YURAKDAN GAPLASHAMIZ!

❕❕❕❕❕❕❕❕❕ Batafsil

Онанинг сўнгги илтимоси...

   Дунёнинг ишлари доим шошилинч. Одатдагидек тик турганча нонушта қилаётган эдим. Онам одатдагидек қистарди:
   — Ўтирсанг-чи, болам. Бирпас ўтиргин.
   — Бўлди, кетдим.
   — Шошма, болам. — Онам кўзимга одатдагидан бошқача, қандайдир мунг билан термилди. — Гап бор.
   Типирчилаб соатга қарадим: ҳали бензин олиш керак, ишга бориш керак, кейин нашриётга ўтиш...
   — Нима эди?
   Онам кўзимга ҳамон маъюс термилиб ўтирарди.
   — Суратга тушайлик, — деди тўсатдан.
   Ажабландим.
   — Нега?
   — Яқинда мен ўламан.
   Онам бу гапни худди: “Қўшниникига чиқиб келаман”, дегандек оҳангда айтди. Кулиб юбордим.
   — Қўйсангиз-чи, ойи.
   Шундай дедим-да, чиқдим кетдим.
   Орадан икки ҳафта ўтдию... Кечалари уйғониб кетаман, ўйлайман. Ўйлайман: сен номард, сен ахмоқ нимага, нимага ўшанда кулдинг? Суратга тушишга вақтинг йўқмиди? Керак бўлса топасан-ку! Китоб учун, журнал учун, иш устида, боғда, кўчада...   Нима, сен киноюлдузмисан? Жаҳоншумул шахсмисан? Ана, бир даста суратинг ётибди. Ҳар хил. Ҳар ерда... Фақат... Онанг билан тушган суратинг йўқ!

"Дунёнинг ишлари" китобидан

— Нима бўлди?
— Кўнмади, қайсар келинингиз.
— Зўр қилибди, Нафосатга яхши йигит топдим, сани Севинчга уйлантираман. Нафосатни қадрига етмайсанми, ана сани жонидан ортиқ яхши кўрган Севинчни олиб бераман.
— Ойиииии қанақа йигит қанақа Севинч. Бир ёқда Нафосат, бир ёқда энди сиз.
— Ажаб бўпти. Ўйлаб иш қилиш керак эди. Эртага Севинчникига совчиликка борамиз-а Асила
— Ҳа борамиз ойижон, бугун шифохонадан чиқибди.
Шаҳриёр ҳовлида турган челакни бир тепиб кўчага чиқиб кетди
— Бу иккаласи бир-биридан ўтган қайсар деди Асила кулганча
— Шунақиб таъзирини бериш керак буни. Бўлмаса хафа қилаверади... Эртага ростдан ҳам Севинчникига борамиз
— Нима?
— Ҳа борамиз...

— Ҳа, ҳа биламан. Юримсак ано қиз ҳомиладор бўлганини билиб қорнини қаттиқ сиқиб юргани учун мана Севинчни бир қўли яхши ишламайди.
— Қиз бола тарбиясида эҳтиёт бўлиш керак экан, мана кеча шу нарсани яхши англадим... Отага қийин бутун қишлоқнинг оғзида шу гап...
— Тўғри қадди букчаяди, отага қийин... Гулниҳол ҳам бир зум бўлган ишларни ўйлаб жим бўлиб қолди... ёдида Севинчни чақалоқлигида боқиб олишганда жуда қийналишганди ҳатто сут олишга пули бўлмаган, уйдаги сигир сутидан доим олиб кетарди. Мана энди бойиб кетишди, пул деса муаммоси йўқ. Магазиндан тортиб дачасигача бор. Қизларимга биттадан кофта олиб берган пулимга улар оддий қалам соладиган олишган. Шунда Севинч тушиб роса мақтанганда  дилим хуфтон бўлган эди... Аллоҳ ҳаммасини кўрсатиб қўяди...

#ҚАЛБИМ_ҲАСРАТИ
Муаллиф: #Н_Шуҳратовна
 94-қисм
— Қизим керакли ҳамма нарсангизни олинг, бирор нарса кам бўлиб қолмасин. Шаҳриёр олиб бориб келади. Ўзингизни эҳтиёт қилинг. Гулноза Асиланинг қўлига пул бериб дуо қилиб кузатди.
— Менга қара охирги марта имкон беряпман, қара агар қизни кўнглини олмасанг айтган ишимни бажараман! Гулноза Шаҳриёрни тўхтатиб гапирди.
— Хўп, ойи. Ҳаракат қиламан.
Нафосатнинг маҳалласи томон кетди машина...
— Ассалому алайкум опа, Нафосат машина эгасига бир қараб Асилага салом берди
— Ваалайкум ассалом чиқ машинага,  салқинда бориб келайлик. Нафосат машинага ўтирди.
Бозорга бориб чақалоққа керакли нарсалар, яна бир нечта нарсалар олишди.
— Нимага қовоғингдан қор ёғяпти. Ёнингда юриб ман совуқ қотиб кетдим, кун иссиқ бўлсаям.
— Манов сиз билан келган йигит ёқмаяпти
— Нафосат энди қўйгин. Араз-гиналарни.
— Аразмас опа. Майли гапирмайлик шуни эслашни хоҳламайман. Ман уйга таксида кетаман.
— Ҳечамда ойингга ўзим олиб ўзим олиб бориб қўяман деганман.
— Майли, унда биринчи мени ташлайсизлар.
— Кўп гапирма юр.
Бозордан чиқишиб уйга кетишаркан
— Шаҳриёр биринчи мени уйга ташлаб қўйинг, исиб кетдим, негадир мазам ҳам бўлмаяпти. Олдиндан режалаштирилган ишни бажара бошлади.
— Унда шу ерда тўхтатинг, ман таксида кетаман.
— Нафосат? Шаҳриёр ташлаб қўяди.
— Опа? Нафосат Асилага қаради.
Асилани уйга ташлаб. Шаҳриёр бошқа маҳалла томонга ҳайдади
— Қаёққа ҳайдаяпсиз? Ҳеэ сизга гапиряпман.
— Сани олиб қочиб кетяпман. Кечаги заҳарлигинг учун аламимни олмоқчиман.
— Нима? Жиннимисиз?
— Ўхшаяпманми?
— Уйимга олиб бориб қўйинг! Бўлмаса адамга телефон қиламан.
— Нафосат, ёш бола бўлма. Сан билан жиддий гаплашиб олишим керак.
— Мани гапим йўқ. Гапларингизни ҳаммасини Шаҳлога айтинг. Қанча буйруқ берсангиз шунга беринг.
— Шаҳлони орага нима суқяпсан.
— Суқяпман. Уни ўзи орамизга суқилмоқчи. Қолдиринг шу ерда! Гаплашмайман сиз билан. Гаплашадиган гапим ҳам йўқ.
— Шаҳло бирор нарса дедими?
— Ўзидан сўранг. Шу ерда қолдиринг мени. Ўзим кетаман. Ёки қолдиринг ёки адамга телефон қиламан.
— Нафосат. Шу куни қизишиб кетдим, нима қилай рашким севгимдан ҳам устун туради. Ҳумоюнни эшитиб миямга бирор нарса келмади. Хаёлимда фақат квартирасига борибди деган ўй-хаёл қамраб олди...
— Севмайсиз, ишонмайсиз. Яна севаман деб асабимни дискотека қиласиз. Инсоф борми сизда. Қаршингизда ўтирган инсонларда ҳам юрак деган нарса бор. Кўнгил фақат сизда эмас. Бизнинг ҳам қалбимиз оғрийди.
— Бир марта шунақа бўлдида энди, узр.
— Қолдиринг шу ерда ўзим кетаман. Бақирганларизни унутишим керак.
— Тўхта, буни тақиб ол!
— Тақмайман. Буни тақсам ўзингиздан қаёқдаги хўжайинни ясаб оларкансиз. Ҳозир манга отамдан бошқа хўжайин керакмас. Машинадан тушиб кетди.
— Нафосат, доим назоратимдасан. Унаштирилганимизни билмай бирор ким ортингдан юриб гапиргудек бўлса. Ўша йигит учун ҳаёт тугаган бўлади.
— Ишонмайсиз-ку. Шаҳлони унутиш учун ман билан муносабат ўрнатганингизга ишондим. Кўчасига бурилиб кетди...
— Қайсар! Ойимга нима дейман энди. Балки яна бир имкон қилиб берар ўқишга кетгунимча Шаҳриёр шундай умид билан уйига ҳайдади машинани.

