* * *
Qishloq ko‘chasini aylanib yursam,
Bir tut daraxtiga tushdi nigohim.
Nega sen mahzunu horg‘in deb so‘rsam,
Xo‘rsinib, so‘z aytmay, yerga boqdi jim.

Balki asr bilan yoshi teng chiqar,
Nechaga kirganin bilmaydi hech kim.
Nurli o‘tmishida zuhrolar balqar,
Endi-chi, dilida ne armon hokim.

...Bir vaqtlar bolalar tortqilab shoxin,
Marvarid mevasin talashishgandir.
Endi ne azobda va nedir ohi,
To‘kin hayotida nimadir kamdir...

Jussasi kichrayib qolgandek go‘yo,
Tanasi mo‘rtlashgan, yo‘q hol-u majol.
Negadir shu topda ichim zim-ziyo,
Qarasam, tanasin siypardi bir chol...

Ko‘zida yosh bilan erkalar hamon,
Ortidan xo‘rsinib, faryod chekardi.
Go‘yoki egilib kelgandek osmon,
Ularning boshiga asta tegardi.

Chol “keksaydik” dedi ming hasrat bilan,
Tut esa “vaqt o‘tar” degandek bo‘ldi.
Men-chi kuzatardim jim, hayrat bilan,
Vujudim ezilib ketgandek bo‘ldi.

Tutga vido aytib men ketdim sekin,
Chol unga suyanib xayolga toldi…
Ne bo‘lsa hammasi o‘tarkan, lekin
Daraxt-u o‘sha chol qalbimda qoldi..

Nafaqaga chiqqan ikki mo‘ysafid,
Hamon diydorlashib turgandek go‘yo.
Sen esa ularni abad tavof et,
Himmating ayama, ey ko‘hna dunyo!

© O‘tkir Rahmat

#Ruhiyat_mavjlari |@Otkir_Rahmat