Репост из: SAIDA_AZIZ IJODI
#ретро
#АЙТИЛМАГАН_ҚЎШИҚ
МУАЛЛИФ: САИДА ҚОРАБОЕВА (SAIDA AZIZ)
☘️
(Давоми)
Отам ташлаб кетганда беш ёшли қизалоқ эдим. Шу боисми, отамнинг ҳатто қиёфасини ҳам эслолмайман. Фақат онамнинг сандиғида хотира бўлиб қолган суратларни ҳисобга олмаса, у киши (ота дейишга тилим бормайди) ҳақида тасаввурга ҳам эга эмасдим. Билганим, мансабнинг ортидан қувган, “Қизимга уйлансанг, сени раҳбар қиламан”, деган одамнинг қизига уйланиб, биздан воз кечиб кетган. Онам шўрлик икки қизини индамай бағрига босиб қолаверган. Нима ҳам десин, отамнинг ўзи кетаман дегандан кейин... билишимча, ўша одам: “Оилангдан, болаларингдан бир умрга воз кечиб, ажрашиб келасан”, деб шарт қўйган. Номардликни кўринг, мансаб учун отам ҳам дарров рози бўла қолган. Иккита ширин қизалоғи ҳам, бир ёстиққа бош қўйган суюкли аёли ҳам кўзига кўринмаган. Бойлик, мансаб илинжи уни инсонийликдан узоқлаштириб, қалби кўзларини сўқир қилиб қўйганда. Бу гапларни қўшни аёлдан эшитганимда, ҳушимни йўқотаёзгандим. Онам шу вақтга қадар отамни ёмонламасди.
Ўшанда, қўшни аёл ҳам ўзи билмаган ҳолда айтдими ёки атайинми, билмайман. Ўзича менга яхшилик қилмоқчи бўлганмиш... ўргилдим, бу яхшилигидан. Адашмасам, ўн икки ёшмидим ўшанда. Ҳарқалай, баъзи нарсаларга ақлим етарди. Уйга кириб, онамдан ҳақиқатни айтишларини талаб қилганимда, онамнинг фақат йиғлаганларини кўрганман, холос. Бир оғиз рост ёки ёлғон демаган, онам шўрлик. Мени бағрига босганча, индамай жимгина йиғлаган. Юзимга тушган онамнинг кўз ёшларини ҳали ҳануз эслайман. Иссиқина томчилар юзимни куйдираёзганди. Ўшандан кейин дадамдан нафратлана бошладим. Мен учун у одам ўлгандек эди, гўё. Ростда, у биз билан яшашни истамагандек, биз ҳам (тўғрироғи, мен) уни ўзимизча ўлдига чиқарганмиз.
(Давоми бор)
https://t.me/Saida_Aziz_Ijodi
#АЙТИЛМАГАН_ҚЎШИҚ
МУАЛЛИФ: САИДА ҚОРАБОЕВА (SAIDA AZIZ)
☘️
(Давоми)
Отам ташлаб кетганда беш ёшли қизалоқ эдим. Шу боисми, отамнинг ҳатто қиёфасини ҳам эслолмайман. Фақат онамнинг сандиғида хотира бўлиб қолган суратларни ҳисобга олмаса, у киши (ота дейишга тилим бормайди) ҳақида тасаввурга ҳам эга эмасдим. Билганим, мансабнинг ортидан қувган, “Қизимга уйлансанг, сени раҳбар қиламан”, деган одамнинг қизига уйланиб, биздан воз кечиб кетган. Онам шўрлик икки қизини индамай бағрига босиб қолаверган. Нима ҳам десин, отамнинг ўзи кетаман дегандан кейин... билишимча, ўша одам: “Оилангдан, болаларингдан бир умрга воз кечиб, ажрашиб келасан”, деб шарт қўйган. Номардликни кўринг, мансаб учун отам ҳам дарров рози бўла қолган. Иккита ширин қизалоғи ҳам, бир ёстиққа бош қўйган суюкли аёли ҳам кўзига кўринмаган. Бойлик, мансаб илинжи уни инсонийликдан узоқлаштириб, қалби кўзларини сўқир қилиб қўйганда. Бу гапларни қўшни аёлдан эшитганимда, ҳушимни йўқотаёзгандим. Онам шу вақтга қадар отамни ёмонламасди.
Ўшанда, қўшни аёл ҳам ўзи билмаган ҳолда айтдими ёки атайинми, билмайман. Ўзича менга яхшилик қилмоқчи бўлганмиш... ўргилдим, бу яхшилигидан. Адашмасам, ўн икки ёшмидим ўшанда. Ҳарқалай, баъзи нарсаларга ақлим етарди. Уйга кириб, онамдан ҳақиқатни айтишларини талаб қилганимда, онамнинг фақат йиғлаганларини кўрганман, холос. Бир оғиз рост ёки ёлғон демаган, онам шўрлик. Мени бағрига босганча, индамай жимгина йиғлаган. Юзимга тушган онамнинг кўз ёшларини ҳали ҳануз эслайман. Иссиқина томчилар юзимни куйдираёзганди. Ўшандан кейин дадамдан нафратлана бошладим. Мен учун у одам ўлгандек эди, гўё. Ростда, у биз билан яшашни истамагандек, биз ҳам (тўғрироғи, мен) уни ўзимизча ўлдига чиқарганмиз.
(Давоми бор)
https://t.me/Saida_Aziz_Ijodi