Yuz yildan keyin, ya’ni 212(*)-yilda barchalarimiz qarindoshlarimiz bilan birgalikda yer ostida boʻlamiz.
Biz qurgan uylarda notanish odamlar yashaydi. Yigʻgan mol-mulkimizga boshqalar egalik qiladi. Biz haqimizda hech narsani eslashmaydi ham. Ichimizda kim ham otasining bobosini eslay oladi. (Boʻlsa ham juda ozchilik eslaydi).
Bizlar oʻsha paytda satrlarda eslanamiz, ism va shaklimiz unutilgan tarixga aylanadi. Shunday ekan nima uchun kelajakdagi mol-mulkimiz, uylarimiz va ahllarimiz haqida koʻp bosh qotiramiz. Axir yuz yildan keyin bulardan hech naf yoʻq-ku?!
Bizning borligʻimiz koinotning umri oldida bir lahza xolos. Bizning umrimiz uning oldida koʻz ochib yumgunchalik fursatdir. Bizdan keyin oʻnlab avlodlar keladi. Ular ham dunyoni xuddi biz topshirgandek keyingi avlodga bayroqni topshiradilar. Ular orzularining toʻrtdan birini ham amalga oshirmasdan oʻtib ketadilar. Shunday ekan, dunyodagi haqiqiy hajmimizni bilib olishimiz kerak. U, biz tasavvur qilgandan ham kichikdir.
Yuz yildan keyin zulumot va sukunat ichra yurib, dunyo naqadar haqir ekanini va orzularimiz choʻpchak ekanini bilamiz. Qani edi umrimizning barchasini jiddiy ishlar, yaxshiliklarni jamgʻarish va solih amallarni qilishga safarbar qilsak edi, deb orzu qilamiz.
©️ Karim Bahriyev
Biz qurgan uylarda notanish odamlar yashaydi. Yigʻgan mol-mulkimizga boshqalar egalik qiladi. Biz haqimizda hech narsani eslashmaydi ham. Ichimizda kim ham otasining bobosini eslay oladi. (Boʻlsa ham juda ozchilik eslaydi).
Bizlar oʻsha paytda satrlarda eslanamiz, ism va shaklimiz unutilgan tarixga aylanadi. Shunday ekan nima uchun kelajakdagi mol-mulkimiz, uylarimiz va ahllarimiz haqida koʻp bosh qotiramiz. Axir yuz yildan keyin bulardan hech naf yoʻq-ku?!
Bizning borligʻimiz koinotning umri oldida bir lahza xolos. Bizning umrimiz uning oldida koʻz ochib yumgunchalik fursatdir. Bizdan keyin oʻnlab avlodlar keladi. Ular ham dunyoni xuddi biz topshirgandek keyingi avlodga bayroqni topshiradilar. Ular orzularining toʻrtdan birini ham amalga oshirmasdan oʻtib ketadilar. Shunday ekan, dunyodagi haqiqiy hajmimizni bilib olishimiz kerak. U, biz tasavvur qilgandan ham kichikdir.
Yuz yildan keyin zulumot va sukunat ichra yurib, dunyo naqadar haqir ekanini va orzularimiz choʻpchak ekanini bilamiz. Qani edi umrimizning barchasini jiddiy ishlar, yaxshiliklarni jamgʻarish va solih amallarni qilishga safarbar qilsak edi, deb orzu qilamiz.
©️ Karim Bahriyev