ДУНЁ

Сени мақтаб сўз кечдим қанча,
Дунё, дилим оғритдинг кўп бор.
Ҳақ деб йўлга чиққан чоғимда,
Не ёлғонлар тутди бошга дор.

Майли дедим, бу ҳам синов деб,
Оққан дарё томон юзландим.
Қанча тошга тутдим бу бошни,
Қай чоҳларга яна кўзландим.

Нигоҳимда лек осмон ҳадди,
Аҳдлар билан юрак уряпти.
Шунданми ё, ҳар лаҳза умр
Тоғлар каби юксалаяпти.