Abdulaziz Ahmad | Blog

Bu oldi-qochdi gaplar emas, boshimizdan oʻtkazganlarimiz, yashadiklarimiz, xulosalarimiz...

Qora kunlarni yozdim shu paytgacha, endi esa yorugʻlikka chiqib kelayotganimiz hikoyasi ketyapti. Avvalo Xudo va oʻz kuchimiz, mehnat va harakatimiz bilan!

Haqiqiy otalar kabi jiddiy ish qilish qanday bo‘ladi? Oʻzbekistonga qaytib, matbuotda yoki biror xususiy tashkilotda ishlaymi, vazirlikka borsam hozir ishga olishadi, gaplashib turaman, keyinchi?

Vaqtida tushmaydigan oylikni kutib, boʻynimgacha kreditga botib, hammadan qarz so‘rab yuraymi, birovning haqqidan qo‘rqmaydigan boshliqlarga yalinib, oyligimni ololmay yuraymi?

Yoki biror saytga ishga kirib, xohlagan narsamni yozolmasdan, tanqidiy maqolalarim qoq belidan randalanib, silliqlanib chiqishiga rozi bo‘lib, yana bor nafratimni kanalimga sochib yuraymi, xuddi avvalgiday?

Uyda oʻtirganim gʻalati tuyulyapti ko‘pchilikka. Toʻgʻri, erkak kishining rizqi koʻchada. Lekin bu gap faqat Oʻzbekistonda toʻgʻri keladi. Turkiyada oʻzining fuqarolariga 100$ bergan joyida chet elliklarga 20-40$ toʻlanadi.

Chet ellikmisiz, ayniqsa, oʻzbekmisiz, 2-sort odamsiz, tamom. Xohlaganiday muomala qiladi, istagan ishini qildiradi. Shunga yarasha pul berishmaydi...

Nega uyda oʻtiribman?

Birinchidan, ayolim oʻqishga borib kelolmaydi bola bilan, universitet shahardan chetda, kamida 1 soatlik yoʻl.

Ikkinchidan, darslarini qilolmaydi Mahdi bilan, men uyda boʻlsamgina yordam berolaman unga.

Uchinchidan, kuniga 12 soat restoranda ishlaydiganlar 25$ pul olyapti hozir. Biz esa uni uyda o‘tirib, darslar, Mahdi bilan vaqt o‘tkazish... hammasiga ulgurib topamiz, Xudoga shukr. Shunday ekan, ko‘chada ishlab nima qilaman?

Kanalga ha deb yozavermayman, lekin kallayi saharlab bozorga ketishim, uyda Mahdiga birimiz qarab, birimiz oshxonada ovqat pishirishimiz, yarim kecha 12-1 gacha zakaz tarqatib yurishimni bilmaysizlarku. Siz uchun ishyoqmas dangasa bo‘lib, uyda yotibman xolos...

Agar men uyda boʻlmasam, kitob savdomiz, milliy taomlar ishimiz kelgan joyida toʻxtaydi, Sitora darsini qilsinmi, bolaga qarasinmi, ovqat pishirsinmi, kitob sotsinmi...

O‘zi unga nima zaril bu ishlarni qilib? O‘qigani kelgan, grand yutib qo‘yibdi, yurmaydimi maza qilib, pul topib keling deb o‘tirsa bo‘ladiku! Turkiyadagi krizis va ayni vaziyatdan kelib chiqqan holda bu qarorga kelganmiz...

Uyda ham bekor qolganimiz yoʻq Xudoga shukr, toʻgʻri, haqiqiy otalardek jiddiy ish bilan shugʻullana olmayotgandirman, lekin haqiqiy otalardek ota, er boʻlishga harakat qilyapman. Hozir bizga eng muhimi shu...

Ha, nega hayotimizni yozib yuribman, bu maqtanish, koʻz koʻz qilish emas umuman! Maqtaydigan nimamiz ham borki?! Eng asosiy sababi, xotira, kanalda qancha narsa yozildi, yozilyapti, bular men uchun qadrli.

Keyingi sababi esa, bloggingga hobbi emas, kasb sifatida qaray boshlaganman. Bloglarimizni yanayam rivojlantirmoqchiman, qoʻlimdan keladi, ham maza qilib ishlay olaman.

Oxirgi sababi esa, uydaman, daromadim faqat onlayn savdodan, ovqat ham onlayn, kitob ishi ham. Qachonki post yozib tursam, koʻrinib tursamgina insonlarda ishonch boʻladi, hammasi bir biriga bogʻliq...

Uyda yotib, ota-onam yo boshqa joydan yordam kutib yurganimiz yo‘q Xudoga shukr. Harakatdamiz ertayu kech. Faqat kanalga hammasiniyam yozavermayman. Faqat yaxshi narsalarni yozishim esa maza qilib yashayotganimni bildirmaydi, qiyinchiliklarni bor bo‘yicha totyapmiz, his qilyapmiz, sabr qilyapmiz, yo‘l qidiryapmiz, yengilmayapmiz. Farzandim kelajagi uchun zaminni shunday hozirlayapman men...

@Ijoddardi

Bunaqa o‘ta qora narsalarni yopiq kanalga olib qo‘yganman, o‘zim uchun, ommaga chiqarmaganman.

O‘zimni chorasizday, nochorday ko‘rsatgim kelmagan. Kanalda yozganlarim esa suv yuzasi xolos. Aslida mana shu videodagiday kunlarni boshdan o‘tkazdik, g‘ing demaganmiz hech kimga.