Ўзимам қўполлик қилдим-да ростдан ҳам ҳаққим ё унга буйруқ бериб мандан рухсат олиб кўчага чиқишга. Қиз болада ғурур ҳам қайсарлик ҳам бўлгани яхши экан... ўзини қадрига шунда етказади. Шаҳриёр узукка қараб буни тезроқ қўлига тақишим керак. Бу қиз икки йил энди тутқич бермайди, ё кейинги йилга тўйни қиворсаммикин. Бўлмаса рашк оловида ёниб жизғанак бўлиб кетаман... йигит исмини нима деганди ойим, айтганмидилар ўзи уф-ф хотирам ҳам қолмаяпти... Хонасидан чиқиб ойисининг ёнига борди
— Нима қилдинг? Бориб кечирим сўрайсан қизимдан.
— Қизимдан? Ким қизингиз? Шаҳриёр ойисига ҳайрон қаради
— Асила айтди, Нафосатга нима дединг-а? Ишонмасанг нимага унаштирувни тезлаштирдинг. Ўзим бориб унаштирувни бузиб келаман. Нафосатдек оқила қизни сенга узатишга ўзим қаршилик қиламан. Эртага Нафосат Асила билан бозорга боради, шунда гаплашиб олсанг гаплаш кейин ман сенга вазият яратиб бермайман. Гаплашиб қиздан узр сўраб кўнглини олмасанг Нафосатга ўзим яхши йигит топиб узатаман! Гулноза Шаҳриёрга қаради — Тушундингми? Шунча вақтдан бери қизни қандайлигини билмадингми? Ўзини ўйламасдан оиласини ўйлаб Ҳумоюнни квартирасигача борган, шунга нимага жанжал қиласан? Ҳамма гапни билдим. Келинойинг нарсасини олгани бувисиникига борганакан уйда фақат Нафосатнинг ўзи экан бечора йиғлаганидан кўзи шишиб кетибди — Инсоф борми сенда. Қизимни хафа қилаверсанг ўйлаб ҳам ўтирмасдан Севинчни олиб бераман. — Бор анқаймасдан ёнимдан кет, жўжа хўроз.
— Йигит исмини Ҳумоюн дедингизми?
— Ман нима дарддаман сен нима дарддасан. Бор йўқол. Гулноза туртиб-туртиб Шаҳриёрни ошхонадан чиқазиб юборди...

#ҚАЛБИМ_ҲАСРАТИ
Муаллиф: #Н_Шуҳратовна
 93-қисм
Машинасига ўтираркан — Қайси Ҳумоюн экан бу бола? Яқинда тўйи бўлган. Обид билади кимлигини Шаҳриёр машинада қайтиб тушиб Обиднинг уйига борди
— Ҳа, дўстим қанақасан яхшимисан. 
— Яхшиман, Обид бир ёрдаминг керак, биздан кичкина, яқинда тўйи бўлган Ҳумоюн деган бола ким? Обид юзи буришиб
— Шаҳарлик қиз билан иш битирган болами?
— Ҳа, ҳа шу қаёқ тарафда туради, манзили керак
— Мана жар бўйлаб юрганингда чап қўлдаги уй.
— Нариги маҳалладаги жар томонни айтяпсанми?
— Ҳада, шу ер
— Раҳмат, дўстим Шаҳриёр кетмоқчи бўлиб қадам ташлади
— Эҳтиёт бўл, адаси прокурор. Тахминан нима қилмоқчилигингни билдим.
— Менга деса ундан каттаси бўлмайдими, умуман қизиғи йўқ ким бўлишини Шаҳриёр машинасига ўтирди.
Ўша маҳалла томон ҳайдади.
— Ҳумоюн сенмисан? Эшигидан сал берироқда турган Шаҳриёр шу уйга яқинлашган боланинг йўлидан чиқди.
— Ҳа, мен сиз кимсиз?
— Нафосат билан қандай таниш жойинг бор.
— Собиқ синфдошим! Бошқа танишлигим йўқ.
— Тўхта қаёққа шошяпсан, гапим тугамади ҳали — Нимага уни синглисини квартирангга олиб борасан?
— Эй ака! Қизни ўзи хоҳлаб тургандан кейин нима қилай. Мана бирига уйланишга мажбур бўлдим
— Қилар ишни қилганингдан кейин уйланасанда. Бўпти, бахтли бўл.
— Бу шалтоқ билан гаплашишдан фойда йўқ, қайтага Нафосат бундан дадил, айтган гапини узиб-узиб гапиради. Билмайман бу йигит ўзи ўғил болами ё қиз бола. Уйга борай эртага кактус билан гаплашиб олишим керак. Шаҳриёр машинасини ҳайдаб кетди.
🍃🍃🍃
— Нима бўлди, дадаси Севинч яхши эканми?
— Яхши, яхши ўзига келган. Дилафруз опамни қара катта кетишини. Асл зотига тортади деса ишонмасдим, Гулноз. Мана Севинч шунақа қилиб ўтирибди-ку Шуҳрат бошини ушлаб ўйчанг бўлиб қолди.
— Зоти ҳам майли, ундан олдин қиз болага меҳр, эътибор керак. Опангизни биласиз-ку қанақа уришади болаларини ҳатто етимча дейди. Ўзи иккита бўлса. Севинч уйдагиларидан меҳр кўрмагани учун шунақа қилган. Зотини қўя туринг.
— Лекин ўзи тушунса бўлади-ку. Мана қизларингдан мисол. Ойим ҳар куни уйда жанжал қилади, биз ҳам етарлича меҳр бермаяпмиз шундаям бир йигит учун ўзини хўрлашмаяпти-ку, наслга тортади барибир. Боқиб олишгани эсингдами? Севинчни асл ойиси кимлигини билгансан-у. Юриб-юриб юрган кейин бола бўлиб қолгач шаҳарда яшайдиган қиз узоқ қариндошиникига келиб туғган биласан-у.

