- Alhamdulillah yaxshi rahmat...
- Keling o'tiring... Siz kelguningizcha qahva buyurtma qilgandim, hozir tayyorlab olib kelishadi.
Yigit biroz hijolatli ahvolda Maftunaga kulib qaradi.
- Ishqilib qahva yoqarmidi sizga? Yoki boshqa narsa aytaymi?
- Yoʻq ovora bo'lmang... Qahvani yoqtiraman.
Ofitsiant kelib ikkita qora qahva va shirinliklar qo'yib ketti.
- Marhamat oling...
Yigit tez-tez qo'llarini bir-biriga ishqaladi... Qattiq hayajonlanayotgani shundoq bilinib turar edi.
- Maftunaxon... Xoh ishoning, xoh ishonmang birinchi marta uchrashuvga chiqishim... Yolg'on gapirishni yomon ko'raman, qizlar bilan gaplashganman, endi yigitchilikda bilasizku, bo'lib turadi... Lekin...
Yigit Maftunaga qaradi, uning chashkasidagi qahva ranggiga o'xshash ko'zlariga bir muddat tikilib qoldi.
- Lekin... Sizni ko'rdimu, chindan yoqtirib qoldim. Boshqa qizlar men uchun qiziqarli bo'lmay qoldi...
Maftuna bir og'iz ham gapirmay qoshiqchasi bilan chashkadagi qahvasini asta aralashtira boshladi.
- Aytgancha, meni ismim Mustafo. Markaziy shifoxonada vrach bo'lib ishlayman, asosan bolalarni davolayman... Sizchi?
Maftuna o'ziga qarab turgan yigitga bir qarab oldi. Unga emas, stol ustiga chiroyli qilib bezatib qo'yilgan gullarga qarab gapirdi.
- Juda yaxshi kasb tanlabsiz... Men bankda ishlayman. Yaqinda lavozimim oshdi. Hisobchi edim, kredit bo'limi boshlig'i etib tayinlashdi.
- Siz uchun xursandman...
Biroz muddat so'zsiz qoldilar. Maftuna ham, Mustafo ham nimalarnidir o'ylashar edi. Sukutni Maftuna buzdi.
- 29 ga kiribsiz... Nega shuncha vaqtgacha uylanmagansiz?
- Haa... 2 ta singlim bor. Onam borlar. Dadam rahmatli bolaligimizda qazo qildilar. Barcha oila yuki oyimni bo'yniga tushdi. Onam turli xil zavodlarda ishlab bizni boqardilar. Men ham o'qishdan bo'sh vaqtim ularga yordamlashdim. Allohni bizga qilgan mehribonchiligi sabab birinchi yiliyoq Andijondagi Med institutga garant asosida o'qishga o'tdim. Tinmay o'qidim... 3-kursga o'tganimda menga ish taklif qilishdi. O'shandan beri ishlab kelyapman. Avval singillarimni uzatay dedim, ularni egalariga topshirib keyin o'zim uylanaman dedim. Uyni remont qildim, mashina oldim, singillarimni uzatdim, orada onamni davolatdim... Mana qarabsizki yoshim 30 ga yaqinlashib qolganini sezmay ham qolibman...
Maftunaga bu yigitni ochiqko'ngilligi va soddaligi yoqib qoldi. "Rostdan ham oilaparvar yigit ekan... Gap so'zlarida kibrning zarrasi ham yoʻq. Katta shifoxonada vrach bo'lib ishlasada juda oddiy kiyinibdi... Aslida asl go'zallik bu oddiylikdir!"
- Nega mendan so'ramayapsiz?
- Nimani so'rashim kerak?
- Nega shu paytgacha turmushga chiqmaganimni-da!
- Maftunaxon... Meni hammasidan xabarim bor. Bilaman... Boshqasini sevgansiz... Uni shuncha payt kutibsiz... Meni seva olasizmi yoʻqmi bunisi ham nomaʼlum...
Mustafo biroz gapdan to'xtadi.
- Menga sizni o'tmishingiz muhim emas... Menga kelajagimiz muhim. Sizni sevdim... Umrimda ilk bor sevib qoldim. Allohdan umid qilib so'rayman-ki, bir kun meni ham yoqtirib qolasiz... Uni unutasiz! Men sizni aslo majburlamayman, ixtiyoriz o'zizda... Lekin... Menga birgina imkon bersangiz, sizni baxtli qilish uchun qo'limdan kelganicha harakat qilgan bo'lardim.
Maftuna Mustafoni oldida birinchi marotaba tabassum qildi. Mustafo uning go'zal yuziga, shirin tabassumiga va jon oluvchi ko'zlariga mahliyo bo'lib qoldi.
- Maftunaxon... Menga turmushga chiqasizmi?
- Menga biroz vaqt bera olasizmi? Biroz o'zimga kelib olishim kerak...
- Mayli... Qancha vaqt kerak bo'lsa, kutaman...
- Rahmat... Judayam samimiy inson ekansiz...
- Xohlasangiz o'zim kuzatib qo'yaman.
- Yoʻq rahmat... Mashinam bor. O'zim ketaman.
