Hech qachon o'zimga kerakli narsani so'rab ololmaganman. O'ta kerak bo'lganida so'raganimdan keyin o'zimni shu qadar noqulay his qilganimdan bir dunyo gap qalashtirib yuboraman ortidan. Natijada mavzu unutiladi, lekin ichimda bo'shliq qoladi. Shuning uchun ham tortinmay so'ray oladiganlarga havasim keladi, ammo bu bora-bora kasbga aylanib borishini ko'rish azob beradiyam. O'ylab qarasam, faqat she'rda so'ray olarkanman hech nimani o'ylamay. Balki bu faqat she'r – ozodlik, foshlik bo'lgani uchundir.