— Собиқ синфдошим эди, шуни билгани чақирдингизми? Оддий синфдошим эди.
— Синфдошинг бўладими? Ит бўладими нимага квартирасигача бординг? Қўллари мушт тугилиб овозини кўтариб гапирди.
— Овозингизни кўтарманг, менга. Унаштирилди дегани хоҳлаганича гапиради дегани эмас. Квартирага уни ёнига бормадим, Севинчни олиб келиш учун бордим!
— Нимага уни олиб келасан, сендан бошқа олиб келадиган йўқмиди. Овлоқ жойдаги уйигача боргансан-а? Нафосат нима қилганинг бу?
— Нима қилибман? Нима бирор айб иш қилибманми? Бу, қишда бўлиб ўтиб кетган воқеа эслашдан нима фойда. Севинч қариндошим. У бирор ишкал чиқазса бутун оиламизга доғ тушади.
— Менга қара асабий кўзини узмай гапирди — Кўчага чиқмайсан! Мендан сўраб чиқасан чиқар жойингга. Анов аҳмоқнинг уйига борганингда бирор нарса қилганда нима қилардинг? Яна овози баландлашди.
— Нима? Ҳеэ менга қаранг. Розилик берди, яхши кўраркан деб мени нима қилмоқчисиз. Бориб бу бақириқ-чақириқларингизни Шаҳлога қилинг, тушундингизми? Менга овозингизни кўтариб бақирманг. Нима мен ҳозир сиздан кечиринг уйига борганим учун дейишимни кутдингизми? Айб иш қилдимми? Ёки бирор иш қилибманми ўша билан менга бақирасиз. Рашкни ҳам чегараси бор.
— Ман айтдим, сан қиласан. Унаштирилдик, буйруқ беришга ҳаққим бор.
— Ҳеч қачон! Қачон никоҳингизга оласиз, ана ундан кейин мен хўжайинчилик қиласиз. Унаштирувни ҳозироқ қайтаришим мумкин!
— Ҳеч қачонмас. Ман айтдим мандан рухсат сўраб чиқасан. Унаштирув эса қайтарилмайди!  Шаҳриёр кўзидан олов ёниб Нафосатга қаради.
— Ҳеч қачон! Сиз хўжайинмассиз. Турмушга чиққунимча адамдан бошқа ҳеч кимдан рухсат сўраб кўчага чиқмайман мана олинг узугингизни керакмас Нафосат қўлидаги узукни чиқазиб Шаҳриёр томон отди. Менга ишонмадингиз ишонч бўлмаган жойда эса муҳаббат бўлмайди!
Машина эшигини очиб  — Бу муомалангизни менга қилманг. Айбим йўқ экан, ҳеч қачон сизни ёнингизда бўйин эгмайман, ҳаққингиз йўқ буйруқ беришга. Бақиришга ҳам ҳаққингиз йўқ. Кўзимга кўринманг. Сссиизз ссеввммасс эканнсиизз, балки рросттдан ҳам Шаҳло айтгандек уни унутиш учун мен билан муносабат ўрнатгандирсиз. Севганингизда ҳҳоззирр шу масалани ҳам яхшиликча ҳал қилган бўлардингиз, сиз севмайсиз...
Сўнгги жумлаларни айтаркан кўзларида ёш мавжланди. Эшик тақ этиб ёпилди.
Кўз ёшларини тез-тез артганча — Ҳеч қачон бир йигит учун йиғламайсан, у бўлмаса бошқаси  -деди яна кўзига ёш қуйилиб келиб... йўлда кетар чоғида йигитни ҳамма жойдан блокка солди... керакмас, ҳеч нимаси керакмас... ишонмаса менга тўйни ҳам кераги йўқ! Нафосат базўр ўзини босиб уйига етиб келди... кечаги муаммолар камлик қилгандек энди буниси...
— Уф-ф-ф-ф, аразлаб юрсанг юравер хоҳлаганингча Шаҳриёр ҳам жаҳл билан машинасини буриб маҳалладан чиқиб кетди...

#ҚАЛБИМ_ҲАСРАТИ
Муаллиф: #Н_Шуҳратовна
 92-қисм
Уйига боргач Нафосатнинг гапларини ўйларкан — Шаҳло -дедими? Шаҳло қаёқдан келди хаёлига нима деди Шаҳлони унутиш учун мен билан муносабат ўрнатдингиз дедими? Қаёқдан келди бу гаплар унга, ёки Шаҳло бирор нарса дедимикин ётган жойидан сапчиб турди. — Аниқ шу бир нима деган Нафосатнинг сўнгги гапларини айтаётганда кўзида мавжланган ёшни кўз олдига келтириб юраги ғашланди — Ростдан ҳам унаштирувни бузса-я, ё унақа қилолмайди. Уйига келиб бироз тинчлангач ҳамма нарсани ўйлаб чиқди ва ўзининг хато қилганлигига амин бўлди... — Яхшилаб сўра олдин, худди Нафосатни билмайдигандек нимага квартирасигача бординг дебман-а уф-ф узук ҳам менда деди нозиккина жиловланиб турган узукни қўлига олиб, намунча кичкина бу  мени энг кичик бармоғимга ҳам тўғри келмасакан-у. Эй ўйлаб ўтирган нарсамни қара тезроқ телефон қилиш керак. Блоклагандир ҳамма жойдан. Учрашиш керак, телефонда иш битмайди. — У қайсар энди қачон кўчага чиқади-ю, қачон учрашаман, адасигаям ваъда бергандим бошқа безовта қилмайман деб нима деб баҳона қилиб чиқаман... ойимдан ёрдам сўрашим керак... бу қиз билан гаплашмасам бўлмайди Шаҳло нима деганини билишим керак. Яна жойига ётиб нима деди буйруқ бермайсиз дедими қайсар қайсар шунақаям қайсар бўладими қиз дегани. Қайсарликми бу ёки ғурур? Эй нима бўлсаям манга фарқи йўқ.

ஐღ⎠ 𝑀𝑜𝓎ç𝑒ç𝒶𝓀 ⎝ღஐ:
#ҚАЛБИМ_ҲАСРАТИ
Муаллиф: #Н_Шуҳратовна
 90-қисм
Кўчага чиқса бахти кулгандек Шаҳло челак кўтариб келаётган экан. Нафосатни кўриб уст-бошини тўғрилаб қўйди.
— Тинчликми Шаҳло опа чақиртирибсиз? Ёнига борди
— Тинчлик  -деди энса қотириб.
— Шу энса қотирганингизда юзингиз шундай бужмайиб қотиб қолса-ю, ўзига келмаса хаёлидан ўтказди Нафосат. — Ойимга айтган экансиз-ку Нафосатда гапим бор деб
— Ҳаа -деди узоқ чўзилиб. Биласанми, Шаҳриёр акам мани унутиш учун сан билан гаплашяпти, мени ҳалиям севади. Ўзимга қайтиб келади, ҳали. Ойиси ҳам мени яхши кўради. Шаҳло бир нафасда гапларини айтди.
— Энди сиз билан катта кўчада йигит талашайми? Шаҳриёр мени севади, йўқ сизни севади деб. Бунақа тарбиясизлик керак эмас. Бир йигит деб ўзимни кўчада ҳеч қачон шарманда қилдирмайман. Қўлингиздан келса ҳозироқ фотиҳамни бузиб, Шаҳриёрни ўзингизга қаратиб олинг. Бир ярим йилдан бери сизни эсламаган йигит энди сизни севиб қоладими? Опажон! Хоҳлаганингизни қилинг! Барибир чиранганлариз бефойда! Шу учун чақирганмидингиз? Энди кўчада ўзимни ерга уриб Шаҳриёрни сиз билан талашайми? Ёки уни сиздан рашк қилиб жанжаллашайми? Шуни кутганмидингиз. Асло ундай бўлмайди, опажон! Шаҳриёр, ўзи учун қарорни қабул бўлган. Хайр, опажон жуда кўп ишларим бор, вақтим йўқ! Нафосат ўзига қараб энди гапирмоқчи бўлган Шаҳлонинг ёнидан кетди.
— Қиз бола ҳам шунақа ғурурсиз бўладими? Тавба, ўзини тили билан бахтидан айрилган энди мен билан гаплашганидан  не фойда, тавба, тавба. Нафосат уйига кириб кетди. Кеча келган нарсаларини кўриб, секин жойлаштира бошлади.

