💥КУНДОШЛИ УЙ. (хаётли хикоя) 4-қисм.
Мен бир гала кашкирлар ичига тушиб колган эдим. Уларнинг чангалидан фа-кат муъжиза куткариб колиши мумкин эди. Вахшийлар кулида номусим топта-лганидан кура улим афзал эди. "Эй Ху-дойим, бундан кура жонимли ол" деб ёлвораман. Мазлумнинг дуоси тез етиб борар эмиш. Илтижоларим Худога етиб бордими ёки муъжиза руй бердими, бирдан атрофни сирена овози, "Хеч ким кимирламасин, сизлар куршаб олинган-сизлар!" деган буйрук тутиб кетди. Хозиргина менга **** куйгудек булиб ти-килаётган вахшийлар саросима ичида колишди. Узларини куткариш учун хар томонга югуриб колишди. Бир-бирини хоинликда айблай бошлашди. Тудабо-ши эримга "Сен бошлаб келгансан милицияни" деб курол укталди. Визиллаб учиб келган ук эримниг пешо-насига кадалди, атрофга кон сачради. Эрим ит каби улим топди. Жонини кут-кармокчи булган тудабоши буйнимга пичок тираб, мени гаровга олди. Атиги бир дакика олдин узимга улим тилаб турган эдим. Жиноятчилар куршаб олингани умид бердими ёки яшаш иш-тиёки шунчалар кучлимиди, энди ичим-да факат "Зудойим, узинг мени бу зо-лимнинг чангалидан куткар" деб нола киламан. Тудабоши мени судраганча коронгилик каърига сингиб кетди. Юра-гим тухтаб колди гуё." Булди, энди ули-мим аник. Мендай нокобил фарзандин-гизни кечиринг, отажон, онажон!" деб зориллайман. Худо асрайман деса улим огзида турган бандасини хам ас-рар экан. Тудабоши мени ташландик курилишлар орасидан олиб утаётгани-да кутилмаганда кимдир бошига зарб билан урди, у хушини йукотиб, йикилди. Кейин билсам, бу корадорифурушлар-ни купдан буён кузатиб юришаркан. Улар кочиш мумкинлигини тахмин ки-либ, уша ташландик курилишда хам одамлар яшириниб туришган экан.
Кейин суд булди. Судда мен гувох си-фатида катнашдим.
Уша куни курганларимни барисини суд-да айтдим. Жиноий гурух аъзолари ка- малди. Жиноятчиларни суд залидан олиб чикишаётганида туда бошлиги менга "Камокдан чиксам, сени албатта топаман. Парид эринг билан милицияни бошлаб борганинг учун касос оламан" деди. Энди мен у шахарда кололмас-дим, узи булмаса, тудабошининг одам-лари мендан касд олишга харакат килиши мумкин эди. Йиглай-йиглай ту-гилиб усган шахримни тарк этдим. Бу шахарга келиб колдим. То тузук жой, иш топгунча вокзал уриндикларида ётиб юрдим, корним нонга туймасди. Яхши уй-жой, таъминланган хаётни ваъда килганлар куп булди. Аммо бунинг учун исловатхонада отам тенги одамларга танамни сотишим керак эди.
Мен эса бундай килолмасдим. Ана шун-дай огир кунларнинг бирида Зохид ака-мни учратдим. У кишининг офисига фаррош керак экан, яшаш учун ётокхо-на хам бор экан. Жон деб рози булдим. Дарбадар хаёт кечириш жонимга тек-кан эди. Ишлай бошладим. Янги хаётим учун Зохид акадан миннатдор эдим. Бора-бора бу миннатдорчилик мехрга, балки ундан хам юксакрок туйгуга ай-лана бошлади. Собик гиёхванд эрим бошимга огир кунларни солганидан кейин эркак зотидан бутунлай кунглим колган, энди хеч кимни севмайман деб узимга узим суз бергандим. Лекин юра-кка буюриб булмас экан. Мен Зохид акани севиб колган эдим. У кишининг кузларида хам узгача ёлкинни кура бошладим. Охири, у киши менга юраги-ни очди. "Хаётимда биринчи марта чин дилдан севиб колдим. Тугри оилалиман икки фарзандим бор. Аммо юрак буй-
сунмаса, кийин экан. Сиз туну кун хаё-лимдасиз. Энди хаётимни сизсиз таса-ввур килолмайман. Келинг, бирга яшай-лик" деди.
Нозима шу сузларни айтаётганида Гулшириннинг куксига пичок санчилга-ндек булди. Кузларини чирт юмиб олди, мужгонларидан иссик дурлар тукилди. Огир киприкларини зурга кутарди.
- Сиз эса бунга жон деб рози булдингиз, шундайми? Ахир, сизга айни шу керак эди-ку, - деди алам билан.
- Ха, мен кундим, - деди Нозима синик кулимсираб. - Аммо уй-жой, Зохид ака-нинг пуллари учун эмас. Мен хам севиб колгандим, ахир!
- Сизнинг севгингиз капалак сингари у гулдан бу гулга кунавераркан-да? - за-харханда килди Гулширин. - Хали эрин-гизнинг тупроги совимай бошкаларни-нг эрини йулдан урибсиз-да?! Сиздака енгилтаклар хамма ёкни расво килади.
