#Lisonu_t_tayr
#hikoyat

LXII
Ҳикоят
— «Бор эди бир паҳлавони зўргар,
Беҳунарлиғ фаннида соҳиб ҳунар.

Чоштгоҳ ер эрди ўн ботмон таом,
Ёна мунча айлар эрди қути шом.

Бу икки ҳангомнинг мобайни ҳам,
Ёна мунча ўтлар эрди бешу кам.

Зўрлар айлар эдиким пили маст,
Қилса топқай эрди андоми шикаст.

Иттифоқо ҳодисоти рўзгор,
Мулк аро қилди бузуғлуғ ошкор.

Ўйлаким бўлғоч аён андоқ бало,
Вожиб ўлди мулк аҳлиға жало.

Халқ ўзга мулк азми эттилар,
Жон овучлаб бош олибон кеттилар.

Зўргар ҳам айлади ҳамроҳлиқ,
Йўқ анга йўл ранжидин огоҳлиқ.

Йўл узунроқ тушти-ю обод йўқ,
Қилғоли баднафс эл нафсини тўқ.

Зўргар чун топмади бир кун ғизо,
Бошлади ўз ҳолиға тутмоқ азо.

Чун иккинчи кунга етти паҳлавон,
Кетмиш эрди жисмидин тобу тавон

Лек учунчи кун анга бебарглик,
Айлади зоҳир биёбон марглик.

Қатъ этиб йўлни ёёқ атфол ҳам,
Ҳар тараф икки букулгон зол ҳам.

Икки-уч кун тортибон ранжу ано,
Маъман ичра комлар топиб яно.

Паҳлавон топиб бу меҳнатдин шикаст,
Ўйлаким бўлди ажал йўлинда паст».

KANALGA ULANISH:
👇👇👇
https://t.me/navoiyshunoslik_rasmiy