— Қазисан, қартисан асл зотингга тортасан ана тортиб ўтирибди асл зотига. Башорат юзига қўлини қўйиб ўзига ўзи гапирди. Шу вақтда ойисига айтишим керак эди-да ўзи бу юриши бежо қара деб мана энди бир йигитни деб ўзини ҳеээ сани... сандака қизни, уйдаги байрамни буздинг қиз бўлмай ўл -деди жойига ётиб. Қўлига телефонини олиб Дилафрузга телефон қила бошлади
— Ало, Дилафруз, яхшими Севинч
— Ассалому алайкум ойи, яхши ҳозир ўзига келди. Палатага олишди... қон гуруҳимиз ҳеч биримизники тўғри келмади, бошқа жойдан топишди қон.
— Яхши бўлиб кетсин, тузалиб олгандан кейин, уришмасдан гаплашгин.
— Хўп ойи  -деди Дилафруз телефонни ўчириш билан бирга.

🍃🍃🍃
  Шаҳриёр бўлган воқеани бутун тафсилоти билан эшитиб — Шунда Нафосатда нима айб экан у йигит уйланётган бўлса  -деди
— Эээ ман гапирмай, ўғлим ундай қиз бўлгунча бўлмагани яхши -деди ачиниб. Нафосат у йигитни таниркан, Севинч билан шу бола квартирасига кирганда Нафосат бориб Севинчни олиб келибди ана шундан Нафосатни айбдор қиляпти "бахтимни буздинг" дейди уялмасдан.
— Нафосат билан шу йигит танишаканми? Шаҳриёрнинг жаҳлдан кўзлари қизарди.
— Шунақа дейишди, ўғлим маҳалласидаги аёллар кўрган экан-да. Шунда Нафосат Севинчни олиб келмаганда бугун юрарди қорнини қаппайтириб. Нафосатга раҳмат дейиш ўрнига уни айбдор қилаяпти беор қиз. Мана шу сабабдан бошқасига уйланётган эканда йигит.
— Мен ҳҳозир келаман ойи. Шаҳриёр "шу йигит билан Нафосат танишакан" деган сўзни эшитди-ю, бошқа сўзлар қулоғига кирмади...
— Зарур гапим бор, маҳалланг бошига чиқиб кел. Хабарни юбориб машинасига ўт олдирди

#ҚАЛБИМ_ҲАСРАТИ
Муаллиф: #Н_Шуҳратовна
 91-қисм
— Нима дейсиз? Тезроқ гапиринг, адам келмасидан уйга боришим керак. Нафосат йигитнинг ёнига келди-ю, лекин машинага ўтирмасдан гапирди
— Машинага ўтир, зарур гапим бор.
— Қанақа гап яна, нима бўлганини билгандирсиз. Нафосат ҳайиқиб атрофга қаради.
— Нафосат, машинага ўтирасанми? Ёки ўзим ўтирғизиб қўяйми? Йигит совуқ башарасига қараб — Нимага?  -деди
— Ўтирсанг биласан! Тезроқ ўтир! Ёки ўзим тушайми?
— Беш минут ундан ортиқ қолмайман. Нафосат машинага ўтирди.
— Ундан ортиқ ушлаб турмайман ҳам. Йигитнинг совуқ муомаласидан кейин Нафосат ғалати бўлди.
— Нима бўлди? Нега ғалатисиз.
— Севинчни йигитини қаердан танийсан? Нафосат томон  қаради.

-Амаки, сизни нима деб ўйлашингизни менга фарқи йўқ. Онамни таъзиясига келибсизми тинч келиб тинч кетинг. Бўлмаса ана дарвоза ундан нари кўча! Мен сизнинг олдингизда ўзимни оқлашга мажбур эмасман! Тоқати тоқ бўлгандек кескин сўзлаган Шаҳноза дарвоза томонга ишора берди. -Боринг кетинг онамини ўлигини сизсиз ҳам кўмиб оларман!
-Ўзи сени ниятинг шу эди! Опам ўлди сени давринг келди-да! Юзсиз шарманда! Акагаям шундай гапирадими? Тоға аталмиш эркак гапга қўшилди.
-Сал уялсаларингиз бўларди! Нималар деяпсизлар?-Ғазаб билан эркаклар томон қадам босган йигитнинг йўлини тўсган қиз бош чайқади.
- Фойдаси йўқ! Индаманг аралашманг! Бу айбловларни эшитавериб қулоғим пишиб кетган. Онамни таъзияси тинч ўтсин!
Шунчалик ҳам жоҳил одамлар бўлиши мумкин эканда! Қизнинг қаршилигидан сунг бурилиб хонага кириб кетган Алишер бетоқатланиб хона ичида юрди. Шунчалик бўладими одам деган!? Ё тавба, ё худойим! Нималар деб ташлади? Шунда мен бу хонада Шаҳноза билан...Нафрат билан ўй сурган йигит чиқиб шу гапларпни сўзлаган амакини бошини ёриб ташлагиси келдию, лекин Шаҳнозанинг онамнинг таъзияси тинчс ўтсин деган сўзларидан сунг ўзини босишга уруниб хона ичида кезина бошлади.
Тонг ёриша бошлаганда ховлида қимир қимир бошланиб йиғи сиғи кучайди. Вилоятдлан ҳетиб келган қолган қариндошлар ҳам олдинроқ етиб келган қариндошлар билан пичирлашиб олишгач Алишерга ўқтин ўқтин қараб қўйишларидан безган йигитнинг тишлари ғижирлаб кетди.
Шу қилганларинга шу ердан қимирламай уй эгасидек юрмасам кўрасанлар тобут кўтарилаётган вақтида аҳд қилди. Тобут ортилган машинадан жой эгаллаган дўстлари ёнига ўғил сифатида бел боғлаб олган Алишер ўзига ёвқараш қилган амакини кўрмай қолгандек туртиб юбориб машина томонга ўтиб кетди..... Бир ҳафта ўтиб етиб келган Тоҳиржон ака, эртаси куни укалари етиб келгач, Алишернинг кунгли қиздан хотиржам тортиб ишига қайтди. Энди уни ёнида яқинлари бор, жойига хорғин чуккан йигитнинг кўз олдига узоқдан туриб бош ирғаб хайрлашган қиз келди. Дилида пайдо бўлган укиниш билан кўнглидан аламли ўй ўтказди. Энди у менга муҳтож эмас. Унга мени керагим йўқ!.....................

Давоми бор.....

