Бўшлиқ
(Ҳикоя)
5-ҚИСМ
Юнус 15 суткага қамалди. Ундан хабар олгани Малика иккаламиз мелиция идорасига бордик. Кутмаганди шекилли, бизни кўриб хурсанд бўлди.
- Опа, яхшимисизлар? Келишувимиз ҳам қолиб кетти.
- Ҳечқиси йўқ, Юнус. Биз яхшимиз. Бизни кечиринг, шу аҳволга тушишизга биз сабабчимиз.
- Унақа деманг, опа. Йигитчиликда бўлиб туради. Ўзингиз ёлғиз келдингизми?
- Йўқ синглим Малика ҳам келганди. Ўзингиз кириб чиқаверинг деб ташқарида қолди.
- Ҳаа...
- Бунақа жойларни ёқтирмайди.
- Ҳа, муҳими яхши бўлсаларинг бўлдида. Опа, агар малол келмаса илтимосим бор эди...
- Бемалол айтаверинг қанақа илтимос.
- Айтгандим-ку ойим қишлоқда яшардилар, мени бу ерда ишларим анча юришиб кетгач, шу ерга ойимни ҳам олиб келгандим. Ҳали ҳеч қанча бўлмади. Бу ерларни билмайдилар. Мендан ҳавотир олётгандирлар. Иложи бўлса уйимга бориб яхши эканлигимни айтиб қўйсанглар, кўнгиллари ҳотиржам бўлсин.
- Албатта, укам. Бугуноқ борамиз.
Юнус уй манзилини бергач, идорадан чиқиб синглим билан Юнуснинг уйига бордик. 2-қаватда туришар экан. Умуман олганда чиройли жойда жойлашган экан, сўлим, сокин... Одам ҳам унча гавжум эмас. 2-қават 21-хонадон қўнғироғини чалдим. Ичкаридан "Лаббай! Ҳозир!" Деган таниш овоз эшитилди.
- Ассалому алейкум, Холажон яхшимисиз?
- Ва алейкум ассалом. Қизларим келилар!
Юнуснинг онаси жуда самимий, юзидан нур ёғилиб турадиган хушбичимгина аёл экан.
- Холажон мен Наргизаман. Ўғлизга уйимни сотган эдим-ку? Бу синглим Малика!
- Вой қизларим, сизмидингиз?! Қани остонада турманглар, киринглар ичкарига!
Юнуснинг онасига қўшилиб ичкарига кирдик. Бежиримгина хонадон экан. Файзли, жуда озода. Юнуснинг онаси хушмуомалалик билан бизни меҳмонхонага олиб кирди. "Овора бўлманг!" Дейишимизга қарамай дастурхон тузади. Синглим иккаламиз қўшилишиб қарашиб юбормоқчи эдик, кўнмади.
- Қизларим, сизлар меникида меҳмонсизлар. Уринманглар, бемалол ўз уйларингдагидек ҳис қилиб ўтиринглар.
- Ҳеч нарсага овора бўлманг,холажон. Биз тезда кетамиз. Уйда ойимиз ёлғиз қолганлар.
Хола биз ҳақимизда ҳаммасини ўғлидан эшитган шекилли, чуқур уҳ тортди.
- Ойиларинг саломатмилар? Анча яхши бўлиб қолдиларми?
- Шукр, анча яхшилар.
- Бечорага қийин, бу ҳам бир синовда болажонларим.
- Ҳа албатта...
ஐ✨ღ⎠ 𝑀𝑜𝓎ç𝑒ç𝒶𝓀 ⎝ღ✨ஐ
(Ҳикоя)
5-ҚИСМ
Юнус 15 суткага қамалди. Ундан хабар олгани Малика иккаламиз мелиция идорасига бордик. Кутмаганди шекилли, бизни кўриб хурсанд бўлди.
- Опа, яхшимисизлар? Келишувимиз ҳам қолиб кетти.
- Ҳечқиси йўқ, Юнус. Биз яхшимиз. Бизни кечиринг, шу аҳволга тушишизга биз сабабчимиз.
- Унақа деманг, опа. Йигитчиликда бўлиб туради. Ўзингиз ёлғиз келдингизми?
- Йўқ синглим Малика ҳам келганди. Ўзингиз кириб чиқаверинг деб ташқарида қолди.
- Ҳаа...
- Бунақа жойларни ёқтирмайди.
- Ҳа, муҳими яхши бўлсаларинг бўлдида. Опа, агар малол келмаса илтимосим бор эди...
- Бемалол айтаверинг қанақа илтимос.
- Айтгандим-ку ойим қишлоқда яшардилар, мени бу ерда ишларим анча юришиб кетгач, шу ерга ойимни ҳам олиб келгандим. Ҳали ҳеч қанча бўлмади. Бу ерларни билмайдилар. Мендан ҳавотир олётгандирлар. Иложи бўлса уйимга бориб яхши эканлигимни айтиб қўйсанглар, кўнгиллари ҳотиржам бўлсин.
- Албатта, укам. Бугуноқ борамиз.
Юнус уй манзилини бергач, идорадан чиқиб синглим билан Юнуснинг уйига бордик. 2-қаватда туришар экан. Умуман олганда чиройли жойда жойлашган экан, сўлим, сокин... Одам ҳам унча гавжум эмас. 2-қават 21-хонадон қўнғироғини чалдим. Ичкаридан "Лаббай! Ҳозир!" Деган таниш овоз эшитилди.
- Ассалому алейкум, Холажон яхшимисиз?
- Ва алейкум ассалом. Қизларим келилар!
Юнуснинг онаси жуда самимий, юзидан нур ёғилиб турадиган хушбичимгина аёл экан.
- Холажон мен Наргизаман. Ўғлизга уйимни сотган эдим-ку? Бу синглим Малика!
- Вой қизларим, сизмидингиз?! Қани остонада турманглар, киринглар ичкарига!
Юнуснинг онасига қўшилиб ичкарига кирдик. Бежиримгина хонадон экан. Файзли, жуда озода. Юнуснинг онаси хушмуомалалик билан бизни меҳмонхонага олиб кирди. "Овора бўлманг!" Дейишимизга қарамай дастурхон тузади. Синглим иккаламиз қўшилишиб қарашиб юбормоқчи эдик, кўнмади.
- Қизларим, сизлар меникида меҳмонсизлар. Уринманглар, бемалол ўз уйларингдагидек ҳис қилиб ўтиринглар.
- Ҳеч нарсага овора бўлманг,холажон. Биз тезда кетамиз. Уйда ойимиз ёлғиз қолганлар.
Хола биз ҳақимизда ҳаммасини ўғлидан эшитган шекилли, чуқур уҳ тортди.
- Ойиларинг саломатмилар? Анча яхши бўлиб қолдиларми?
- Шукр, анча яхшилар.
- Бечорага қийин, бу ҳам бир синовда болажонларим.
- Ҳа албатта...
ஐ✨ღ⎠ 𝑀𝑜𝓎ç𝑒ç𝒶𝓀 ⎝ღ✨ஐ