Оила ва фарзандларни Аллоҳнинг зикрига ўргатиш

Отамнинг оила ва фарзандларини тарбиялашдаги ўзига хос жиҳатлари, ҳар қандай ҳолатда ҳам уларга Аллоҳни эслатиши эди. Отам бизнинг бирор ҳолатга тушишимиз ёки ўзгаришимизни Аллоҳнинг қудрати, раҳмати ёки карами ва инъомини эслатишга қулай вазият деб билар эди. Таом келиб, отам билан дастурхон олдида жам бўлсак, ҳаммамизни одоб билан ўтиришга буюрар эдилар. Гўёки биз дастурхон атрофида Аллоҳнинг олдида тургандек бўлар, бизга олдимизда турган турли-туман таомларни иштиёқ билан санаб беришдан қанчалик ҳузурланишларини сезар эдик: "Қаранг, бу бир хил, мана буниси иккинчи хил, буниси эса учинчиси, бу тўртинчиси... "Биз Аллоҳ учун нима қилдик-ки, шунча нарсани яратиб қўйибди? Биз ўзи киммиз? Аллоҳ бу неъматларнинг ҳаммаси билан икром этар даражада бизнинг нима қадримиз бор?" деб сўрамайсизларми?" - дер эдилар. Сўнг Аллоҳ азза ва жалланинг қуйидаги сўзларини такрорлар эдилар:

"Сўнгра ана ўша Кунда албатта (ҳаёти дунёда сизларга ато этилган барча) неъматлар тўғрисида сўралурсизлар" (Такосур сураси, 8-оят).

Бу эслатмалардан катта-ю кичик бирдек таъсирланар эдик. Овқатланаётган вақтимизда биз энг улуғ ибодатларнинг бирини
қилмоқдамиз, деб неча марта ўйлаганман. Нафақат мен, балки ҳаммамиз бирдек неча марта шундай шуурда бўлганмиз. Ўн йиллардан бери отам раҳматли бизни ҳар душанба ва пайшанба кунлари, бомдоддан кейин, Аллоҳни зикри учун бир вирдга тўплар эди. Бомдод намозидан кейин катта-ю кичик ҳаммамиз олдиларида ўтириб, "Ла илаҳа иллаллоҳ"ни юз марта айтишдан бошлар эдик. Сўнг биргаликда юз марта "Аллоҳ" лафзини такрорлар, ундан кейин эса биргаликда Имом Нававийнинг ҳизбларини ўқир эдик. Бу ҳизб маъсур (Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламдан нақл қилинган) дуолар, Аллоҳга сано ва илтижолар мажмуасидир. Охирида ўтирганларга рамзий маънода бўлса ҳам майда пул ёки ширинлик тарқатилар эди. Отам ҳаммамизга ушбу вазифани мазкур шакл ва вақтда жамоа бўлиб қилиб юришимизни васият қилган. Отамни таниб, у кишини яхши кўрган, у киши ҳақида эшитган ёки қўлингиздаги мазкур китоб орқали таниган ҳар бир кишини бажариш қийин бўлмаган, амрлари эса кўп бериладиган ушбу енгил вазифани лозим тутишга чақиришдан хурсанд бўламан. Бу ишни қилиб юрган инсонлар тез орада ўзларида, оилаларида ва фарзандларида бунинг баракасини кўришади. Бунинг натижаси сифатида улар уйларида саодат ва шодликни кўрадилар. Шу ўринда омонатни адо этиш ўлароқ ўқувчига бир воқеани ҳеч нарса қўшмасдан ва камайтирмасдан ҳикоя қилиб бермоқчиман: "Отам раҳматли вафотларидан тақрибан бир ярим йил олдин, касалликдан соғайган кунлари, Балудондаги дўстининг ҳовлисида эди. Душанба ёки пайшанба кунларидан бири бўлгани учун бомдод намозидан кейин, у киши билан бирга ўтирдик ва озгина олдин айтган ўша вирдларни ўқидик. Биз ўтирган хона, пастдаги ҳовлининг кенг айвонига қараган эди. Маълум бўлишича, ўша вақтда айвон саҳнига қизлар тўпланган бўлишган. Биз вазифамизни тугатган вақтда офтоб чиққан ва кун ёришиб бўлганди. Шунда кимдир эшигимизни тақиллатди. Қарасак, келган одам ўша қўшнининг қизлари бўлиб, ўша тонгда ўзлари кўрган ва даҳшатга тушган нарсалари ҳақида сўрагани чиқишган экан. Улар бомдод намозидан кейин, тонг отишига яқин ғира-шираликда оқ ёки қора (мен аниқ эслолмайман) ранг кўпгина қушларни кўришган. Ўша вақтда у қушлар биз зикр қилиб турган хонадан тўхтовсиз чиқиб туришган. Уларнинг ҳайратини қўзғаган савол шу эди: "Олдингиздан чиқиб келаётган бу қушларни сиз кўрдингизми?" Биз эса: "Йўқ, ҳеч нарса кўрмадик. Лекин биз ўша пайтда ҳаммамиз йиғилиб, Аллоҳ азза ва жаллани зикр қилаётган эдик", деб жавоб бердик.

"Бу менинг - отам" китобидан.

https://t.me/Kosonsoy_masjidi