Келмаяпсизлар соғиндим десалар ишларини баҳона қиладиган одамлар энди мени айблайдилар. Қараб туринг.
Шаҳнозанинг ортидан катта залга чиққан Алишер қизни қучиб йиғлаётган хола деб аталмиш меҳмонни ўзига анграйиб боққанига парво қилмай, залда марҳума тепасида турган эркаклар томон юрди.
-Сен кимсан? Кимсан сен нега икковинг бир хонада ётибсизлар?-деди эркаклардан бири. Шундай пайтида сал ўзларингни тийсаларинг бўларди...
— А ? Нима деганингиз бу? Алишер газабдан калтираб кетди.

- Сен уни кўзларига боққанмисан ҳеч?
-Кимни? Сўзларига парво қилмай савол берган онасининг кўп савол беришидан хуноб бўлаётганини сезган қиз хўрсиниб олди.
-Алишернида!
-Ҳа. Шу одамларникидек кўзда. Оддий кўз...Тим қора алдоқчи кўзлар... Шавқатсиз кўзлар. Бошқаларники каби....
-Ундаги муҳаббатничи кўрганмисан ё фақат рангини кўрасанми?
-Онаа
-Менга нимадир бўлса уни чақир.
-Ёмон хаёлларга борманг она. Эрталаб тез ёрдам келади. Диализга борасиз. Яхши бўлиб кетасиз.
-Ухлайсанми? Ухлама қизим, сенга тўймай бораяпман.
-Онажонимеей, онасини қучди. Тўймай бораяпман деганиз нима энди?
-Билмасам, сенга термулиб ўтиргим келаяпти. Ерга жой сол. Катта қилиб сени ачомлаб ётай.
-Ерда ётасизми?
-Ҳа.

-Хўп ҳозир..
-Сени туғулишингни даданг жуда интиқ кутган эди. Одатда эркаклар ўғил кўришни истайди. Аммо даданг қиз кўришни жуда интиқлик билан кутганди. Сен туғулганингда мана шу узукни совға қилганлар. Қўлидаги узугини ечишга урунди. Ол қизим сен еч мени кучим етмади. Шишиб кетган бармоқларидан амаллаб узукни ечиб олган Шаҳнозанинг кўзлари ёшга тўлди. Бир замомнлар қандай меҳрибон онам бор эди-я!? Алам билан ўйлади.
-Уканг туғулганида мана бу зиракни олиб берувдилар. Буни ҳам еч. Ҳаммасини ечиб ол. Бўйнидаги занжирига ишора берди. Ол ҳаммасини.
-Нега она?
-Еч қизим, юрагим сиқилаяпти.
Ҳаммасини олиб қўй булар сенга мендан эсталик бўлсин. Насиб бўлса қизинг бўлса тақиб қўясан бувисидан эсталик бўлади.
Онажон жуда кўп гапирдингиз ккелинг бир оз дам олинг чарчаб қоласиз
-Сен ухла қизим. Мен бир оз ётаман.
Кўзи уйқуга кетаётган вақтида онасининг алланималарнир пичирлаб пешонасига лаб босганини идрок қилди. Уйқусчи кучлилик қилиб кўз оча олмади.
Тонгача онасининг кафтини бошида ҳис қилиб ётди...
-Нега мени эслади эканлар?-деди Алишер қизнинг ўйга чумиб қолганин кўриб худди уни оғир ўйларидан халос этишни истагандек. Сабабини сўрамадингми?
-Билмадим. Негалигини аммо икки уч марта сизни сўрадилар...
-Сен бир оз дамингни ол кел шу ерга узалгин. Бир оз ухла. Майли ухламасанг ҳам кўзларингни юмиб ётгин. Толиқиб қоласан. Ёки мендан тортинаяпсанми? Чиқиб кетаман сен узалгин.
-Саида шу ерда эди кетдими?
-Ҳа. Эри олиб кетди. Эрталаб келар экан.
-Мен бир нарсани ўйладим... Диван сунчиғига гавдасини ташлаган қиз аянчли жилмайди.
-Нимани?
-Шу ёшга кириб чин дўстим, дугонам йўқ экан... Оғир кунимда елкасига бошини қўядиган инсоним йўқ экан. Мен шундай инсон топа олмабман. Сизнинг дўстларингизни кўриб хавас қилдим. Уша Берлинга бормаган вақтларингизда сабабини билганимдан кейин сизга ғашим келиши сабаби ҳам шу эди. Чинакам дўстлик нима эканлигини билмаслигим бу тушунчадан хабарим йўқлиги...Ҳозир ёнимда бир инсон барча аламларимни дардларимни юрагимга беркитган сирларимни айтадиган инсоним бўлишини жуда жуда истаяпман.
-Менчи? Мен кимман сенга-деди Алишер ранжиган оҳангда. Мен борман-ку!
-Йўқ. Секингина бош чапйқаган қиз хўрсиниб олди. Сиз мен истаган инсон бўла олмайсиз. Тўғри маълум бир вақт мени тушунгандек бўласиз...Лекин энди сизга суяниб иониб бошлаганимда индамай тарк этасиз. Худдики ҳеч қачон ҳаётимда бўлмаган инсондек... Мен яна қайта сизга ишониб суянадиган даражага келгунимча эса орадан йиллар ўтиб кетади. Назаримда биз бир биримиз учун яралмаганмиз.
-Шаҳнооз
-Алишер ака, ахир бу бор гап-ку! Иккимиз ҳам тан олишни истамаган хақиқатлар-ку бу!
-Сен дам олишинг керак. Тонг отади ҳадемай. Соатни қара бешга яқинлашибди.
Ҳовлидан эшитилган аёл кишининг овози овоз ортидан йиғи шовқини эшитилди. Ўрнидан учиб турган Шаҳноза ҳовли томонга қулоқ солди.
-Холамлар келишибди. Овоз эгасини танигач Алишерга изоҳ берди. -Тоғамлар мени айблашини томоша қиласиз. Опамни сен ўлдирдинг дейдилар Ғамгин жилмайди.
-Нега?
-Бу нарса биз инсонларга ҳос хусусият-ку! Бошимизга тушган кулфатларда кимнидир айбдор қилиб ўз кунглимизда ўзимизга таскин берамиз-ку! Алам билан қалтираб кетаётган лабини қаттиқ тишлаган қиз хўрсиниб олди. -Онам тириклигида эса бир йилда икки марта аҳвол сўраб келишга ярамасдилар. Онам бечора жигарларининг йўлига кўз тикиб ўтирардилар. Тўғри онам кўп гапирар нолирдилар. Аммо уларни яхши кўрардилар. Жигарлари эди.

-Бўпти. Жавобингизни кутамиз.Қанча эрта бўлса шунча яхши. Ойбек дўстим мени тушунинг, биз дўстмиз, бир биримизни хатоларимизни кўра била туриб тузатмасак нега керак дўстлик? Бир дастурхон бошида йиғилиш, бирга қорин тўйдириш учун дўст бўлиш шарт эмас.
-Сиз дўстим ичкарига кира қолинг биз шу ерда бўламиз. Тонгдан ҳаракатга тушамиз. Бир оз мизғиб олмасак куч керак эртага.
Иномжоннинг сокинлик билан маслахат тарзда сўзлаши Ойбекни жахл отидан туширди шекилли турсайиб турган дўсти очиқ чеҳра билан Алишерга боқди.

