85-ҚИСМ
—Жами, индамайгина пулингни уйга жўнатиб келдингми? — дедим сўз ҳужумига чоғланиб.
—Ҳа, — деди у хушчақчақлик билан. — Ўша ерда ҳам кечаги воқеаларни эслаб кулиб ўтирдим. Менинг ҳам қорним тўқ бўлганида сизларга ўхшаб мазза қилиб ухлармидим? Тонг отмасдан кўзим чарақлаб очилди. Қорним таталаб ётган эканман. Бу ерга келгандан кейин ҳам егандек бўлмагандим-да! Иссиқ овқат — иссиқ овқат-да, барибир.
—Биз ҳам борардик, кутиб турсанг. Ё.. “пулим кўплигини билиб қолади”, дедингми? — “чақиб” олишга уриндим.
—Кеча ростдан ҳам кўп пул олибмиз. Қайта-қайта санадим. Озроғини олиб қолдим-да, қолган ҳаммасини жўнатдим. Онам ҳам донг қотиб қолса, керак пул олаётганида. Яна қўрқиб ҳам қўйдим, олдириб қўймасин йўл-пўлда деб...
—Бировники буюрмайди, барибир, — ўз пулимни назарда тутиб кесатдим Жамилага.
Жамила эса буни ўзи ўйлаган ўғрига айтиляпти, деб тушундими, ё айёрлик қилдими, ўта табиийлик билан деди:
—Тўғри. Лекин бизнинг пешана теримиз. Йўқотишни истамайман. Агар ўғрига олдирса, борми, онам қай аҳволга тушади? Мен пулнинг йўқолишидан кўра ҳам кўпроқ онамдан қўрқаман!
—Менам истамагандим пулимни йўқотишни. Йўқотай деб топмаганман... — терс гапиришга ўтдим, энди.
—Йўқотдингизми? — Жамила актриса экан. Ҳайрат билан гапириши жуда ишончли чиқди.
—Билмаганга олма! Сени бунақа деб ўйламагандим. Ишонганим учун қўшганман, ўзимизга! Бўлмаса, қариндошларимиздан чақирсам ҳам жон деб келишарди...
—Нималар деяпсиз? — унинг юзидаги бор севинчи шамол учирган пардек ғойиб бўлди.
—Менинг пулимни ҳам онангга юбориб келдингми? — тик қараб дедим.
Жамила бир сўз демади. Худди мени биринчи марта кўриб тургандек, ажабсиниб қаради. Кейин ўзига қўйилган айбни англагандек бўлдими, юзи буришди, лаблари титради. Ёнида турган стулга ўтираркан, паст овозда “Нима?” деди. Кўзлари ёшга тўлиб, титраётган қўли билан оғзини беркитди. Шаҳло эса иккимизнинг ҳам холатимизни кўришни истамагандек, бошини қуйи солиб, икки қўлини пешанасига тираб олди.
—Сизнинг пулингизни нима қиламан? — ҳамон ҳалол аёл ролини усталик билан ўйнарди Жамила. Ҳатто, овози ҳам ожиз чиқди.
—Ўзим кўрдим. Пулингни санаб, иккига ажратдинг. Кўпини олиб кетдинг, бир қисмини қайта солдинг сумкангга! Писмиқларча кетганинг ҳам бунинг исботи. Ими-жимида жўнатиб юборсам, қайтариб ололмайди, деб ўйладингми? То пулимни қайтармагунингча, кетмайсан! Мен билан баравар ишлайсан, топгангдан ҳақимни ундириб оламан, ана ундан кейин тўрт томонинг қибла! “Ишлайман”, деб ёлворсанг ҳам олиб қолмайман!
—Лайло опа! Сизнинг пулингизни нима қиламан, мен? Ўзингиз кечаси берган пул билан олдингиларини қўшиб, жўнатиб келдим. Мана қанча жўнатганим ҳақидаги қоғоз! Қолган пулим эса... — Жамила банк берган маълумотномани менинг олдимга қўйди-да, кийим жовонидан жамадонини олиб, беркитган жойидан оқ қоғозга ўралган пулларни чиқарди. — Мана, сананг! Жўнатган пулим билан олиб қолганимни қўшинг! Сизнинг пулингиз чиқармикан?
