Bu oldi-qochdi gaplar emas, boshimizdan oʻtkazganlarimiz, yashadiklarimiz, xulosalarimiz...
Qora kunlarni yozdim shu paytgacha, endi esa yorugʻlikka chiqib kelayotganimiz hikoyasi ketyapti. Avvalo Xudo va oʻz kuchimiz, mehnat va harakatimiz bilan!
Haqiqiy otalar kabi jiddiy ish qilish qanday bo‘ladi? Oʻzbekistonga qaytib, matbuotda yoki biror xususiy tashkilotda ishlaymi, vazirlikka borsam hozir ishga olishadi, gaplashib turaman, keyinchi?
Vaqtida tushmaydigan oylikni kutib, boʻynimgacha kreditga botib, hammadan qarz so‘rab yuraymi, birovning haqqidan qo‘rqmaydigan boshliqlarga yalinib, oyligimni ololmay yuraymi?
Yoki biror saytga ishga kirib, xohlagan narsamni yozolmasdan, tanqidiy maqolalarim qoq belidan randalanib, silliqlanib chiqishiga rozi bo‘lib, yana bor nafratimni kanalimga sochib yuraymi, xuddi avvalgiday?
Uyda oʻtirganim gʻalati tuyulyapti ko‘pchilikka. Toʻgʻri, erkak kishining rizqi koʻchada. Lekin bu gap faqat Oʻzbekistonda toʻgʻri keladi. Turkiyada oʻzining fuqarolariga 100$ bergan joyida chet elliklarga 20-40$ toʻlanadi.
Chet ellikmisiz, ayniqsa, oʻzbekmisiz, 2-sort odamsiz, tamom. Xohlaganiday muomala qiladi, istagan ishini qildiradi. Shunga yarasha pul berishmaydi...
Nega uyda oʻtiribman?
Birinchidan, ayolim oʻqishga borib kelolmaydi bola bilan, universitet shahardan chetda, kamida 1 soatlik yoʻl.
Ikkinchidan, darslarini qilolmaydi Mahdi bilan, men uyda boʻlsamgina yordam berolaman unga.
Uchinchidan, kuniga 12 soat restoranda ishlaydiganlar 25$ pul olyapti hozir. Biz esa uni uyda o‘tirib, darslar, Mahdi bilan vaqt o‘tkazish... hammasiga ulgurib topamiz, Xudoga shukr. Shunday ekan, ko‘chada ishlab nima qilaman?
Kanalga ha deb yozavermayman, lekin kallayi saharlab bozorga ketishim, uyda Mahdiga birimiz qarab, birimiz oshxonada ovqat pishirishimiz, yarim kecha 12-1 gacha zakaz tarqatib yurishimni bilmaysizlarku. Siz uchun ishyoqmas dangasa bo‘lib, uyda yotibman xolos...
Agar men uyda boʻlmasam, kitob savdomiz, milliy taomlar ishimiz kelgan joyida toʻxtaydi, Sitora darsini qilsinmi, bolaga qarasinmi, ovqat pishirsinmi, kitob sotsinmi...
O‘zi unga nima zaril bu ishlarni qilib? O‘qigani kelgan, grand yutib qo‘yibdi, yurmaydimi maza qilib, pul topib keling deb o‘tirsa bo‘ladiku! Turkiyadagi krizis va ayni vaziyatdan kelib chiqqan holda bu qarorga kelganmiz...
Uyda ham bekor qolganimiz yoʻq Xudoga shukr, toʻgʻri, haqiqiy otalardek jiddiy ish bilan shugʻullana olmayotgandirman, lekin haqiqiy otalardek ota, er boʻlishga harakat qilyapman. Hozir bizga eng muhimi shu...
Ha, nega hayotimizni yozib yuribman, bu maqtanish, koʻz koʻz qilish emas umuman! Maqtaydigan nimamiz ham borki?! Eng asosiy sababi, xotira, kanalda qancha narsa yozildi, yozilyapti, bular men uchun qadrli.
Keyingi sababi esa, bloggingga hobbi emas, kasb sifatida qaray boshlaganman. Bloglarimizni yanayam rivojlantirmoqchiman, qoʻlimdan keladi, ham maza qilib ishlay olaman.
Oxirgi sababi esa, uydaman, daromadim faqat onlayn savdodan, ovqat ham onlayn, kitob ishi ham. Qachonki post yozib tursam, koʻrinib tursamgina insonlarda ishonch boʻladi, hammasi bir biriga bogʻliq...
Uyda yotib, ota-onam yo boshqa joydan yordam kutib yurganimiz yo‘q Xudoga shukr. Harakatdamiz ertayu kech. Faqat kanalga hammasiniyam yozavermayman. Faqat yaxshi narsalarni yozishim esa maza qilib yashayotganimni bildirmaydi, qiyinchiliklarni bor bo‘yicha totyapmiz, his qilyapmiz, sabr qilyapmiz, yo‘l qidiryapmiz, yengilmayapmiz. Farzandim kelajagi uchun zaminni shunday hozirlayapman men...