-Бора қол ошна биз шу ерда бўламиз,-дегач Алишер ўрнидан туриб аёллар ўтирган хонага муралади. Аяси ўғлини эшикдан муралашини кўриб ёнига келди.
-Шаҳнозани хонасига киритиб юбордик.-деди пичирлаб.-Ухламаган. Ёнига кир. Далда бер. Унга ҳозир сени далдаларинг жуда муҳим.
-Шаҳноза? Ухламадингми? Хона эшигини секингина чертди. Эшикни оҳисталик билан итарган йигит диванда оёқларини қучиб ўтирган қизни кўрди. Оғир хаёлларга чўмгандек жим ўтирган қиз бош кўтармагач, эшикни оҳисталик билан ёпган йигит қизнинг тепасига келди.
-Шаҳноза!
Бош кўтариб йигитга боққан қиз бир оз термулиб турдида, тепасида тик турган йигитни белидан қўлларини ўтказиб йиғлаб юборди. Йиғлаб овунгунича хеч бир сўз сўзламай қизнинг счочини сийпалаб турган Алишер қизнинг овунганини сезгач, ёнига секингина ўтирди.
-Нега Қаршига олиб кетишни истамадинг? -деб савол берди қизнингбошида қийшайиб кетган румолини туғирлаётиб.
-Онам истамади. Сенга яқин жойда бўлай деди. Шунинг учун шу ерга дафн қиламиз. Онам ўлимини билгандек кеча жуда кўп сўзлади. Она чарчаб қоласиз десам ҳам гапираверди.
-Сен жуда толиқдинг. Бир оз дам олишинг керак. Тонг узун. Мен ёнингда бўламан. Балким ичингда онанг билан боғлик гапларинг бордир. Гапириб берсанг енгил тортармидинг
-Мен сизнинг уша дўстингиз ҳолатини энди тушунаяпман.
-Кимни? Рустамними?
Ҳа. Уша дўстингизни. Бошимга тушганидан кейин мен у инсон дардини англаяпман. Мени онам неччи йиллардан бери тушакда ётган бемор эди. Худога қараб ростини айтадиган бўлсам баъзида бундай яшаганидан кўра ўлиб кетса дурустимиди деб ўйлаган вақтларим ҳам бўлган. Жонимдан тўйдириб юборган вақтларида бир мартагина бўлсин мана шу ўйни хаёлимдан ўтказганман. У дўстингизни эса соғлом кулиб юриб турган онами нечидир соатларда ўлим топган мен у инсонни энди тушунаяпман. Ҳасталик ақлидан бегона қилган онамни йўқотгач англаяпман. Алишернинг куксига юз босган қиз бостириб келган йиғисини куч билан тўхтатиб олиб сўзларини давом эттирди.- Мен онам билан охирги марта қачон дилдан суҳбатлашганимизни эслай олмайман. Мен онамни кўрмаслик учун доим ишда бўлишга ҳаракат қилар, уйда вақтимда эса онам бемаза гаплар гапирар эдилар иккимиз йўқ жойдан тортишиб қолардик. Ўлимларини билган эканларми куни кеча туни билан мен билан гаплашиб чиқди. Берган озорлари учун узр сўради. Жасадларини қаерга дафн қилишимиз тўғрисида гапирди. Кейин сизни эслади.
-Мени? Хайрон савол берди.
- Ҳа сизни......
Шаҳноза қизим. Ҳансираб нафас олаётган онасининг чақириғига жавобан бош кўтарган қиз стол устида турган сувга интилди.
-Ҳа она. Сув ичасизми?
-Ухламаяпсанми?
-Йўқ. Гапираверинг сизни эшитаяпман.
-Алишержон кўринмай кетди. Шу бола яхши юрибдими?
-Ҳа. Юргандир ишлар билан. Иши кўп одам.
-Қачон ярашиб оласан қизим?
-Биз урушмаганмиз
-Ҳаа қизимаа, онам билмайди деб ўйлайсан-да. У йигитни кутиб кўзларинг толиб кетди-ку болам.
-Она нималар дейсизеей қўйинг. Гапирманг.
-Майли болам истамасанг гапирмаганим бўлсин. Лекин бу дунёда мендан кейин шу йигитга суян.
-Она мен суянаман деганимда суяна олишга имконим етмади. Энди ундан умид қилмайман. Қўйин гапирманг. Чарчаб қоласиз. Онасига турмушга чиқишимга йўл бермадингиз деб таъна қилгани ўзида куч топмаган қиз онасини чалғитишга урунди. Эртага касалхонага олиб бораман.
-Сени ҳам қийнаб юбордим. Тезроқ ўлсам....
-Она бўлди гапирманг. Ўлим тўғрисида сўзламанг. Мени бу дунёда ҳеч кимим қолмади. Сиз ҳам ташлаб кетишни истаяпсизми?

-Сени захарингни таътиб кўрса чаён қочиб кетади. -дедит дўстига эргашган Алишер секингина.....
Биламиз сиз энди бу кенг уйни келинчаги...Эйй адашдим куёвисиз кесатиб олди. Лекин ҳамма ишни бўйнингизга олволманг. Бу аёлниям қариндош уруғи бордир. Уларга хабар бериш керак. Эртага пешинга қолмай чиқарсакда улар хабар топмаса яна панжара ортида пиққиллаб ўтирма аям билмасин деб
-Уфф. Рустам! Бунча захар сочасан?