—Жами, индамайгина пулингни уйга жўнатиб келдингми? — дедим сўз ҳужумига чоғланиб.
—Ҳа, — деди у хушчақчақлик билан. — Ўша ерда ҳам кечаги воқеаларни эслаб кулиб ўтирдим. Менинг ҳам қорним тўқ бўлганида сизларга ўхшаб мазза қилиб ухлармидим? Тонг отмасдан кўзим чарақлаб очилди. Қорним таталаб ётган эканман. Бу ерга келгандан кейин ҳам егандек бўлмагандим-да! Иссиқ овқат — иссиқ овқат-да, барибир.
—Биз ҳам борардик, кутиб турсанг. Ё.. “пулим кўплигини билиб қолади”, дедингми? — “чақиб” олишга уриндим.
—Кеча ростдан ҳам кўп пул олибмиз. Қайта-қайта санадим. Озроғини олиб қолдим-да, қолган ҳаммасини жўнатдим. Онам ҳам донг қотиб қолса, керак пул олаётганида. Яна қўрқиб ҳам қўйдим, олдириб қўймасин йўл-пўлда деб...
—Бировники буюрмайди, барибир, — ўз пулимни назарда тутиб кесатдим Жамилага.
Жамила эса буни ўзи ўйлаган ўғрига айтиляпти, деб тушундими, ё айёрлик қилдими, ўта табиийлик билан деди:
—Тўғри. Лекин бизнинг пешана теримиз. Йўқотишни истамайман. Агар ўғрига олдирса, борми, онам қай аҳволга тушади? Мен пулнинг йўқолишидан кўра ҳам кўпроқ онамдан қўрқаман!
—Менам истамагандим пулимни йўқотишни. Йўқотай деб топмаганман... — терс гапиришга ўтдим, энди.
—Йўқотдингизми? — Жамила актриса экан. Ҳайрат билан гапириши жуда ишончли чиқди.
—Билмаганга олма! Сени бунақа деб ўйламагандим. Ишонганим учун қўшганман, ўзимизга! Бўлмаса, қариндошларимиздан чақирсам ҳам жон деб келишарди...
—Нималар деяпсиз? — унинг юзидаги бор севинчи шамол учирган пардек ғойиб бўлди.
—Менинг пулимни ҳам онангга юбориб келдингми? — тик қараб дедим.
Жамила бир сўз демади. Худди мени биринчи марта кўриб тургандек, ажабсиниб қаради. Кейин ўзига қўйилган айбни англагандек бўлдими, юзи буришди, лаблари титради. Ёнида турган стулга ўтираркан, паст овозда “Нима?” деди. Кўзлари ёшга тўлиб, титраётган қўли билан оғзини беркитди. Шаҳло эса иккимизнинг ҳам холатимизни кўришни истамагандек, бошини қуйи солиб, икки қўлини пешанасига тираб олди.
—Сизнинг пулингизни нима қиламан? — ҳамон ҳалол аёл ролини усталик билан ўйнарди Жамила. Ҳатто, овози ҳам ожиз чиқди.
—Ўзим кўрдим. Пулингни санаб, иккига ажратдинг. Кўпини олиб кетдинг, бир қисмини қайта солдинг сумкангга! Писмиқларча кетганинг ҳам бунинг исботи. Ими-жимида жўнатиб юборсам, қайтариб ололмайди, деб ўйладингми? То пулимни қайтармагунингча, кетмайсан! Мен билан баравар ишлайсан, топгангдан ҳақимни ундириб оламан, ана ундан кейин тўрт томонинг қибла! “Ишлайман”, деб ёлворсанг ҳам олиб қолмайман!
—Лайло опа! Сизнинг пулингизни нима қиламан, мен? Ўзингиз кечаси берган пул билан олдингиларини қўшиб, жўнатиб келдим. Мана қанча жўнатганим ҳақидаги қоғоз! Қолган пулим эса... — Жамила банк берган маълумотномани менинг олдимга қўйди-да, кийим жовонидан жамадонини олиб, беркитган жойидан оқ қоғозга ўралган пулларни чиқарди. — Мана, сананг! Жўнатган пулим билан олиб қолганимни қўшинг! Сизнинг пулингиз чиқармикан?