Мен бир гала кашкирлар ичига тушиб колган эдим. Уларнинг чангалидан фа-кат муъжиза куткариб колиши мумкин эди. Вахшийлар кулида номусим топта-лганидан кура улим афзал эди. "Эй Ху-дойим, бундан кура жонимли ол" деб ёлвораман. Мазлумнинг дуоси тез етиб борар эмиш. Илтижоларим Худога етиб бордими ёки муъжиза руй бердими, бирдан атрофни сирена овози, "Хеч ким кимирламасин, сизлар куршаб олинган-сизлар!" деган буйрук тутиб кетди. Хозиргина менга **** куйгудек булиб ти-килаётган вахшийлар саросима ичида колишди. Узларини куткариш учун хар томонга югуриб колишди. Бир-бирини хоинликда айблай бошлашди. Тудабо-ши эримга "Сен бошлаб келгансан милицияни" деб курол укталди. Визиллаб учиб келган ук эримниг пешо-насига кадалди, атрофга кон сачради. Эрим ит каби улим топди. Жонини кут-кармокчи булган тудабоши буйнимга пичок тираб, мени гаровга олди. Атиги бир дакика олдин узимга улим тилаб турган эдим. Жиноятчилар куршаб олингани умид бердими ёки яшаш иш-тиёки шунчалар кучлимиди, энди ичим-да факат "Зудойим, узинг мени бу зо-лимнинг чангалидан куткар" деб нола киламан. Тудабоши мени судраганча коронгилик каърига сингиб кетди. Юра-гим тухтаб колди гуё." Булди, энди ули-мим аник. Мендай нокобил фарзандин-гизни кечиринг, отажон, онажон!" деб зориллайман. Худо асрайман деса улим огзида турган бандасини хам ас-рар экан. Тудабоши мени ташландик курилишлар орасидан олиб утаётгани-да кутилмаганда кимдир бошига зарб билан урди, у хушини йукотиб, йикилди. Кейин билсам, бу корадорифурушлар-ни купдан буён кузатиб юришаркан. Улар кочиш мумкинлигини тахмин ки-либ, уша ташландик курилишда хам одамлар яшириниб туришган экан.
Кейин суд булди. Судда мен гувох си-фатида катнашдим.
Уша куни курганларимни барисини суд-да айтдим. Жиноий гурух аъзолари ка- малди. Жиноятчиларни суд залидан олиб чикишаётганида туда бошлиги менга "Камокдан чиксам, сени албатта топаман. Парид эринг билан милицияни бошлаб борганинг учун касос оламан" деди. Энди мен у шахарда кололмас-дим, узи булмаса, тудабошининг одам-лари мендан касд олишга харакат килиши мумкин эди. Йиглай-йиглай ту-гилиб усган шахримни тарк этдим. Бу шахарга келиб колдим. То тузук жой, иш топгунча вокзал уриндикларида ётиб юрдим, корним нонга туймасди. Яхши уй-жой, таъминланган хаётни ваъда килганлар куп булди. Аммо бунинг учун исловатхонада отам тенги одамларга танамни сотишим керак эди.
Мен эса бундай килолмасдим. Ана шун-дай огир кунларнинг бирида Зохид ака-мни учратдим. У кишининг офисига фаррош керак экан, яшаш учун ётокхо-на хам бор экан. Жон деб рози булдим. Дарбадар хаёт кечириш жонимга тек-кан эди. Ишлай бошладим. Янги хаётим учун Зохид акадан миннатдор эдим. Бора-бора бу миннатдорчилик мехрга, балки ундан хам юксакрок туйгуга ай-лана бошлади. Собик гиёхванд эрим бошимга огир кунларни солганидан кейин эркак зотидан бутунлай кунглим колган, энди хеч кимни севмайман деб узимга узим суз бергандим. Лекин юра-кка буюриб булмас экан. Мен Зохид акани севиб колган эдим. У кишининг кузларида хам узгача ёлкинни кура бошладим. Охири, у киши менга юраги-ни очди. "Хаётимда биринчи марта чин дилдан севиб колдим. Тугри оилалиман икки фарзандим бор. Аммо юрак буй-
сунмаса, кийин экан. Сиз туну кун хаё-лимдасиз. Энди хаётимни сизсиз таса-ввур килолмайман. Келинг, бирга яшай-лик" деди.
Нозима шу сузларни айтаётганида Гулшириннинг куксига пичок санчилга-ндек булди. Кузларини чирт юмиб олди, мужгонларидан иссик дурлар тукилди. Огир киприкларини зурга кутарди.
- Сиз эса бунга жон деб рози булдингиз, шундайми? Ахир, сизга айни шу керак эди-ку, - деди алам билан.
- Ха, мен кундим, - деди Нозима синик кулимсираб. - Аммо уй-жой, Зохид ака-нинг пуллари учун эмас. Мен хам севиб колгандим, ахир!
- Сизнинг севгингиз капалак сингари у гулдан бу гулга кунавераркан-да? - за-харханда килди Гулширин. - Хали эрин-гизнинг тупроги совимай бошкаларни-нг эрини йулдан урибсиз-да?! Сиздака енгилтаклар хамма ёкни расво килади.