-Тўғри айтаяпти. Ойбек Рустамни ёнини олди. Қариндошларига хабар бериш керак. Олиб кетиш керак бўлса олиб кетайлик. Вақт кетаяпти
- Бу нарсаларни ўйлаш учун калла керак. Давай ўзимиз харакат қиламиз. Бу ўтираверсин анави парисига маҳлиё бўлиб. Чирт тупириб олган Рустам қош чимириб буюрди.- Бор хужайиндан сўраб кўрчи қаерга қўйилар экан?
-Рустааам!
-Ҳа бупти, мендан ўтди. Бор сўра ошна. Билишимиз керак. Қаерга қўйилади? Олиб кетиш керак бўлса йўлга тайёрланамиз. Вақт ўтказмайлик. Камида беш соат йўл юришимиз керак.
-Шаҳноза, онасини тепасида ўтирган қиз бош кўтариб савол назари билан боққанди секингина ўзи томон имлаган йигит маҳалладан чиққан аёллар нигоҳларидан нари кетиб ошхонага кириб қизнинг ортидан келишини кутиб турди. Ёнига сўзсиз келиб термулиб турган қизнинг елкасидан сийпади.
-Яхшимисан?
-Ҳмм.
Кўзидан сизаётган ёшларини кафти билан артиб олган қизни секингина бағрига тортди.
-Йиғлама гузалим бўлди.-деди пичирлаб. Қаерга қўйилади?
Тушунмагандек гавдасини ортга олиб юзига боққан қизга тикилиб туриб хўрсиниб олди.
Онангни қаверга қўямиз деяпман?
-Шу ерга ўзимизни маҳалла қабристонига.
-Хўп мени жўраларим кутиб турибди. Сен бора қол. Айтмоқчи, у ёқдаги қариндошларга хабар бериш керак.
-Мен укамларга хабар бердим. Улар етиб кела олишмайди. Дадам ҳам кела олмайди. Шахсан телефон қилиб онамни ўлди келинглар деб таклиф билдиришни истамайман. Келадигани укамлардан дадамдан эшитиб шусиз ҳам келади. Келмаса улардан ўпкалайдиган жойим йўқ. Сиз борсиз. Ўзбекмиз маҳалла куй қараб туришмаяпти. Ўзимиз амаллармиз.
-Яхши. Унда мен борай..........
Тун яримдан оққанда дустларидан Азизбек, Иномжон ва Ойбек қолди. Рустам тонгда келаман деб хайрлашиб кетди.
Қўни қушнилардан чиққан овқат дастурхонга тарқатилди.
-Дўстимиз жуда асабий тинчликми? Косадаги шўрвага нон тўғраётган Иномжон савол берди. Савол кимга қаратилганини англаган дўстларнинг нигоҳи Ойбекка қаратилди.
-Ҳмм тинчлик.
-Ҳалиги аёл билан ишлари нима бўлди? Алишер кўпдан бери сўрайман деб юрган саволини берди.
-Қандай аёл?
-Бир куни Рустамни хонасига бир аёл келибди...
-Уй олмади-я? Иномжон ўйчан тарзда савол берди. Аёлига бердими уйни?
-Ҳмм. Рустам тўғрисидаги гап сўзлар ёқмай қош чимирган Ойбек хохламайгина жавоб қайтарди.
-Балким молявий тмондан имкони етмаётгандир. Ёрдамлаши керакмасмикан?
-Рустам уй олган гап сўзларга Азизбек қўйишлди. Бизни йигитлар бориб жиҳозлаб қайтишди. Ҳалиги аёл бўлса керак бирга яшаб юрибди экан.
-Бўлди қилинглар ғийбат бўлиб кетди. Рустам уй олган. Сен хавотир қилмай шурвангни ич.
-Ойбек дўстим сиз бекорга асабийлашаяпсиз. Агар дўстимизга ёрдам зарур бўлса деган ўйда..
-Бўлди дедим у ёш боламас. Дадасини хабари бор! Дадаси эркига қўйиб берганда, бизни аралашишимиз яхшимас. Уни ўз ҳолича яшашга ҳаққи бор! Бўлди қилинглар ёки мен кетаман! Ойбекнинг гапни кесиб ташлагандек сўзлаши орага совуқ бир сукунат чўктирди.
-Хаёт мураккаб экан. Иномжонинг чуқур хўрсиниб олиши сукункатни бузди. Хаёт мураккаб экан такрорлаб олди. Дўстимиз уша аёлга уйланишни истаса никох ўқитиш керак. Бу аҳволда юриши яхши эмас.
-Ином, Рустамни ўзи шу нарсани билмайдими? Қўйинглар мухокама қилмайлик! Урушиб қоламиз.
-Балким никох ўқитишга одам топмай юрган бўлса деган ўйда..
-Бўлди!
-Жўра сиз қизишманг-да, у билан гаплашинг сизга қулоқ солади. Мен тайёрман. Бирга борамиз .Никоҳ ўқиймиз қайтишда келинни қўлидан ош еб қайтамиз. Тўғрими жўралар?
-Ҳа.
-Бўпти олдин бу ердаги ишларимиз тугасин кейин гаплашаман. Ҳозир шу темани ўрнимас.

-Шаҳноза,- ерда ўтиргани қизни елкасида қучиб ўрнидан турғазишга урунди. -Ўрнингдан тур менга ёрдам бер. Ўзингни қўлга ол. Дўстларим келишди. Тур бўла қол маросимга тайёрланишимиз керак.

Балкитм ўлмагандир а? Бир марта қайта текшириб кўрайлииик. Шаҳноз бўлди қила қол ўзингнир қўлга ол.
-Алик!
Эшикдан кириб келган Ойбек хонага саросимали кўз югуртирди. Хона ўртасига тушалган кўрпача устида усти оқ мато билан ёпилган мурага тезгина кўз ташлаб олган Ойбек Алишерни қучди.
-Бандалик дўстим. Фарход келди. Рустам билан Азиз ҳозир келишади. Иномжон йўлда экан у ҳам етиб келади. Нималарни ҳал қилдинг?
-Ҳеч нарсани. Фақат ўлим гувоҳномасини олиш учун ҳужжат олдим. -деди хўрсиниб олган Алишер
-Сен олдида бўл! Бу вақтга келиб онасининг бош томонида тиз чукиб ўтирган қизга ишора қилиб олган Ойбек ташқарига шошилиб чиқиб кетди.
Ҳадемай қўни қушнилар хабар топиши, кунгил сўраб келишларини ўйлаган йигит Шаҳнозани етаклаб хонасига олиб кирди.
- Сен бошинга румол ураб ол мен дустларим билан таъзияга тайёрланишни бошлашимиз керак. Менга қара қизнинг иягидан тутиб ўзи томон бурди. -Менга қара ва сўзларимни яхшилаб эшит. Бу ерга келган одамларни ҳеч бирига сени онангни қай тахлит ўлим топгани ва бунда сени қанчалик айбинг бор ва йўқлиги қизиқ эмас! Тушундингми? Уларни ҳеч бирига сенинг дийдиёнг керак эмас. Сени биринчи вазифанг онангни жойига олиб бориб кўмиш! Фарзанд сифатида охирги бурчингни бажариш! Гапларимни ўқдингми?
Индамай бош силкиган қизни бағрига босди.
- Бошинга румол урашинг керак борми?
-Ҳмм
-Қаерда?
-Ўзим оламан сиз чиқаверинг.
Кийимларини алиштириш нияти борлиги пайқаган Алишер бош силкиб олди. -Аҳволинг яхшими?
-Ҳа. Боягидан анча яхшиман. Бораверинг.
Ҳовлида кимдир овоз берди.
-Ким бор?
Шаҳнозанинг қурқув билан ялт боқишидан юраги зир этиб кетган Алишер хонадан шошилиб чиқди. Ҳовлида уёқ буёққа юриб турган қоматдор эркак томон шошилган Алишер қўш қўллаб кўришиб, эркакнинг паст овозда берган саволига бош ирғаб тасдиқлаш билан жавоб қайтаргач эркак юзига фотиҳа тортиб ҳамдардлик билдириб олди.
- Бандалик! Аллоҳ рахматига олган бўлсин. Опанинг қизини танирдим. Анча ётиб қолдирлар. Мен маҳаллада ишлайман укам нима ёрдам керак? Ботир ака деяверинг.
-Рахмат ака . Биз бу ерлик эмасмиз. Бу ерни урф одатларини билмаймиз. Шаҳноза иккимиз ҳам шошилиб қолдик.
- Ҳаммамиз бу дунёда мусофирмиз укажон. Барчамизни бошимизда бу кун бор. Майли укам мен уйимга чиқай келинойингизни юбораман.
Ботир ака дарвозадан чиқиб улгурмай ховлига кириб келган Рустам билан аясига кўзи тушган Алишер улар томон юрди....
-Қани ўзи? Аяси пичирлабгина савол берди. Аҳволи яхшими?
-Йўқ ая. Шу вақтгача ўзини тутиб турган Алишер ясини кўргач бушашиб кетаётганини ҳис қилди. Нуқул онаси ўлимида ўзини айблаяпти. Мен ўлдирдим деяпти аяяя.
-Тушундим бўлди ўғлим сен бушашма! Энди илгаригидан ҳам сабли бўл болам. Сен жўраларинга қараш мен, ёнида бўламан. Хавотир олма ёнидан бир қадам жилмайман. Бора қол болам. Иномжон барака топсин онасини олиб келаяпти. Ёлғиз қолдирмаймиз. Қаерда ўзи?
-Юринг аясини етаклаб олган йигит уй ичкарисига бошлади. Шаҳноза? Овоз берди.
Хона эшиги очилиб остонада Шаҳноза кўринди. Узун қора тусдаги куйлак лозим бошига румол боғлаб олган қиз кўзига алланечук жозибали кўринди. Юзида ғамгинлик ҳам чеҳрасига чирой бағишлагандек...
Она қизим, жоним болам ҳамдарман ўлай ўзим сизга. Жонимни қоқай шу кун ҳам бор эканда. Чидаймиз жоним. Пиқ пиқ йиғлаётган қизни бағрига босиб таскин бераётган аяси ва аёл қучоғида ёш боладек йиғлаётган қиз манзараси кўзига жуда ёқимли манзара бўлиб сал қолса бу жараён қитзнинг онаси ўлими туфайли рўй бераганини унутаёзди.
-Қачонгача маҳлиё бўлиб турасан Найнов!? Лаб буриб ўзига норози қараб турган Рустамга қош чимириб боқди. Юр, иш бор. Ҳовли томон имлади. -Сен қайнона келинга махлиё бўилб тураверсанг додам келиб бажарадими у ишларни!?

