Oyog‘ingda seni zanjir, diling nolon, ketolmassan,
Yuragingni yoqar hijron. Visol-bu tush- yetolmassan.

Ko‘zing ichra cho‘kar tunlar, otar tonglar quyoshi-la,
O‘tar umring, ketar umring, uni boqiy etolmassan.

Nechun kelding? Muroding ne?
Bu dunyo ne, jigarbandim?
O‘zing olam eng mukammal, lek mukammal bo‘lolmassan.

Qo‘ling bog‘liq, yurak dog‘lig‘, g‘am-alam - nayzali otliq,
Sen piyoda bu dunyoda, hargiz otdan o‘tolmassan.

Sen ey Oybek, parvonadek, o‘zingni o‘tga urgaysan.
Na kuyib kul bo‘lolmassan, na yonib she'r bitolmassan...

© Oybek Hamdam