Ⓗ︎Ⓐ︎Ⓕ︎Ⓢ︎Ⓐ︎Ⓛ︎Ⓐ︎

Ajoyib kun bo‘ldi. Alhamdulillah!❤️

Allohning har bir kuni - tuhfa, tuhfalarni esa shukronalik bilan qabul qilish, qadrlamoq kerak.

Hech qanday muhim voqea yuz bermagandek tuyulsa ham, bu aqlning yetishmasligi yoki yurakning zaifligidan. Hayotda behuda kunlar bo‘lmaydi. Aslo. Faqat qarab turib ko‘rmaydigan, eshitib turib eshitmaydigan odamlardagina shunday. O‘ziga va dunyoga e’tiborli bo‘lgan kishining hayotida muhim voqealar har kuni, hech bo‘lmaganda qalbida sodir bo‘ladi.

- Doim nimadan kulib yurasan?
- O'zimning ustimdan.

Ramazon oyingiz muborak bo'lsin!🌙

Roʻza faqat yemoq-ichmoq va jimodan tiyilish emas. Jasadimiz bilan birga ruhimiz va aqlimiz ham roʻza tutsin. Qulogʻimiz, koʻzimiz va tilimiz ham roʻza tutsin. Roʻzadan maqsad ham shudir. Taqvodorlikka erishishdir.

Qalb va ruh roʻzasi faqat kunduz kuni emas, balki, tunu kun Alloh rozi boʻladigan ishlarda boʻlishni taqozo qiladi. Ubudiyat mana shudir. Ibodat toʻxtashi mumkin. Ammo, ubudiyat toʻxtamaydi. Ramazon roʻzasi ibodatdan ubudiyatga olib chiqadigan pillapoyadir. Shunday ekan, undagi toat-ibodatlaringizni Alloh roziliga yetkazadigan narvon qiling. Keyingi ramazongacha yetadigan iymoniy yoqilgʻiga aylantiring.

Shu tariqa, ramazondagi ibodatlaringizning eng sarhil mevasi ubudiyat maqomi boʻlsin. Qachonki, zavqu shavq bilan qilayotgan toat va ibodatlaringiz ramazon tugashi bilan toʻxtab qolsa, demak, meva ayni pishgan damda uni tashlab ketish bilan barobar ish boʻladi.

Ramazonda Qur’oni karimni oʻzi oʻqib, tushunib, tadabbur qilib xatm qila oladiganlar baxtlisizlar. Bu ne’matning qadriga yeting. Agar oʻzingiz oʻqiy olmasangiz, keyingi ramazongacha mustaqil ravishda Qur’oni karimni oʻqiydigan darajaga chiqishni Alloh nasib etsin. Agarda oʻqiy olsangizu ma’nosini tadabbur qila olmasangiz, kelasi ramazongacha arab tilini ham oʻrganib, ma’nolarini tushunadigan darajaga yetishni Alloh nasib etsin.

Shunday ekan, bekorchi ishlarni yigʻishtirib, ilm olishni boshlang. Bu dunyodan Allohning kalomini aslidan tushunib oʻqiydigan boʻlmasdan chiqib ketmang.

© Alisher Sultonxoʻjayev

Takabburlik, kamsituvchi, yoki tajovuzkor xatti-harakatlar insondagi o'ziga ishonchni emas, balki ichki zaiflikni yashirish uchun ishlab chiqilgan psixikaning himoya mexanizmlaridan birini anglatadi.

Odam o'zidagi ojizlik, yetuklikka yaqin bo'lmagan va noqulay xulq-atvorini baland ovoz, shaxsiyatga hujum, boshqa kimsani behurmat qiluvchi so'zlar bilan bostirishga urinadi. Bu orqali men sendan kuchliroq, yaxshiroqman, aslida senda nimadir noto'g'ri signalini bermoqchi bo'ladi.

Reallikda bunday psixika egalarini ko'p narsalarga chidamsiz, ojiz va hayoti korreksiyalashmagan noadekvat hatti-harakatlar bilan to'laligini guvohi bo'lishingiz mumkin.

San'at asarlari qoidalarni yuzaga keltiradi, ammo qoidalar san'at asarlarini yuzaga keltirolmaydi.

Klod Debyussi, bastakor

AQSHda 5 million ingliz tilida yaxshi gapira oladigan “BOMJ” bor, masalanda. Yana millionlagan qashshoqlar bor. Faqat ingliz tili hayotni oʻzgartirganda shularniki oʻzgarardi. Shuning uchun asosiy urgʻuni tilga bermasdan, kasbga, hunarga yoʻnaltirish kerak, menimcha.

