ҚАЛБИМ_ҲАСРАТИ
Муаллиф: #Н_Шуҳратовна
76-қисм
— Севинч ортиқча эди, ўзи. Бу қаёқданам пайдо бўлди. Оғзи қулоғида нима бало кичкина қайнукасини яхши кўриб қолганми дейман. Нафосат чойни янгилашга ошхонага кетар экан ичида шуларни гапирарди. 10-июнь куни нега йиғин бўлаётганини миридан-сиригача билиб олди, Севинч. — Айни шу кунига янги олган кўйлагимни кияман, Шаҳриёр акам келаркан шу куни. Ўзича хаёл қилди. Асила ҳам гапни қисқа қилиб 10-июнь куни келади деб қўя қолганди.
Икки ҳафта ҳам ўтди. Эрталаб имтиҳонига кетаётган Нафосатни бувиси тўхтатди
— Уйга тез кел, Асиланикига борасан, Севинчниям турғизаман.
Бир кун аввал бувисиникига келиб олганди Севинч
— Абедга келаман, кечга борамиз, буви. Нафосат рўмолини тўғрилаганча чиқиб кетди.
— Чаққон қизим ўзимми Башорат уйқудан турган набирасини эркалаб уст кийимини олиб берди. — Опам қачон келаркан
— Абедда келаман деди, унгача дам ол, ҳали тут териб чарчаб қоласан, айнанай қизим ўзимми.
— Хўп, буви.
— Охиргиси-а, курсдошлар билан имтиҳондан чиқиб қучоқлашишди. Сенга қанақа тушди, энг биринчи Нафосат чиқди, тестларни ёдлаб олганми дейман ўзаро суҳбат бўлиб Нафосатни чақиришди
— Охирги куни-ку, ўқишимизни расмга тушайлик.
Нафосат шошаётган бўлса ҳам курсдошлари билан бир неча расмга тушди. Қандай яхши қизлар! Ҳеч кимга ёмонлиги тегмайди. Нафосат ҳаммаси билан қучоқлашиб хайрлашди-да, уйига кетишга такси тўхтатди.
— Келдингми? Овқатларингни евол, кейин жўнайсизлар
— Кечга келилар деган буви, бориб олмаймиз-ку, ҳозир айни жазирама вақт бўлса. Пешин намозини ўқиб олай, ана кейин бир икки соат дам олиб кейин борамиз
— Ҳааа, сан боргунингча териб бўлишади, ман Асилага айтиб қўйдим иккида боришади деб.
— Войдод Нафосат икки кафти билан бошини чангаллади. Бошим ёрилай деяпти, тут теришига нима бор-а. Овқатланиб тез-тез Пешин намозини ўқиб кийиниб чиқди
— Войбооо намунча ясан-тусан оддий уй ичи кийимингда кетаверсанг нима бўлади. Нафосатнинг кийимига ҳам гапирди.
— Севинч тайёрмисан, юр кетдик. Иккаласи қоқ абедда кетишди.
Асиланинг эшиги ёнида туриб телефон қилишди
— Опа келдик.
— Ҳозир чиқаман.
Асила чиройли либосда чиқиб келди.
— Юрилар, ичкарига, муздек тарвуз еяпмиз келилар.
Нафосат хижолат тортиб кирди. Шаҳриёр йўқ! Кўнгли ёзилди. Сал ўзини эркин тутди. Гулноза билан саломлашишиб қайнона-келин ёнига жойлашишди.
Муаллиф: #Н_Шуҳратовна
76-қисм
— Севинч ортиқча эди, ўзи. Бу қаёқданам пайдо бўлди. Оғзи қулоғида нима бало кичкина қайнукасини яхши кўриб қолганми дейман. Нафосат чойни янгилашга ошхонага кетар экан ичида шуларни гапирарди. 10-июнь куни нега йиғин бўлаётганини миридан-сиригача билиб олди, Севинч. — Айни шу кунига янги олган кўйлагимни кияман, Шаҳриёр акам келаркан шу куни. Ўзича хаёл қилди. Асила ҳам гапни қисқа қилиб 10-июнь куни келади деб қўя қолганди.
Икки ҳафта ҳам ўтди. Эрталаб имтиҳонига кетаётган Нафосатни бувиси тўхтатди
— Уйга тез кел, Асиланикига борасан, Севинчниям турғизаман.
Бир кун аввал бувисиникига келиб олганди Севинч
— Абедга келаман, кечга борамиз, буви. Нафосат рўмолини тўғрилаганча чиқиб кетди.
— Чаққон қизим ўзимми Башорат уйқудан турган набирасини эркалаб уст кийимини олиб берди. — Опам қачон келаркан
— Абедда келаман деди, унгача дам ол, ҳали тут териб чарчаб қоласан, айнанай қизим ўзимми.
— Хўп, буви.
— Охиргиси-а, курсдошлар билан имтиҳондан чиқиб қучоқлашишди. Сенга қанақа тушди, энг биринчи Нафосат чиқди, тестларни ёдлаб олганми дейман ўзаро суҳбат бўлиб Нафосатни чақиришди
— Охирги куни-ку, ўқишимизни расмга тушайлик.
Нафосат шошаётган бўлса ҳам курсдошлари билан бир неча расмга тушди. Қандай яхши қизлар! Ҳеч кимга ёмонлиги тегмайди. Нафосат ҳаммаси билан қучоқлашиб хайрлашди-да, уйига кетишга такси тўхтатди.
— Келдингми? Овқатларингни евол, кейин жўнайсизлар
— Кечга келилар деган буви, бориб олмаймиз-ку, ҳозир айни жазирама вақт бўлса. Пешин намозини ўқиб олай, ана кейин бир икки соат дам олиб кейин борамиз
— Ҳааа, сан боргунингча териб бўлишади, ман Асилага айтиб қўйдим иккида боришади деб.
— Войдод Нафосат икки кафти билан бошини чангаллади. Бошим ёрилай деяпти, тут теришига нима бор-а. Овқатланиб тез-тез Пешин намозини ўқиб кийиниб чиқди
— Войбооо намунча ясан-тусан оддий уй ичи кийимингда кетаверсанг нима бўлади. Нафосатнинг кийимига ҳам гапирди.
— Севинч тайёрмисан, юр кетдик. Иккаласи қоқ абедда кетишди.
Асиланинг эшиги ёнида туриб телефон қилишди
— Опа келдик.
— Ҳозир чиқаман.
Асила чиройли либосда чиқиб келди.
— Юрилар, ичкарига, муздек тарвуз еяпмиз келилар.
Нафосат хижолат тортиб кирди. Шаҳриёр йўқ! Кўнгли ёзилди. Сал ўзини эркин тутди. Гулноза билан саломлашишиб қайнона-келин ёнига жойлашишди.