Репост из: SAIDA_AZIZ IJODI
#ретро
#АЙТИЛМАГАН_ҚЎШИҚ
МУАЛЛИФ: САИДА ҚОРАБОЕВА (SAIDA AZIZ)
(ДАВОМИ)
Ҳайрон бўлганча:
- Мен сизга бошқа манзилни айтдимку, қаёққа кетаяпсиз? – Деб сўрадим. Ҳайдовчи индамади.
- Тўхтатинг машинани! – дедим жон ҳолатда. У эса тезликни оширди. Бироздан сўнг қандайдир ҳашаматли хонадон қаршисида турардим. Машинадан тушишим ҳамон икки йигит икки томондан тутганча олиб киришди. Ичкарида эса икки киши гаплашиб ўтиришарди. Уларнинг бирини танидим: Собир ака!
- Лобархон, зўрлик ишлатишга мажбур қилдингиз. Хафа бўлмайсиз энди. – илжайганча менга яқинлашди. Қўли билан юзимни силади. Иккинчи киши хохолаганча кулиб юборди. Собир акага нафрат билан тикилдим. Шунда... шунда кўзим унинг лаблари устидаги тим қора холига тушди. Бу хол ҳам таниш. Мен уни қаерда кўргандим... Хотирамнниг туб тубига тушиб эслашга уринардим.
- Бир чиройли қилиб куйлаб берасиз энди, асал, – деганча иккинчи киши ёнимга яқинлашди. Ўзимни тутиб туролмадим. Жон ҳолатда бегона одамнинг юзига тупуриб юбордим.
- Ифлос, – деганча у қўлимни қайирди. – Сенларнигг қанақалигингни биламан. Ўзингни фариштадек кўрсатмоқчимисан, манжалақи... – деганча юзимга тарсаки туширди. Хўрлигим келди. Йиғлаб юборишдан аранг ўзимни тийиб турардим.
- Қосим, уни ўз ҳолига қўй, - деди Собир ака . Кейин менга юздандида: - Тўртта қўшиқ айтиб берсангиз бўлди меҳмонлар олдида , - деди мулойим оҳангда. Мен уни эсладим! Ўша кўзлар, ўша нигоҳ, бироз кексайганини айтмаса ўша чеҳра, ўша хол... Танидим! Бу ўша онамнинг сандиғида асрайдиган суратларда кўрганим – менинг дадам эди! Юзини тўлишганини айтмаса, деярли ўзгармаган. Э, фалак, бу қандай кўргулик. Ҳали биздан тониб топганлари шу бўлдими? Шу ҳашамат, шу кибор, ўша эркатой қизи Лола! Инсонийликни тополмабдида, барибир.
Қўшиқ куйладим. Алам билан йиғлаб қўшиқ айтдим. Ич –ичимда бу одамни лаънатлаб нола қилдим. Чиқиб кетарканман, Собир ака – дадам ҳовлига кузатиб чиқиб, қўлимга яна бир даста пул тутқазди.
- -Хафа бўлмайсиз, энди. Хорижлик меҳмонларимизга овозингиз маъқул бўлди. Балки хорижга чиқиб келишингизга имкон яратиб берармиз...
Унга нафрат билан боқдим. Қўлидаги пулни олдим ирганиб кетдим. Сал нарида мен томонга вовуллаётган итларга ирғитдим.
- Менга сизнинг ифлос пулингиз керакмас. Биласизми, мен кимман? – шу тобда менга нимадир куч бағишлаётганди. – Бир ўтмишингизни эсланг. Чанг кўчаларда ики хонали тор ҳовлида қолган одамларни эсланг...
Собир аканинг ранги оқариб, кўзлари олайиб менга тикилди.
(Давоми бор)
https://t.me/Saida_Aziz_Ijodi
#АЙТИЛМАГАН_ҚЎШИҚ
МУАЛЛИФ: САИДА ҚОРАБОЕВА (SAIDA AZIZ)
(ДАВОМИ)
Ҳайрон бўлганча:
- Мен сизга бошқа манзилни айтдимку, қаёққа кетаяпсиз? – Деб сўрадим. Ҳайдовчи индамади.
- Тўхтатинг машинани! – дедим жон ҳолатда. У эса тезликни оширди. Бироздан сўнг қандайдир ҳашаматли хонадон қаршисида турардим. Машинадан тушишим ҳамон икки йигит икки томондан тутганча олиб киришди. Ичкарида эса икки киши гаплашиб ўтиришарди. Уларнинг бирини танидим: Собир ака!
- Лобархон, зўрлик ишлатишга мажбур қилдингиз. Хафа бўлмайсиз энди. – илжайганча менга яқинлашди. Қўли билан юзимни силади. Иккинчи киши хохолаганча кулиб юборди. Собир акага нафрат билан тикилдим. Шунда... шунда кўзим унинг лаблари устидаги тим қора холига тушди. Бу хол ҳам таниш. Мен уни қаерда кўргандим... Хотирамнниг туб тубига тушиб эслашга уринардим.
- Бир чиройли қилиб куйлаб берасиз энди, асал, – деганча иккинчи киши ёнимга яқинлашди. Ўзимни тутиб туролмадим. Жон ҳолатда бегона одамнинг юзига тупуриб юбордим.
- Ифлос, – деганча у қўлимни қайирди. – Сенларнигг қанақалигингни биламан. Ўзингни фариштадек кўрсатмоқчимисан, манжалақи... – деганча юзимга тарсаки туширди. Хўрлигим келди. Йиғлаб юборишдан аранг ўзимни тийиб турардим.
- Қосим, уни ўз ҳолига қўй, - деди Собир ака . Кейин менга юздандида: - Тўртта қўшиқ айтиб берсангиз бўлди меҳмонлар олдида , - деди мулойим оҳангда. Мен уни эсладим! Ўша кўзлар, ўша нигоҳ, бироз кексайганини айтмаса ўша чеҳра, ўша хол... Танидим! Бу ўша онамнинг сандиғида асрайдиган суратларда кўрганим – менинг дадам эди! Юзини тўлишганини айтмаса, деярли ўзгармаган. Э, фалак, бу қандай кўргулик. Ҳали биздан тониб топганлари шу бўлдими? Шу ҳашамат, шу кибор, ўша эркатой қизи Лола! Инсонийликни тополмабдида, барибир.
Қўшиқ куйладим. Алам билан йиғлаб қўшиқ айтдим. Ич –ичимда бу одамни лаънатлаб нола қилдим. Чиқиб кетарканман, Собир ака – дадам ҳовлига кузатиб чиқиб, қўлимга яна бир даста пул тутқазди.
- -Хафа бўлмайсиз, энди. Хорижлик меҳмонларимизга овозингиз маъқул бўлди. Балки хорижга чиқиб келишингизга имкон яратиб берармиз...
Унга нафрат билан боқдим. Қўлидаги пулни олдим ирганиб кетдим. Сал нарида мен томонга вовуллаётган итларга ирғитдим.
- Менга сизнинг ифлос пулингиз керакмас. Биласизми, мен кимман? – шу тобда менга нимадир куч бағишлаётганди. – Бир ўтмишингизни эсланг. Чанг кўчаларда ики хонали тор ҳовлида қолган одамларни эсланг...
Собир аканинг ранги оқариб, кўзлари олайиб менга тикилди.
(Давоми бор)
https://t.me/Saida_Aziz_Ijodi