Омма олдидаги «тақводор»

Минглаб ўқувчиларга дарс берасан — болалар фақат яхши томонингни кўради.

Блог ёзасан — обуначиларга фақат ижобий хислатларингни кўрсатасан.

Чиройли кийиниб, меҳмонга борасан — эришган ютуқларинг билан мақтанасан.

Инсонлар мақтайди — ўзингни ноқулай ҳис қиласан.

Аслида кимлигингни ўзинг яхши биласан..

Гуноҳларингни кўрсатолмайсан — беркитишга буюрилганмиз.

Камчиликларингни ўқувчиларга айтолмайсан — ўрнак олиши мумкин.

Қариндошларингга айбларингни айтмайсан — ўрни эмас.

Нима қилсам экан деб турганингда Абу Бакр Сиддиқ (r.a) нинг инсонлар уларни мақтаганларида қилган дуолари эсингга тушади:

"Ё Аллоҳ, мени улар ўйлаганданда яхшироқ қилгин. Улар мен ҳақимда билмаганларини мағфират қилгин"...