OTA HOVLI
Ohista oqadi bu yerda hayot,
Bu yerda lahzalar talashadi rang.
Moviy tushlaridan chiqarib qanot,
Bolalik chopadi oyog‘i yalang.

Yarashgan ko‘ylaging – erkalik bilan,
Qadrdon ariqqa berasan salom.
Bo‘sag‘a sen bilan omonlasharkan
Kayfidan chayqalib ketadi olam.

Hovlining shodligi chiqadi chopib,
Tushirib oladi manzil otidan.
Siniq tabassumda holsiz boqasan,
Bo‘g‘zingdagi hislar girdibodidan...

Onang urchug‘iday aylandi yillar,
Onangni qaritdi yillar sho‘rishi.
Qani endi senga mador bo‘lguvchi
Otangning birgina tamoq qirishi.

So‘zsiz va hovursiz turib qolasan,
Nega tevarakning cho‘kik qadlari.
Uyga sening bilan ergashib kirar,
Otangning o‘lmagan nasihatlari.

Izlaganing topib beradi bu uy,
Eminliging shunda, shundadir qavling.
Muhabbat, dunyoni bir chekkaga qo‘y,
Sening dunyong asli shu ota hovling.