Urushning so'nggi yili — qirq beshinchi yilning qishi bu tomonlarda yumshoqroq kelsa ham, ammo bari bir, chilla sovug'i, odatdagidek, haqini qo'ymadi, qirq darajadan oshib ketdi. Daraxt shoxlarida bir haftadan beri yopishib yotgan bulduruq eridi-yu, o'rmon batamom karaxt bo'lib qoldi, yerdagi qor g'ozini yo'qotib, salga g'archillar, uqalanib ketar, ertalablari chirsillab turgan sovus havoda nafas olish qiyin bo'lardi. Keyin havo bir oz shashtidan qaytdi, shundan so'ng yana bir marta yumshadi, natijada sayxonliklardagi qor beti yupqa muz bo'ylab, erta qotib qoldi.