Мафтуна Абдуллаева
#ҲИЛҚАТ
35~қисм
Битта қиз учун ўлайми энди деди. Ўлмади. Аммо ўлгандан баттар бўлган кунлари бўлди. Айниқса, келин кўйлак танлагани борган кунлари. Очиқ бўлмаслиги керак, ўзим кўришим шарт деб борганига пушаймон еди. Қайтишаётганда, машинани олд ўриндиғида ўтирган эди. Кўзи узоқдан келаётган сочлари тарқатилиб, битта шарф билан номига тугиб қўйилган. Таксист таниб кетасанми деди. У кулиб қўли билан бозорни кўрсатди. Абрам аста кўз қири билан ўрта ўриндиқда ўтирган Ломияга қаради. У бепарво қарама~қарши томонга қараб турарди.
- Ҳозир келаман,- деб машинадан тушди. Нега бундай қилганини ўзи ҳам билмайди. Тез~тез юриб, бекат атрофидаги ёйма бозорча томон кетган қизни изидан тушди. Амира деҳқон бозорига киришга эриниб, йўл четидаги мевалардан оларди.
- Менга ҳам икки килограмм олма беринг.
Таниш овозни эшитган Амира ялт этиб қаради. Охирги марта уч ой олдин кўришган эдилар. Амира унда оддий ва пардозсиз, синиққина кўринганди. Ҳозир Абрамни қаршисидаги қиз эса... Амирани ўртамиёна макияж билан ҳам, гул~гул ёниб турган юзида тушуниксиз бир ифода бир неча дақиқа қотиб туриб, кейин сўнди. Қиз бепарво бир тусга кириб салом берди.
- Ассалому алайкум.
- Ваалайкум ассалом,- Абрам қанча истамасин қиздан нигоҳини узолмади. Бутун танасида қизга талпиниш ҳис этарди. Яна нимадир деб гап топгунича, Амира тез~тез юриб, ундан узоқлашди. Абрамни қалби эса сувни кўриб ичолмаган ташнадек буришиб қолди. Изига қайтиб йўл бўйи ҳам қиздан кўз узолмай дамба~дам машинани атай қилгандек Амирага тўғирланган кўзгусидан қараб кетди... Норози эди. Тақдирни бу ўйинидан жуда ранжиб кетди. Қизни айби бўлиб нафратланганда ҳам майли эди...
Камига Ломия асабини бузди. Абрам бутун дунё менинг асабим билан ҳисоблашсин деган одамлар типидан бўлгани учун, Ломиянинг ҳақли аразини бир тийинга олмади. Аксинча, қизни ҳаммасига у айбдордек ўлгудек ҳақорат қилди..
Турмушларини кейини ҳам совиб қолган ошдек таътимади. Жўраларидан бирини:
- Келинни сал тергаб қўй, дўст душман бор. Эрим мен билан ётишни ҳоҳламайди деб юрган эмиш,- дегани ҳаммасига нуқта қўйди. Зотинини ҳайдаб юборди. Ҳеч ким олдини қайтара олмади...
Аммо бир ҳафта ўтмай, келини тараф бўлиб ялиниб юрган онаси дағ~даға билан кириб келди.
- Келин ҳомиладор экан!
Baxtiyor_oila
#ҲИЛҚАТ
35~қисм
Битта қиз учун ўлайми энди деди. Ўлмади. Аммо ўлгандан баттар бўлган кунлари бўлди. Айниқса, келин кўйлак танлагани борган кунлари. Очиқ бўлмаслиги керак, ўзим кўришим шарт деб борганига пушаймон еди. Қайтишаётганда, машинани олд ўриндиғида ўтирган эди. Кўзи узоқдан келаётган сочлари тарқатилиб, битта шарф билан номига тугиб қўйилган. Таксист таниб кетасанми деди. У кулиб қўли билан бозорни кўрсатди. Абрам аста кўз қири билан ўрта ўриндиқда ўтирган Ломияга қаради. У бепарво қарама~қарши томонга қараб турарди.
- Ҳозир келаман,- деб машинадан тушди. Нега бундай қилганини ўзи ҳам билмайди. Тез~тез юриб, бекат атрофидаги ёйма бозорча томон кетган қизни изидан тушди. Амира деҳқон бозорига киришга эриниб, йўл четидаги мевалардан оларди.
- Менга ҳам икки килограмм олма беринг.
Таниш овозни эшитган Амира ялт этиб қаради. Охирги марта уч ой олдин кўришган эдилар. Амира унда оддий ва пардозсиз, синиққина кўринганди. Ҳозир Абрамни қаршисидаги қиз эса... Амирани ўртамиёна макияж билан ҳам, гул~гул ёниб турган юзида тушуниксиз бир ифода бир неча дақиқа қотиб туриб, кейин сўнди. Қиз бепарво бир тусга кириб салом берди.
- Ассалому алайкум.
- Ваалайкум ассалом,- Абрам қанча истамасин қиздан нигоҳини узолмади. Бутун танасида қизга талпиниш ҳис этарди. Яна нимадир деб гап топгунича, Амира тез~тез юриб, ундан узоқлашди. Абрамни қалби эса сувни кўриб ичолмаган ташнадек буришиб қолди. Изига қайтиб йўл бўйи ҳам қиздан кўз узолмай дамба~дам машинани атай қилгандек Амирага тўғирланган кўзгусидан қараб кетди... Норози эди. Тақдирни бу ўйинидан жуда ранжиб кетди. Қизни айби бўлиб нафратланганда ҳам майли эди...
Камига Ломия асабини бузди. Абрам бутун дунё менинг асабим билан ҳисоблашсин деган одамлар типидан бўлгани учун, Ломиянинг ҳақли аразини бир тийинга олмади. Аксинча, қизни ҳаммасига у айбдордек ўлгудек ҳақорат қилди..
Турмушларини кейини ҳам совиб қолган ошдек таътимади. Жўраларидан бирини:
- Келинни сал тергаб қўй, дўст душман бор. Эрим мен билан ётишни ҳоҳламайди деб юрган эмиш,- дегани ҳаммасига нуқта қўйди. Зотинини ҳайдаб юборди. Ҳеч ким олдини қайтара олмади...
Аммо бир ҳафта ўтмай, келини тараф бўлиб ялиниб юрган онаси дағ~даға билан кириб келди.
- Келин ҳомиладор экан!
Baxtiyor_oila