Ona!
Davralarning guli boʻldim men,
Yolgʻon maqtovlarning quli boʻldim men.
Quyoshning tik ketgan yoʻli boʻldim men,
Qumlari toʻzgʻigan choʻlcha qadrim yoʻq.

Toʻkila olmasman toʻlganim bilan,
Kimning ham ishi bor oʻlganim bilan,
Narximni osmonlar qilganim bilan,
Bozorda sotilgan qulcha qadrim yoʻq.

Yuragi uygʻoqlar xor oʻtdilarmi,
Men kabi qabrida qon yutdilarmi.
Qandoq olov edim, unutdilarmi,
Oʻchoqda sovigan kulcha qadrim yoʻq.

Ishqlari qiyomat qadar edilar,
O, koshki bilmasam, aldar edilar,
Daryodil shoir deb alqar edilar,
Ay, bugun koʻlmakcha, koʻlcha qadrim yoʻq.

Vatan, ildizlaring vatan aylovdim,
Yalpizlardan yashil kafan aylovdim,
Ne-ne choʻllaringni chaman aylovdim,
O, bugun qurigan gulcha qadrim yoʻq.

Bir haq soʻzni izlab sayyora edim,
Bu yurtda eng mashhur favvora edim.
Ovvora edim-a, ovvora edim,
Hamonki, tuproqcha, gilcha qadrim yoʻq.

Men bir shoir edim, ohanglari hush,
Onamning qornida koʻrgan edim tush.
Men ozod bogʻlarda kuylagan bir qush,
Qafasda oʻlgan...bulbulcha qadrim yoʻq.

Guljamol Asqarova