- Keling o'tiring... Siz kelguningizcha qahva buyurtma qilgandim, hozir tayyorlab olib kelishadi.
Yigit biroz hijolatli ahvolda Maftunaga kulib qaradi.
- Ishqilib qahva yoqarmidi sizga? Yoki boshqa narsa aytaymi?
- Yoʻq ovora bo'lmang... Qahvani yoqtiraman.
Ofitsiant kelib ikkita qora qahva va shirinliklar qo'yib ketti.
- Marhamat oling...
Yigit tez-tez qo'llarini bir-biriga ishqaladi... Qattiq hayajonlanayotgani shundoq bilinib turar edi.
- Maftunaxon... Xoh ishoning, xoh ishonmang birinchi marta uchrashuvga chiqishim... Yolg'on gapirishni yomon ko'raman, qizlar bilan gaplashganman, endi yigitchilikda bilasizku, bo'lib turadi... Lekin...
Yigit Maftunaga qaradi, uning chashkasidagi qahva ranggiga o'xshash ko'zlariga bir muddat tikilib qoldi.
- Lekin... Sizni ko'rdimu, chindan yoqtirib qoldim. Boshqa qizlar men uchun qiziqarli bo'lmay qoldi...
Maftuna bir og'iz ham gapirmay qoshiqchasi bilan chashkadagi qahvasini asta aralashtira boshladi.
- Aytgancha, meni ismim Mustafo. Markaziy shifoxonada vrach bo'lib ishlayman, asosan bolalarni davolayman... Sizchi?
Maftuna o'ziga qarab turgan yigitga bir qarab oldi. Unga emas, stol ustiga chiroyli qilib bezatib qo'yilgan gullarga qarab gapirdi.
- Juda yaxshi kasb tanlabsiz... Men bankda ishlayman. Yaqinda lavozimim oshdi. Hisobchi edim, kredit bo'limi boshlig'i etib tayinlashdi.
- Siz uchun xursandman...
Biroz muddat so'zsiz qoldilar. Maftuna ham, Mustafo ham nimalarnidir o'ylashar edi. Sukutni Maftuna buzdi.
- 29 ga kiribsiz... Nega shuncha vaqtgacha uylanmagansiz?
- Haa... 2 ta singlim bor. Onam borlar. Dadam rahmatli bolaligimizda qazo qildilar. Barcha oila yuki oyimni bo'yniga tushdi. Onam turli xil zavodlarda ishlab bizni boqardilar. Men ham o'qishdan bo'sh vaqtim ularga yordamlashdim. Allohni bizga qilgan mehribonchiligi sabab birinchi yiliyoq Andijondagi Med institutga garant asosida o'qishga o'tdim. Tinmay o'qidim... 3-kursga o'tganimda menga ish taklif qilishdi. O'shandan beri ishlab kelyapman. Avval singillarimni uzatay dedim, ularni egalariga topshirib keyin o'zim uylanaman dedim. Uyni remont qildim, mashina oldim, singillarimni uzatdim, orada onamni davolatdim... Mana qarabsizki yoshim 30 ga yaqinlashib qolganini sezmay ham qolibman...
Maftunaga bu yigitni ochiqko'ngilligi va soddaligi yoqib qoldi. "Rostdan ham oilaparvar yigit ekan... Gap so'zlarida kibrning zarrasi ham yoʻq. Katta shifoxonada vrach bo'lib ishlasada juda oddiy kiyinibdi... Aslida asl go'zallik bu oddiylikdir!"
- Nega mendan so'ramayapsiz?
- Nimani so'rashim kerak?
- Nega shu paytgacha turmushga chiqmaganimni-da!
- Maftunaxon... Meni hammasidan xabarim bor. Bilaman... Boshqasini sevgansiz... Uni shuncha payt kutibsiz... Meni seva olasizmi yoʻqmi bunisi ham nomaʼlum...
Mustafo biroz gapdan to'xtadi.
- Menga sizni o'tmishingiz muhim emas... Menga kelajagimiz muhim. Sizni sevdim... Umrimda ilk bor sevib qoldim. Allohdan umid qilib so'rayman-ki, bir kun meni ham yoqtirib qolasiz... Uni unutasiz! Men sizni aslo majburlamayman, ixtiyoriz o'zizda... Lekin... Menga birgina imkon bersangiz, sizni baxtli qilish uchun qo'limdan kelganicha harakat qilgan bo'lardim.
Maftuna Mustafoni oldida birinchi marotaba tabassum qildi. Mustafo uning go'zal yuziga, shirin tabassumiga va jon oluvchi ko'zlariga mahliyo bo'lib qoldi.
- Maftunaxon... Menga turmushga chiqasizmi?
- Menga biroz vaqt bera olasizmi? Biroz o'zimga kelib olishim kerak...
- Mayli... Qancha vaqt kerak bo'lsa, kutaman...
- Rahmat... Judayam samimiy inson ekansiz...
- Xohlasangiz o'zim kuzatib qo'yaman.
- Yoʻq rahmat... Mashinam bor. O'zim ketaman.