@Ijoddardi
Qora kunlarni yozdim shu paytgacha, endi esa yorugʻlikka chiqib kelayotganimiz hikoyasi ketyapti. Avvalo Xudo va oʻz kuchimiz, mehnat va harakatimiz bilan!
Haqiqiy otalar kabi jiddiy ish qilish qanday bo‘ladi? Oʻzbekistonga qaytib, matbuotda yoki biror xususiy tashkilotda ishlaymi, vazirlikka borsam hozir ishga olishadi, gaplashib turaman, keyinchi?
Vaqtida tushmaydigan oylikni kutib, boʻynimgacha kreditga botib, hammadan qarz so‘rab yuraymi, birovning haqqidan qo‘rqmaydigan boshliqlarga yalinib, oyligimni ololmay yuraymi?
Yoki biror saytga ishga kirib, xohlagan narsamni yozolmasdan, tanqidiy maqolalarim qoq belidan randalanib, silliqlanib chiqishiga rozi bo‘lib, yana bor nafratimni kanalimga sochib yuraymi, xuddi avvalgiday?
Uyda oʻtirganim gʻalati tuyulyapti ko‘pchilikka. Toʻgʻri, erkak kishining rizqi koʻchada. Lekin bu gap faqat Oʻzbekistonda toʻgʻri keladi. Turkiyada oʻzining fuqarolariga 100$ bergan joyida chet elliklarga 20-40$ toʻlanadi.
Chet ellikmisiz, ayniqsa, oʻzbekmisiz, 2-sort odamsiz, tamom. Xohlaganiday muomala qiladi, istagan ishini qildiradi. Shunga yarasha pul berishmaydi...
Nega uyda oʻtiribman?
Birinchidan, ayolim oʻqishga borib kelolmaydi bola bilan, universitet shahardan chetda, kamida 1 soatlik yoʻl.
Ikkinchidan, darslarini qilolmaydi Mahdi bilan, men uyda boʻlsamgina yordam berolaman unga.
Uchinchidan, kuniga 12 soat restoranda ishlaydiganlar 25$ pul olyapti hozir. Biz esa uni uyda o‘tirib, darslar, Mahdi bilan vaqt o‘tkazish... hammasiga ulgurib topamiz, Xudoga shukr. Shunday ekan, ko‘chada ishlab nima qilaman?
Kanalga ha deb yozavermayman, lekin kallayi saharlab bozorga ketishim, uyda Mahdiga birimiz qarab, birimiz oshxonada ovqat pishirishimiz, yarim kecha 12-1 gacha zakaz tarqatib yurishimni bilmaysizlarku. Siz uchun ishyoqmas dangasa bo‘lib, uyda yotibman xolos...
Agar men uyda boʻlmasam, kitob savdomiz, milliy taomlar ishimiz kelgan joyida toʻxtaydi, Sitora darsini qilsinmi, bolaga qarasinmi, ovqat pishirsinmi, kitob sotsinmi...
O‘zi unga nima zaril bu ishlarni qilib? O‘qigani kelgan, grand yutib qo‘yibdi, yurmaydimi maza qilib, pul topib keling deb o‘tirsa bo‘ladiku! Turkiyadagi krizis va ayni vaziyatdan kelib chiqqan holda bu qarorga kelganmiz...
Uyda ham bekor qolganimiz yoʻq Xudoga shukr, toʻgʻri, haqiqiy otalardek jiddiy ish bilan shugʻullana olmayotgandirman, lekin haqiqiy otalardek ota, er boʻlishga harakat qilyapman. Hozir bizga eng muhimi shu...
Ha, nega hayotimizni yozib yuribman, bu maqtanish, koʻz koʻz qilish emas umuman! Maqtaydigan nimamiz ham borki?! Eng asosiy sababi, xotira, kanalda qancha narsa yozildi, yozilyapti, bular men uchun qadrli.
Keyingi sababi esa, bloggingga hobbi emas, kasb sifatida qaray boshlaganman. Bloglarimizni yanayam rivojlantirmoqchiman, qoʻlimdan keladi, ham maza qilib ishlay olaman.
Oxirgi sababi esa, uydaman, daromadim faqat onlayn savdodan, ovqat ham onlayn, kitob ishi ham. Qachonki post yozib tursam, koʻrinib tursamgina insonlarda ishonch boʻladi, hammasi bir biriga bogʻliq...
Uyda yotib, ota-onam yo boshqa joydan yordam kutib yurganimiz yo‘q Xudoga shukr. Harakatdamiz ertayu kech. Faqat kanalga hammasiniyam yozavermayman. Faqat yaxshi narsalarni yozishim esa maza qilib yashayotganimni bildirmaydi, qiyinchiliklarni bor bo‘yicha totyapmiz, his qilyapmiz, sabr qilyapmiz, yo‘l qidiryapmiz, yengilmayapmiz. Farzandim kelajagi uchun zaminni shunday hozirlayapman men...
@Ijoddardi