Bu postni nima deb nomlashni bilmayman. Sentyabr oylarida Toshkentga kelgan ilk kunlarim o’rtog’im Diyoraga sms yozdim ishga kirishim kerak deb. Al-Beruniyga kel deb taklif bildirdi. Bizning primary school rahbarimiz etib endi saylangan mahallari edi o’rtog’imni. Shu kun suhbatga bordim va suhbatdan o’tdim. Ammo, meni kichkina bolalar 6 yoshli bolalar sinifiga sinf rahbar qilib qo’yishdi.
Qattiq stressga tushib qoldim endi nima qilaman nima bo’ladi degan minglab o’y hayollarda edim ammo rozilik bildirdim. Maktabdagi ilk haftam juda qattiq og’ir o’tdi hattoki ovqatlanishga uyalar edim. Oldimdagi insonlar Odina opam, Diyora hamma hammasi menga chin dildan yordam berishardi. Ammo, men avval hech qachon yosh bolalar bilan ishlamaganim uchun juda qiynalar, biror narsa tushuntirsam tushunmay qayta so’rashsa, yoki yana ertasi kuni esidan chiqib qolsa 10 marta tushuntirsam ham 11 marta so’rashsa stressga tushar edim. Oradan 1 hafta o’tib sekin adaptatsiya jarayoni boshlandi ammo men ketkim kelardi. Yosh bolalarku men faqat kattalarni o’qitganman qanday bo’ladi deb hamon siqilardim. Sinfimda gipperaktiv o’quvchim Abubakir bor edi shumtakam. Shu qadar gapimga quloq solmas ediki ba’zan yig’lab yuborar edim. Oradan yana 2 hafta o’tib Mase degan o’quvchim keldi. Afg’on bola. Umuman ingliz tilida gapirmaydi. Avval hech qachon bormagan bog’chaga ham uydan chiqmagan judayam sho’x bola. Abubakr, Mase va Amr har kuni daxshatli darajada tortishib urushishar uchchalasi uch tarafga qochar men ortidan yig’lab quvar edim. Ammo aynan Allohning bir aytgani borligiga ishondim. Ammo baribir meni boshqa joyga o’tkazishlarini so’radim. Chunki o’smayman, rivojlanolmayman deb o’ylardim. Mase, Abubakr va Amrni tarbiyalashim
Ularni ko’ngliga yo’l topib o’qishga muhabbat oshirishim zarur edi. Kelib google scholardan o’nlab maqolalar o’qirdim. Instagramda bolalar bilan ishlash uchun videolar ko’rardim. Kundan kun ularga o’zim bilmagan holda qattiq o’rganib qoldim. 1-chorak tugadi. 2-chorak boshlandi menda potensial yaxshi bo’lgani uchun 9-10-11 sinflarga ieltsdan dars berishga ham qo’yishdi. Bolajonlarim bilan ishlar va ularga ham dars o’tardim. Men Magistrni deyarli tamomlagan bemalol universitetda dars bera oladigan bo’lsam ham meni maktabda qattiq ushlab turgan narsa mening 13 nafar bolajonlarim edi. Kimdir bolajonlarimni sho’x desa ham o’sha ustoz bilan qattiq urushar edim. Ularni hatto hididan taniydigan darajaga keldim. Dam olishda 2 kun ko’rmasam sog’inishni boshladim. Shunday qilib 2-chorakni tugatdik. Pitsalar yeyishga bordik, kinoga bordik, partylar qildik, birga ko’p narsalarni o’rgandim. Amr, Abubakr va Mase maktabga ko’nikishdi. Endi ular meni ko’rish uchun ham kelishar edi. O’qituvchilar honasida o’tirsam meni darsim emas mahali darslari tugashiga yugurib tushib meni kutib turishar edi. Teacher bo’ldizmi deb🥹 bu orada secondary school yani katta maktabda ham o’quvchilarga yoqishni boshladim. Bilim darajamni ko’rgan direktorimiz meni katta maktabga o’tkazishga qaror qilibdilar. Men behabar edim dam olish haftasi kelib honalarni o’zgartirib, hamma narsalarni yig’ishtirib dushanbani yani 13 yanvarni kuta boshladim. Ammo…
Kecha meni chaqirishdi va endi katta maktabga o’tishim kerakligini aytishdi. Men shokda edim. Nima diyishni bilmadim rossa siqildim. Ammo havotir omaslikka o’tmayman deb rad qilishlikka ahd qildim, ammo, bugun maktabga bordim va yangi ustoz kelganini ko’rdim va ko’zlarimga birdan yosh kelishni boshladi. Aynan shu mahal, Madina ko’zlarini katta katta ochib menga qarashi, Zinnura meni har kuni kelib mahkam quchoqlashi, Mustafo uyalib kelib sizni quchoqlasam maylimi deb quchoqlashi, Abubakr Amr va Mase har quchoqlaganda qornimdan o’pib uzoq hidlab I love you teacher deyishlari, Mubinani uyalishi, Yasmina menga hamma narsani ilinishi, Leman meni mahkam quchoqlashi, Ayzade, Nurislom va Muhammadali va Osiyo tiiiicheeer i hev finish deb vazifa bajarib bo’lsa yugurib kelib quchoqlab olishi hamma hammasi ko’z oldimdan o’tib chidommadim.
