💥Соя. 13-қисм.
Муаллиф: Чарос Хайитова.
-- Нима қилишни сиздан сўрамайман. Сизни ишингиз бўлмасин.
-- Ишим бўлади. Тез тайёрлан.
-- Йўқ. Эсингизни едингизми? Менга буйруқ берманг. Яхшиликча, ҳозироқ кетинг бу ердан.
-- Яхши. Демак, гапга тушунмайсан. Сенга танлов бераман...
-- Танловингизга зор эмасман!
-- Ё опангни тўйига борасан.
Аблаҳ. У мени умуман эшитмайди. -- Ёки, уйдагиларинг тўйдан қайтгунча ёнингда ўтираман. Узооооооқ, суҳбат қурамиз.
Гапини шу жойига келганда, эгнимга бир разм солди. Бундан нақ ўлиб қолай дедим.
-- Нега бунча ёпишиб олдингиз тўйга?
Қўлимдан ҳеч бир иш келмаслиги алам қилди. Ҳеч йўқ, севганимни тўйига бормасликни ҳам эплай олмасам.
-- Аканг огоҳлантирди.
-- Нима? Акам?
-- Ҳа аканг. У бизни уришиб қолган деб ўйлабди. Аканг билан ўйнашмаган маъқул экан. Асаби сал чатоқроқмиее...
-- Яхши.
Акром акамга ўзимни қанча касалдек кўрсатган эдим. Барибир, ўзича хулоса чиқарган кўринади. Афсус. Пешонамга бу тўйни кўриш ҳам ёзилган экан. -- Мен ўзим бораман. Кетаверинг сиз.
-- Сени обориб қўяман.
-- Шарт эмас...
-- Шарт. Қани тезда тайёpлан.
Ниҳоят, бир жойда қотиб қолган оёғини нари олди. Баҳсдан фойда йўқлигини, яхши англаб етганим учун индамадим.
*
Тўй бўлаётган жойга етиб келдик. Келгунча, Азиз ҳам, мен ҳам, бир сўз демадик. Фақат машинадан тушганимдан сўнг, уни мен билан бирга бораётганини кўриб ҳайрон бўлдим.
-- Сиз қаерга?
-- Сен билан боришимни истамайсанми?
-- Йўқ, албатта.
-- Алия, тўғри бир- биримизни яхши танимаймиз. Лекин сен кучли қизлигингга ишонаман.
Келганидан буён биринчи маротаба гапибга кириб, кетишга ