустларидан Азизбек, Иномжон ва Ойбек қолди. Рустам тонгда келаман деб хайрлашиб кетди.
Қўни қушнилардан чиққан овқат дастурхонга тарқатилди.
-Дўстимиз жуда асабий тинчликми? Косадаги шўрвага нон тўғраётган Иномжон савол берди. Савол кимга қаратилганини англаган дўстларнинг нигоҳи Ойбекка қаратилди.
-Ҳмм тинчлик.
-Ҳалиги аёл билан ишлари нима бўлди? Алишер кўпдан бери сўрайман деб юрган саволини берди.
-Қандай аёл?
-Бир куни Рустамни хонасига бир аёл келибди...
-Уй олмади-я? Иномжон ўйчан тарзда савол берди. Аёлига бердими уйни?
-Ҳмм. Рустам тўғрисидаги гап сўзлар ёқмай қош чимирган Ойбек хохламайгина жавоб қайтарди.
-Балким молявий тмондан имкони етмаётгандир. Ёрдамлаши керакмасмикан?
-Рустам уй олган гап сўзларга Азизбек қўйишлди. Бизни йигитлар бориб жиҳозлаб қайтишди. Ҳалиги аёл бўлса керак бирга яшаб юрибди экан.
-Бўлди қилинглар ғийбат бўлиб кетди. Рустам уй олган. Сен хавотир қилмай шурвангни ич.
-Ойбек дўстим сиз бекорга асабийлашаяпсиз. Агар дўстимизга ёрдам зарур бўлса деган ўйда..
-Бўлди дедим у ёш боламас. Дадасини хабари бор! Дадаси эркига қўйиб берганда, бизни аралашишимиз яхшимас. Уни ўз ҳолича яшашга ҳаққи бор! Бўлди қилинглар ёки мен кетаман! Ойбекнинг гапни кесиб ташлагандек сўзлаши орага совуқ бир сукунат чўктирди.
-Хаёт мураккаб экан. Иномжонинг чуқур хўрсиниб олиши сукункатни бузди. Хаёт мураккаб экан такрорлаб олди. Дўстимиз уша аёлга уйланишни истаса никох ўқитиш керак. Бу аҳволда юриши яхши эмас.
-Ином, Рустамни ўзи шу нарсани билмайдими? Қўйинглар мухокама қилмайлик! Урушиб қоламиз.
-Балким никох ўқитишга одам топмай юрган бўлса деган ўйда..
-Бўлди!
-Жўра сиз қизишманг-да, у билан гаплашинг сизга қулоқ солади. Мен тайёрман. Бирга борамиз .Никоҳ ўқиймиз қайтишда келинни қўлидан ош еб қайтамиз. Тўғрими жўралар?
-Ҳа.
-Бўпти олдин бу ердаги ишларимиз тугасин кейин гаплашаман. Ҳозир шу темани ўрнимас.