ЯШАШ КЕРАК

Ҳар кун гўё ой мисоли тўлиб-тўлиб,
Кўз ёшингга видо айтиб, кулиб-кулиб,
Тиканларнинг ўртасида лола бўлиб,
Фақат яшаш керак.

Ғаниминг ким, нима деса деяверсин,
Ҳар дақиқа аламдан тўн кияверсин,
Ўз бошини майли, ўзи еяверсин,
Факат яшаш керак.

Кунлар ўтар, тунлар билан иши йўқдай,
Бу дунёда ўзи бахтли киши йўқдай,
Ғийбати кўп оламларга иши йўқдай,
Фақат яшаш керак.

Кимдир сенинг кимлигингни достон этар,
Яна кимдир ҳар изингга байтлар битар.
Дунё карвонсарой, кимлар келар, кетар,
Фақат яшаш керак.

Яшамоқнинг ўзин асли неъмат билгил,
Кўпроқ шодон кунларимга қулоқ илгил.
Тирикликнинг хуш онига дўстим, келгил,
Ахир яшаш керак.