#ЎГАЙ_ОНА
#Назли
41
Манзура Дилдорани ўрнидан турғазди — Сизга гапиряпман, Маҳлиё яхшими? Қўрқитмасдан гапирсангиз-чи
— Қизим... энди энди ногирон бўлиб қолди энди юролмайди... гапиролмайди... ҳаммасига мен айбдорман, мен мен яхши она бўлолмадим, қизимга яхши қарай олмадим...
— Шукр қилинг, қизингиз тирик, бағрингизда бўлади Манзура Маҳлиёни тирик қолмайди деб ўйлаганди. Ҳозир кўнгли бироз жойига тушди.
— Сиз ўйлапсизми, ногирон бўлиб қолади деяпман, сизга ногирон ундан кўра ўлгани яхши эди..
Манзура Дилдоранинг юзига тарсаки туширди — Ношукр, ифлос.
— Сизда оналик туйғуси йўқ, сизда меҳр йўқ. Ҳеч бир она сендака эмас. Маҳлиё сенга керак бўлмаса ўзим қарайман, бориб сен телеграмингдагилар чақчақлашиб ёзишиб ўтир. Жоним, асалимни айтиб ношукр, ҳали кўзинг кўр бўлади. Мана шу болага ҳали зор бўласан суф сенга. Дилдора юзини ушлаб келинойисининг ортидан қараб қолди. Бироздан сўнг дарвоза эшиги зарб билан очилиб Зафар кириб келди
— Зафар акаа... Дилдора ёш оқизганча Зафарнинг ёнига югуриб борди
— Ҳайф сенга оналик, нима қилдинг Маҳлиёга, нима қилдинг?
—Мен, мен ҳеч нима қилмадиммм ўзи йиқилиб тушди...
Дилдора довдираб-довдираб Зафарнинг кўзига қарай олмади...
— Қарамайман десанг ўзим қарардим қандай онасан? Эшитиб қай аҳволга тушганимни биласанми? Шифокордан сўрадим, орқа мияси билан қаттиқ йиқилган деди қандай қилиб болани йиқитасан шунга қарамай нима иш қилдинг? Нимадир муҳим ишинг бормиди боладан бошқа. Сени деб қизим бир умр ногирон бўлиб ўтади.
— Зафар ака мен... Зафар қўлини силтаганча уйдан чиқиб кетди.
#Назли
41
Манзура Дилдорани ўрнидан турғазди — Сизга гапиряпман, Маҳлиё яхшими? Қўрқитмасдан гапирсангиз-чи
— Қизим... энди энди ногирон бўлиб қолди энди юролмайди... гапиролмайди... ҳаммасига мен айбдорман, мен мен яхши она бўлолмадим, қизимга яхши қарай олмадим...
— Шукр қилинг, қизингиз тирик, бағрингизда бўлади Манзура Маҳлиёни тирик қолмайди деб ўйлаганди. Ҳозир кўнгли бироз жойига тушди.
— Сиз ўйлапсизми, ногирон бўлиб қолади деяпман, сизга ногирон ундан кўра ўлгани яхши эди..
Манзура Дилдоранинг юзига тарсаки туширди — Ношукр, ифлос.
— Сизда оналик туйғуси йўқ, сизда меҳр йўқ. Ҳеч бир она сендака эмас. Маҳлиё сенга керак бўлмаса ўзим қарайман, бориб сен телеграмингдагилар чақчақлашиб ёзишиб ўтир. Жоним, асалимни айтиб ношукр, ҳали кўзинг кўр бўлади. Мана шу болага ҳали зор бўласан суф сенга. Дилдора юзини ушлаб келинойисининг ортидан қараб қолди. Бироздан сўнг дарвоза эшиги зарб билан очилиб Зафар кириб келди
— Зафар акаа... Дилдора ёш оқизганча Зафарнинг ёнига югуриб борди
— Ҳайф сенга оналик, нима қилдинг Маҳлиёга, нима қилдинг?
—Мен, мен ҳеч нима қилмадиммм ўзи йиқилиб тушди...
Дилдора довдираб-довдираб Зафарнинг кўзига қарай олмади...
— Қарамайман десанг ўзим қарардим қандай онасан? Эшитиб қай аҳволга тушганимни биласанми? Шифокордан сўрадим, орқа мияси билан қаттиқ йиқилган деди қандай қилиб болани йиқитасан шунга қарамай нима иш қилдинг? Нимадир муҳим ишинг бормиди боладан бошқа. Сени деб қизим бир умр ногирон бўлиб ўтади.
— Зафар ака мен... Зафар қўлини силтаганча уйдан чиқиб кетди.