Telegramda sahifasi bor tanishlarimni 1-2-3 yil oldingi, umuman kanal ochilgan ilk vaqtlaridagi postlarini o‘qishni yoqtiraman.

Bu ish bekorchilik, nima qilishni bilmasdan shunchaki emas, balki, bugungi kungacha anglab yetgan hayotiy haqiqatlari, fikriy qarashlari, muvaffaqiyat sari qanday yo‘llarni bosib o‘tgani, g‘am chekkani, og‘ir paytlarni boshdan kechirgani....

Men uchun mana shularni o‘qish motivatsiya, meni harakatga keltiruvchi turtki, miyamda yangi ufqlarni ochuvchi bir omil, o‘tmishdan kerakli xulosa chiqarish vositasi, tajriba maktabi desa ham bo‘laveradi...

Agar kimda-kim men aktyor emasman desa, demak u aktrisa

Kech boʻlganda, oʻzi shundoq ham qiynalgan miyani yana bir qiynaymiz.

Tasavvur qiling, 10 yildan keyingi o'zingizga faqat bitta savol bera olish imkoniyati bor.

Qanday savol berardingiz?

Bizning ongimiz, hissiyotlarimiz va fikrlash jarayonimiz doim ham bir xil ritmda harakatlanmaydi. Ba'zan bizga nimanidir o'rganish, tahlil qilish yoki empatiya bildirish kuch bersa, ba'zida aynan shu jihatlar bizni charchatishi mumkin. Gap shundaki, inson ongining tabiati doimiy harakat va tahlil qilishga emas, ko'proq ritmik muvozanatga intiladi. Masalan, biz o'zimizdan doimiy aqliy faollikni talab qilamiz, lekin ong o'z ehtiyojiga ko'ra tinchlanishni xohlagan payt uning bu signalini e'tiborsiz qoldiramiz. Bu ichki bosimni kuchaytirishi, o'zimizni aybdor his qilishga olib kelishi mumkin. Bundan tashqari, har birimizning turlicha energiya resurslarimiz bor. Ular tiklanishni, sokinlikka berilish orqali yangilanishni talab qiladi. Shuning uchun ba'zi kunlar bizda tahlil qilish, chuqur his qilish yoki har qanday masalaga javob izlash istagi bo'lmaydi. Go'yo ongimiz "rejim"ni o'zgartirgandek, harakat qilishga, lekin chuqur fikrlamaslikka moyil bo'lib qolamiz. Bu esa psixologik himoya mexanizmlaridan biridir. Tahlil qilishni xohlamayotgan kunlarimizda, boshqalar bilan chuqur hamdardlik qilolmayotgan paytlarimizda, biror narsaga zo'r berib fikr yuritishga kuch topolmayotgan lahzalarda ongimizning tabiiy ritmini hurmat qilishni o'rganishimiz muhim. Bu yondashuv nafaqat ruhiy muvozanatni saqlashga, balki uzoq muddatli samaradorlikni ta'minlashga ham yordam beradi.

Yuz yildan keyin, ya’ni 212(*)-yilda barchalarimiz qarindoshlarimiz bilan birgalikda yer ostida boʻlamiz.

Biz qurgan uylarda notanish odamlar yashaydi. Yigʻgan mol-mulkimizga boshqalar egalik qiladi. Biz haqimizda hech narsani eslashmaydi ham. Ichimizda kim ham otasining bobosini eslay oladi. (Boʻlsa ham juda ozchilik eslaydi).

Bizlar oʻsha paytda satrlarda eslanamiz, ism va shaklimiz unutilgan tarixga aylanadi. Shunday ekan nima uchun kelajakdagi mol-mulkimiz, uylarimiz va ahllarimiz haqida koʻp bosh qotiramiz. Axir yuz yildan keyin bulardan hech naf yoʻq-ku?!

Bizning borligʻimiz koinotning umri oldida bir lahza xolos. Bizning umrimiz uning oldida koʻz ochib yumgunchalik fursatdir. Bizdan keyin oʻnlab avlodlar keladi. Ular ham dunyoni xuddi biz topshirgandek keyingi avlodga bayroqni topshiradilar. Ular orzularining toʻrtdan birini ham amalga oshirmasdan oʻtib ketadilar. Shunday ekan, dunyodagi haqiqiy hajmimizni bilib olishimiz kerak. U, biz tasavvur qilgandan ham kichikdir.

Yuz yildan keyin zulumot va sukunat ichra yurib, dunyo naqadar haqir ekanini va orzularimiz choʻpchak ekanini bilamiz. Qani edi umrimizning barchasini jiddiy ishlar, yaxshiliklarni jamgʻarish va solih amallarni qilishga safarbar qilsak edi, deb orzu qilamiz.

©️ Karim Bahriyev