ҒИЖИМЛАНГАН ШЕЪР


Бўғзимга тиқилган сукутдир, сукут,    
Сенинг юрагингни этдимми ишғол?          
Мана, оқ кўйлагим, қўлларингни тут!
(Мен ғижим қиламан, сен эса дазмол).

Азалдан бепарво, қўрсман, жоҳилман,
Сен, шафиқ зиёни таратгувчи қиз.
Нечун, оппоқ ҳисларингга дохилман,
Муз билан олов-ку, ахир иккимиз?!

Ҳар бир ширин сўзинг бўртар руҳимда,
Қалби дарё қизсан, кўнглингда чанг йўқ.
Сенга айтиб қўяй, менинг умримда
Ёлғиз шу кўйлакдан бошқа оқ ранг йўқ!

Ғижимдир қоғозга тўкилган шеърим,
Сўзлари ўтиндай ётур босилиб.
Биласанми, баъзан мана бу ерим,
Қайтариб қолади калимасини.

Толенинг фурсати шунчалар зиқми?
Мени ҳам бир бора тушунгин алҳол:
Қалбимга бир пайтлар тушган чандиқни,
Текислай
            олмайди
                  ҳеч қандай
                                   дазмол!


Алибек Анварий

https://t.me/dilgamaktublar