Hamma oʻz tarozisi bilan oʻlchaydi
Men chet elga oʻqishga boraman dedim. Orzularimni aytib, qanotlarimni yozganim on, birinchi maslahat keldi:
“Haa, bu sengamas. Bilasanmi, buning uchun qancha pul kerak? Qayerdan topasan, o’ylabsanmi?”
Keyingisi yelkamga turtib qoʻydi:
“Chet elda seni kim kutib oʻtiribdi? Pishirib qoʻyishganmidi u yerda? Yuraver shu yerda, oʻqituvchi boʻl, soqqani bos...”
Yana bir tilga kirdi:
“Zoʻr-ku! Borish kerak chet elga! Bilasanmi, falon mamlakatda yaxshigina oylik berisharkan. Bir-ikkita moshin olvolasan keyin.”
Boshqasi esa qoʻl siltadi:
“Chet elda oʻqigandan foyda yoʻq. Mana, anoviga qara, qayerlardadir oʻqib kelibdi. Endi boʻlsa, ishsiz yuribdi. Hom hayollaringni yigʻishtir!”
Oʻylab qoldim. Bu gaplarni aytganlarning yuziga tikildim. Har biri oʻz dunyosida, oʻz tarozisida oʻlchayapti. Qarang, birisi taʼlim yoʻlidan yurmagan. Boshqasi ilmning qadrini bilmagan. Nariginisi esa dini, dunyosi bir-biridan begona kimsa...
Va nihoyat tushundim: har biri haq edi, lekin oʻzlari uchun. Ular oʻz haqiqatini aytibdi, oʻz dunyosidan turib baho beribdi. Ammo mening haqiqatim, mening yoʻlim ularnikidan boshqacha emasmi?!
Men bu yoʻlda boshqa manzil yoʻlovchilarining sarbonboshi boʻlishini kutmayman. Axir mening manzilimga o'ngdan borish kerak, ular boʻlsa chapga burilayotganini anglab turibmanku...
Men oʻz yoʻlimni yarataman. Balki mashaqqatli, balki yolgʻiz boʻladi. Lekin bu mening yoʻlim. Oʻz tarozimda oʻzimni oʻlchab, oʻzim uchun eng toʻgʻri qarorni qabul qilaman.
Maqsadlarini chindan ham amalga oshiradigan odamlar, avvalo, boshqalarning shovqiniga quloq tutmaydi.
© @dnormamatovv
Men chet elga oʻqishga boraman dedim. Orzularimni aytib, qanotlarimni yozganim on, birinchi maslahat keldi:
“Haa, bu sengamas. Bilasanmi, buning uchun qancha pul kerak? Qayerdan topasan, o’ylabsanmi?”
Keyingisi yelkamga turtib qoʻydi:
“Chet elda seni kim kutib oʻtiribdi? Pishirib qoʻyishganmidi u yerda? Yuraver shu yerda, oʻqituvchi boʻl, soqqani bos...”
Yana bir tilga kirdi:
“Zoʻr-ku! Borish kerak chet elga! Bilasanmi, falon mamlakatda yaxshigina oylik berisharkan. Bir-ikkita moshin olvolasan keyin.”
Boshqasi esa qoʻl siltadi:
“Chet elda oʻqigandan foyda yoʻq. Mana, anoviga qara, qayerlardadir oʻqib kelibdi. Endi boʻlsa, ishsiz yuribdi. Hom hayollaringni yigʻishtir!”
Oʻylab qoldim. Bu gaplarni aytganlarning yuziga tikildim. Har biri oʻz dunyosida, oʻz tarozisida oʻlchayapti. Qarang, birisi taʼlim yoʻlidan yurmagan. Boshqasi ilmning qadrini bilmagan. Nariginisi esa dini, dunyosi bir-biridan begona kimsa...
Va nihoyat tushundim: har biri haq edi, lekin oʻzlari uchun. Ular oʻz haqiqatini aytibdi, oʻz dunyosidan turib baho beribdi. Ammo mening haqiqatim, mening yoʻlim ularnikidan boshqacha emasmi?!
Men bu yoʻlda boshqa manzil yoʻlovchilarining sarbonboshi boʻlishini kutmayman. Axir mening manzilimga o'ngdan borish kerak, ular boʻlsa chapga burilayotganini anglab turibmanku...
Men oʻz yoʻlimni yarataman. Balki mashaqqatli, balki yolgʻiz boʻladi. Lekin bu mening yoʻlim. Oʻz tarozimda oʻzimni oʻlchab, oʻzim uchun eng toʻgʻri qarorni qabul qilaman.
Maqsadlarini chindan ham amalga oshiradigan odamlar, avvalo, boshqalarning shovqiniga quloq tutmaydi.
© @dnormamatovv