6-qism: Yodgorlik
Shahnoza uchun bu hafta har qachongidan ham tez o‘tayotgandek edi. Har kuni Jasur bilan uchrashar, gaplashar, harbiy hayot haqida ko‘proq bilishga harakat qilardi. Ammo yuragining bir chetida og‘riq ham bor edi — u tez orada ketadi.
O‘sha kuni kechqurun bog‘da uchrashishdi. Havo salqin, osmon yulduzlarga to‘la edi. Shahnoza beixtiyor qo‘lidagi kichik qutichani mahkam ushladi.
— Jasur aka, — dedi u sekin.
— Ha, Shahnoza?
— Sizga bir narsa bermoqchiman.
U qo‘lidagi qutichani ochib, ichidan mayda, nafis uzukni oldi.
— Bu bobomdan qolgan yodgorlik. Uni har doim yoningizda olib yuring, iltimos.
Jasur uzukka bir muddat tikilib qoldi, keyin esa mayin jilmaydi.
— Bu juda qimmatli narsa, Shahnoza. Uni mendan ko‘ra yaxshiroq saqlaydigan odam yo‘qmi?
— Yo‘q, — dedi qiz qat’iy. — Men aynan sizga ishonaman. Siz bu uzukni menga qaytarasiz, to‘g‘rimi?
Jasur bir zum unga termuldi, so‘ng yengil xo‘rsinib, uzukni oldi.
— Albatta, qaytaraman. Va’da beraman.
Shahnoza yuragida og‘riq sezdi. Bu xayrlashuv belgisi emas, balki umid ramzi bo‘lishini xohlardi.
— Jasur aka… sizni kutaman.
Jasur bir qadam yaqinroq kelib, uning ko‘zlariga tikildi.
— Men qaytaman, Shahnoza.
O‘sha kecha Shahnoza uzoq yulduzlarga termildi. Yuragida sog‘inch va umid aralash tuyg‘ular bilan.
Davomi bor...
#Harbiy_sevgim #hikoya
@Harbiy_sevgim ❄️
Shahnoza uchun bu hafta har qachongidan ham tez o‘tayotgandek edi. Har kuni Jasur bilan uchrashar, gaplashar, harbiy hayot haqida ko‘proq bilishga harakat qilardi. Ammo yuragining bir chetida og‘riq ham bor edi — u tez orada ketadi.
O‘sha kuni kechqurun bog‘da uchrashishdi. Havo salqin, osmon yulduzlarga to‘la edi. Shahnoza beixtiyor qo‘lidagi kichik qutichani mahkam ushladi.
— Jasur aka, — dedi u sekin.
— Ha, Shahnoza?
— Sizga bir narsa bermoqchiman.
U qo‘lidagi qutichani ochib, ichidan mayda, nafis uzukni oldi.
— Bu bobomdan qolgan yodgorlik. Uni har doim yoningizda olib yuring, iltimos.
Jasur uzukka bir muddat tikilib qoldi, keyin esa mayin jilmaydi.
— Bu juda qimmatli narsa, Shahnoza. Uni mendan ko‘ra yaxshiroq saqlaydigan odam yo‘qmi?
— Yo‘q, — dedi qiz qat’iy. — Men aynan sizga ishonaman. Siz bu uzukni menga qaytarasiz, to‘g‘rimi?
Jasur bir zum unga termuldi, so‘ng yengil xo‘rsinib, uzukni oldi.
— Albatta, qaytaraman. Va’da beraman.
Shahnoza yuragida og‘riq sezdi. Bu xayrlashuv belgisi emas, balki umid ramzi bo‘lishini xohlardi.
— Jasur aka… sizni kutaman.
Jasur bir qadam yaqinroq kelib, uning ko‘zlariga tikildi.
— Men qaytaman, Shahnoza.
O‘sha kecha Shahnoza uzoq yulduzlarga termildi. Yuragida sog‘inch va umid aralash tuyg‘ular bilan.
Davomi bor...
#Harbiy_sevgim #hikoya
@Harbiy_sevgim ❄️