Hozir yozayotgan postlarim esa maqtanish yo ko‘z ko‘z qilish emas, azbaroyi shukronalikdan, quvonchimizdan...

To‘g‘ri, buyurtma kutib yashardik, ovqatga ham, kitobga ham. Chunki onlayn savdolarimiz hali rivojlanmagan edi unchalik...

Hozir esa Xudoga shukr, har hafta o‘ldim deganda 10 kilo kitob jo‘natamiz O‘zbekistonga. Ovqatga har kuni zakazimiz bor, ulgurmaymiz, ertaga pishirib beraylik deymiz.

Agar bor e’tiborimni onlayn sohaga qaratmasam, buyam bo‘lmasdi, rivojlanmasdiku...

Бу олди қочди гапларни қуйиб хақиқий оталар каби бирор бир жиддий иш билан шунғиллансанг фарзандинг келажагига замин яратган булармидинг

Shahriyor haqida yozgandim esingizda bo‘lsa...

Shu ukam haliyam Toshkentda, o‘qiyapti, ishlayapti, izlanyapti, yangi bilimlar o‘rganyapti...

Xolammi? Yo‘q, haliyam Toshkentga kelolmabdilar afsuski. Ammo yigit maqsadni aniq qo‘ygan, bunga astoydil harakat qilyapti.

Onasiga Toshkentni ko‘rsatish uchun pul yig‘ganida, xolamning ishxonasidan ruxsat olisholmabdi. Yana bir pul yig‘ganida esa, to‘satdan blogging bo‘yicha mentorlik kursiga yozilibdi.

Hozir o‘ziga investitsiya kiritib, Anvarovning mentorlik kursida palon pulga zamonaviy kasb o‘rganmoqda. Zo‘r-a?

Bu qarorini yuz foiz qo‘llab-quvvatlayman, hozir bir qiynalib, kursni bitirib olsa, ayni kelajak sohasi, trenddagi kasblardan, talab yuqori, daromadi yaxshi bo‘ladi nasib qilsa!

Keyin xolamni nafaqat Toshkentda aylantiradi, balki o‘zi uy olib, poytaxtda oilaviy yashashadi birga Xudo xohlasa...

Zo‘r bola, sodda, samimiy, fikrlashi tiniq yigit. Maqsadlari katta, qalami o‘tkir. Kuzatib borishni chin dildan tavsiya qilaman, hozir sizning qo‘llab-quvvatlashingiz u uchun muhim, kursidan uyga vazifa qilib quyidagi kanalni 1K ga ko‘tarish berilibdi. Uddalay olamizmi?

Obuna bo‘lish va Shahriyorni qo‘llab-quvvatlash uchun bosing:

https://t.me/+eAFuL7wDdLA4NGYy
https://t.me/+eAFuL7wDdLA4NGYy
https://t.me/+eAFuL7wDdLA4NGYy

O‘g‘limiz o‘tgan ramazon oyi boshlanishida tug‘ilgandi...

Yangi ishga kirganimga endi 2 kun bo‘lgan, ro‘za payti restoranlar ishi eng “pick” nuqtaga yetadi, jarayonga moslashish bilan ovora bo‘lib yuribman...

Yarim kecha uyga kelsam, ayolim yo‘q. Telefon qilsam, raddomdaman, tez yetib keling degandi. Bu bechora erim ishga endi kirdi, ruxsat ololmaydi, tag‘in haydab yuborishmasin deb menga aytmagan, o‘zi yolg‘iz kasalxonaga borgandi...

Mahdi tug‘ildi, bizga oilaviy alohida palata berishdi, xayolim xarajatda, nechpul so‘rasharkan, kimdan qarz olsam bo‘ladi, taxminan necha dollar bo‘lishi kerak yonimda...

Palata o‘tirib, vaqtida qarz bergan tanishlarimga yozdim, pulim qolib ketgan eski ishxonalardan so‘radim, hech biridan sas-sado chiqmadi. Nima qilishni o‘ylayapman...

Do‘xtir tashqariga chaqirdi. Ana, pul so‘raydi hozir deb chiqsam, sekingina shivirlab, ro‘za tutyapsizmi dedi. Ha desam, “tamam!” dedida ketdi.

Keyin saharlik paytida yegulik keltirishdi. O‘zi kunduzi ayolimga 5 mahal ovqat bergani yetmaganday saharlikda menga ham narsa olib kelishibdi. Ozgina xijolat ham bo‘ldim!

Sitora grand yutgani uchun davlat sog‘lik sug‘urtasi qilib bergandi. Barcha xarajatlarni sug‘urta qopladi, bir tiyin bermasdan rahmat aytib chiqib ketdik.

Ishga qaytib boraman desam, kelib o‘tirma, o‘rningga odam oldik desa bo‘ladimi! Vaziyatni tushuntirsak, robot, eshitishniyam xohlamadi...

Yana yangi ish qidirishni boshladim. Kechda telefon bo‘ldi, ish ko‘pligi uchun eplay olishmagan o‘zlari. “Boshqa takrorlamasang, avvalgidan ham yaxshi ishlashga va’da bersang ertadan ishga kel” deyishdi. U paytdagi xursandchiligim, ehhe...

Ramazon oyiligi va restoranda ish ko‘pligi uchun ham menga yana ish berishgandi. Hozir shularni o‘ylayapmanu, o‘tgan ramazonimiz bilan bu ramazonni taqqoslab, metroda oxirgi buyurtmalarni egalariga tarqatib, uyga qaytyapman. ...

O‘zingga shukr... Ramazon muborak!

@Ijoddardi