ஐღ⎠ 𝑀𝑜𝓎ç𝑒ç𝒶𝓀 ⎝ღஐ:
Сийрат...

Учинчи фасл...

Йигирма еттинчи қисм...

Тинчлантирувчи нимадир қиласизларми? Тез ёрдам докторига умид билан боққан Алишер Шаҳнозани елкасидан сийпади. Шаҳноза бундай вақтида ўзингни қўлга олишинг керак.
-Албатта. Мен ҳатто хурсанд бўлишим керак. Алишернинг қучоғидан юлқуниб чиқиб онаси томон юрди.- Ахир энди эрга тега оламан. Шарт ортига бурилди. -Мен оёғимга чирмовуқдек чирмашиб олган одамдан бугун қутилдим! Уни йўқ қилдим. Унга туриш мумкин эмас десалар ҳам қайта қайта огоҳлантирсалар ҳам мен турғиздим. Ўлсанг ўл дегандек! Тушундингизми? Мен онамни қотилиман! Алишерга юзини яқин олиб келиб қош қоқиб тамоғини ғийт қилдириб таққиллатиб олган қиз уй ўртасиди тик турган доктор томон юрди.
-Ички ишларга хабар бердингизми?
-Йўқ энди, Паспортини топиб беринг
-Хабар берганингизда қизи онасини ўлдириб қўйди деб айтинг!
- Хўп. -Хотиржам жавоб қайтарган доктор Алишерга қизни кўрсатиб имлади.
-Шаҳноза эсингни едингми? Нималар деяпсан? Ўзинга кел деяпман сенга! Қиз томон қадам босган йигитнинг билагидан тутган доктор папст овозда пичирлади.
-Ака келинг менга қараб юборингда. Менга қаранг, бу опани тушунаяпман кутилмаганда рўй берди. Аслида турғизиш мумкин эмас эди лекин холани ўзи қайсарлик қилиб туриб олгач қизи аравачасини суриб келганди. Ўрнидан турди шу билан йиқилиб ўзига келмади. Опа шунда ўзини айблаб ётибди. Мен ички ишларга холани сурункали касалиги бор деб айтаман. Бор гап ҳам шуку ака. Опани тинчлантириб бир нарса қилмасангиз, ҳозир етиб келишган вақтларида ҳам шундай гапларни гапирса биринчи ўринда ўзига кейин менга муаммо яратади. Илтимос ака ўзингитз гаплашинг. Тинчлантириш керак.
Ҳали ҳам хона ўртасида туриб олиб мен ўлдирдим. Мен ўлдирдим деётган қизга ишора берди.
-Сизда биронта тинчлантирувчи йўқми? Илтимос укол қилиб тинчлантириб беринг. Пулини тўлайман.
-Йўқ ака бизни хизмат текин. Майли қўлимда бор нарса билан тинчлантиришга уруниб кўраман.
-Сиз шундай қилинг бу ёғини мен амаллайман.
Тез ёрдам ходимининг пиёлага аллақанай қизғиш идишдан дори томизишини кузатиб турди.
Ичириб берасизми? Пиёлани Алишерга тутқазди.
Беринг. Пиёлани қўлига олган йигит қиз томон юрди. Шаҳноза кел шуни ичгин.
Нима бу? Кўзлари катта катта бўлиб савол берди. Мени ухлатиб қўймоқчимисиз? А? Мени ухлатмоқчимисиз?
-Йўқ! Овозини кутарди. Йўқ! Сен шуни ичишинг керак! Ич! Деди буйруқ оҳангда. Ширин сўзларига парво қилмай ўзини айблаб сўзланиб турган қиз индамай пиёладиги суюқликни ичдию афти буришиб кетди.
Уфф бемаза экааан!
Мана ол устидан бу сувни ич! Келчи кел мени ёнимга юр мен билан қўлидан етаклаб ташқарига олшиб чиқди. Ҳозир ички ишлар келади. Сен жим ўтирасан. Бир оғиз сўзламайсан. Мен ўзим улар билан гаплашаман тушундингми? Жим турган қизнинг елкасидан тутиб ситлтади. Мени гапларимни тушундингми?
-Ҳа бош ирғади.
-Агар бир оғиз гапирсанг иккимиз хафалашиб қоламиз! Уқдингми?
-Ҳмм.
-Унда яхши,-деди елкасидан қучиб.
Етиб келган маҳалла нозирига марҳуманинг яшаш жойидан берилган касалликги тўғрисидаги маълумотларини бериб вазиятни босиқлик билан тушунтирган Алишер. Нозир хужжат тўлдираётган вақтида чеккароққа чиқиб олдин дўстларига сунг аясига қунғироқ қилиб вазиятни тушунтирди.
Мана бу хужжат билан эртага поликлиникага чиқасиз ва ўлим тўғрисида хужжат олсангиз кумишга рўхсат берилади. Майли ака бандалик. Тез ёрдам ходими ва нозир кетма кет жўнаб кетишди. Катта уйда иккиси ва шу вақтгача ёшларнинг турмуш қуришига жон жаҳди билан қаршилик қилган ҳозирда ожиз ҳолда, дунё ташвишларидан озод мурда қолди. Уй ичига ўлик бир сукунат чукди.
-Мен қилдим,- пичирлади тиззасини қучиб ўтирган Шаҳноза алам билан тебраниб мен қилдим. -Мен айбдорман!
Энди нима қиламан? Ўзи билан ўзи оввора қизга тикилиб қолиб ўй сурди. Энди буни бу хаёлдан қандай қутқазаман? Бу ўзини айблашдан бушамайди.
Ташқаридан машиналарни кетма кет тўхтаганини билдирувчи овоз келди. Менимча болалар етиб келишди. Ҳар ҳолда ёлғиз қолиб кетмадик. Ҳайрият.

Xatoyim uchun yana bir qism tashlayman.😍😍