— "Нега кам ёзасиз?" - деган саволни кўп беришади. Мен туйғуларим орқали одамларга озор бериб қўйишдан ҳам қўрқаман...

Ёшим улғайгани сари қадр деган тушунчани мукаммал англаяпман. Инсонлар бир-бирини қадрлаши, кўнглини эъзозлаши керак. Шу орқали бу анъана табиатга, ҳайвонларга, сув ва ҳавога ўтади.

Кўп давраларда тез-тез такрорлайдиган бир гапим бор: "ҳеч кимнинг 60 га кириши кафолатланмаган!"

Ҳа, шундай! Кафолатсиз умрда яшаяпмиз. Тоза қалбингизни, тоза туйғуларингизни асранг. Бир-бирингизни манфаатларсиз қадрланг. Бахт гармони доим ҳам ишлаб чиқарилавермайди.

Мен турмуш тарзимни ана шундай ўзгартирдим. Ҳар куни ўзимга бир қанча сўзларни такрорлаяпман:

Яша, табассум билан яша, одамларни авайла, яқинларингга меҳрингни етказ, жигарларинг билан гўзал суҳбатлар қур, яхшилик қил, сев ва севил... Худонинг умр аталмиш омонатини гўзал сарфла!

— Сўзим охирида Инсонлардан илтимос қилмоқчиман:

Муҳаббат билан яшанг!