Bizning ongimiz, hissiyotlarimiz va fikrlash jarayonimiz doim ham bir xil ritmda harakatlanmaydi. Ba'zan bizga nimanidir o'rganish, tahlil qilish yoki empatiya bildirish kuch bersa, ba'zida aynan shu jihatlar bizni charchatishi mumkin. Gap shundaki, inson ongining tabiati doimiy harakat va tahlil qilishga emas, ko'proq ritmik muvozanatga intiladi. Masalan, biz o'zimizdan doimiy aqliy faollikni talab qilamiz, lekin ong o'z ehtiyojiga ko'ra tinchlanishni xohlagan payt uning bu signalini e'tiborsiz qoldiramiz. Bu ichki bosimni kuchaytirishi, o'zimizni aybdor his qilishga olib kelishi mumkin. Bundan tashqari, har birimizning turlicha energiya resurslarimiz bor. Ular tiklanishni, sokinlikka berilish orqali yangilanishni talab qiladi. Shuning uchun ba'zi kunlar bizda tahlil qilish, chuqur his qilish yoki har qanday masalaga javob izlash istagi bo'lmaydi. Go'yo ongimiz "rejim"ni o'zgartirgandek, harakat qilishga, lekin chuqur fikrlamaslikka moyil bo'lib qolamiz. Bu esa psixologik himoya mexanizmlaridan biridir. Tahlil qilishni xohlamayotgan kunlarimizda, boshqalar bilan chuqur hamdardlik qilolmayotgan paytlarimizda, biror narsaga zo'r berib fikr yuritishga kuch topolmayotgan lahzalarda ongimizning tabiiy ritmini hurmat qilishni o'rganishimiz muhim. Bu yondashuv nafaqat ruhiy muvozanatni saqlashga, balki uzoq muddatli samaradorlikni ta'minlashga ham yordam beradi.

@niktofilist