Qattiq stressga tushib qoldim endi nima qilaman nima bo’ladi degan minglab o’y hayollarda edim ammo rozilik bildirdim. Maktabdagi ilk haftam juda qattiq og’ir o’tdi hattoki ovqatlanishga uyalar edim. Oldimdagi insonlar Odina opam, Diyora hamma hammasi menga chin dildan yordam berishardi. Ammo, men avval hech qachon yosh bolalar bilan ishlamaganim uchun juda qiynalar, biror narsa tushuntirsam tushunmay qayta so’rashsa, yoki yana ertasi kuni esidan chiqib qolsa 10 marta tushuntirsam ham 11 marta so’rashsa stressga tushar edim. Oradan 1 hafta o’tib sekin adaptatsiya jarayoni boshlandi ammo men ketkim kelardi. Yosh bolalarku men faqat kattalarni o’qitganman qanday bo’ladi deb hamon siqilardim. Sinfimda gipperaktiv o’quvchim Abubakir bor edi shumtakam. Shu qadar gapimga quloq solmas ediki ba’zan yig’lab yuborar edim. Oradan yana 2 hafta o’tib Mase degan o’quvchim keldi. Afg’on bola. Umuman ingliz tilida gapirmaydi. Avval hech qachon bormagan bog’chaga ham uydan chiqmagan judayam sho’x bola. Abubakr, Mase va Amr har kuni daxshatli darajada tortishib urushishar uchchalasi uch tarafga qochar men ortidan yig’lab quvar edim. Ammo aynan Allohning bir aytgani borligiga ishondim. Ammo baribir meni boshqa joyga o’tkazishlarini so’radim. Chunki o’smayman, rivojlanolmayman deb o’ylardim. Mase, Abubakr va Amrni tarbiyalashim
Ularni ko’ngliga yo’l topib o’qishga muhabbat oshirishim zarur edi. Kelib google scholardan o’nlab maqolalar o’qirdim. Instagramda bolalar bilan ishlash uchun videolar ko’rardim. Kundan kun ularga o’zim bilmagan holda qattiq o’rganib qoldim. 1-chorak tugadi. 2-chorak boshlandi menda potensial yaxshi bo’lgani uchun 9-10-11 sinflarga ieltsdan dars berishga ham qo’yishdi. Bolajonlarim bilan ishlar va ularga ham dars o’tardim. Men Magistrni deyarli tamomlagan bemalol universitetda dars bera oladigan bo’lsam ham meni maktabda qattiq ushlab turgan narsa mening 13 nafar bolajonlarim edi. Kimdir bolajonlarimni sho’x desa ham o’sha ustoz bilan qattiq urushar edim. Ularni hatto hididan taniydigan darajaga keldim. Dam olishda 2 kun ko’rmasam sog’inishni boshladim. Shunday qilib 2-chorakni tugatdik. Pitsalar yeyishga bordik, kinoga bordik, partylar qildik, birga ko’p narsalarni o’rgandim. Amr, Abubakr va Mase maktabga ko’nikishdi. Endi ular meni ko’rish uchun ham kelishar edi. O’qituvchilar honasida o’tirsam meni darsim emas mahali darslari tugashiga yugurib tushib meni kutib turishar edi. Teacher bo’ldizmi deb🥹 bu orada secondary school yani katta maktabda ham o’quvchilarga yoqishni boshladim. Bilim darajamni ko’rgan direktorimiz meni katta maktabga o’tkazishga qaror qilibdilar. Men behabar edim dam olish haftasi kelib honalarni o’zgartirib, hamma narsalarni yig’ishtirib dushanbani yani 13 yanvarni kuta boshladim. Ammo…
Kecha meni chaqirishdi va endi katta maktabga o’tishim kerakligini aytishdi. Men shokda edim. Nima diyishni bilmadim rossa siqildim. Ammo havotir omaslikka o’tmayman deb rad qilishlikka ahd qildim, ammo, bugun maktabga bordim va yangi ustoz kelganini ko’rdim va ko’zlarimga birdan yosh kelishni boshladi. Aynan shu mahal, Madina ko’zlarini katta katta ochib menga qarashi, Zinnura meni har kuni kelib mahkam quchoqlashi, Mustafo uyalib kelib sizni quchoqlasam maylimi deb quchoqlashi, Abubakr Amr va Mase har quchoqlaganda qornimdan o’pib uzoq hidlab I love you teacher deyishlari, Mubinani uyalishi, Yasmina menga hamma narsani ilinishi, Leman meni mahkam quchoqlashi, Ayzade, Nurislom va Muhammadali va Osiyo tiiiicheeer i hev finish deb vazifa bajarib bo’lsa yugurib kelib quchoqlab olishi hamma hammasi ko’z oldimdan o’tib chidommadim.