Модари пире буд. Ягона писар дошт ва он писарро, ки бо
сад орзуву хавас калон карда буд, хонадор мекунад. Рузе
писараш аз кор меояд ки занаш аз модараш шикоят карда
мегуяд ки модарат бисер мухурад. Писар ба хамсараш
кавл медихад ки модарашро аз
хона меронад. Ба дастурхоне чор дона нон ва чор дона зардолу мепечонад ва модарашро ба чангал бурда мепартояд. Баъди ду руз меравад. мебинад ки модараш нонро хурдаасту зардолуро мондааст. Мегуяд чаро инро нахурди модар. Модар дар чавоб мегуяд: яке ту ба назде ман биёи ва дар рох гурусна шави. Барои ту мондам. Писар гирен мешаваду аз модараш бахшиш мепурсад. Модар ки бузург аст писарашро мебахшад. Бародарону хохарон ! Ба кадри
модар бирасед чаро ки бузургон гуфтаанд:
Писар, рав кадри модар дон ки доим,
Кашад ранчи писар бечора модар.
Бирав беш аз падар хохаш ки хохад,
Туро беш аз падар бечора модар.
Зи чон махбубтар дораш ки дорад,
Зи чон махбубтар бечора модар.
Нигахдори кунад нух моху нух руз,
Туро чун чон ба бар бечора модар.
Аз ин пахлу ба он пахлу нагалтад,
Шаб аз бими хатар бечора модар.
Бишуяд кухна орояд наватро,
Чу камтар коргар бечора модар.
Агар як атса ояд аз димогат,
Парад хушаш зи сар бечора модар.
Агар як сулфаи бечо намои,
Хурад хуни чигар бечора модар.
Барои он ки шаб рохат бихоби,
Нахобад то сахар бечора модар.