Oʻzimga 300 foiz gʻamxoʻrlik + uydagi hamma tozalik ishlari + “Diydor” va yangi tanishlar = eng ideal yakshanbam boʻldi oʻziyam.

Ikki haftadan beri teatrga borgim kelib yurgandi, lekin hech vaqt ajratolmagandim. Bu hafta shu xohish esimdan ham chiqib qolgan paytda Shoira opa “Diydor”ga taklif qildilar.

Yapon dramaturgi Koki Mitanining “Kulgu akademiyasi” spektakli qoʻyildi. Bosh qahramon ham dramaturg bo‘lib, senzura bilan tinimsiz olishadi. Bu kurash, ayniqsa, bizning sohamizdagilarga juda tanish.

Spektakl davomida senzor asarni takror-takror qaytarib, dramaturgni holdan toydirishga urinadi. Asarga o‘z g‘oyalarini kiritadi, o‘ziga yoqmagan qismlarni esa olib tashlashga majbur qiladi. Muhabbat epizodlarini oldirar ekan, harakatlarini shunday izohlaydi: “Yaponiyada urush ketmoqda. Odamlarga muhabbat emas, qasos kerak”. Ha, dunyodagi jamiki yomonliklarning ildizi inson qalbidan muhabbatni sug‘urib tashlashga bo‘lgan urinish bo‘lsa kerak. Hamma senzorlar esa spektakldagi hamkasbi kabi oʻylaydi: “Senzuraning umuman keragi yoʻq. Teatrlarni yopish kerak”...

Tushishni tavsiya qilaman.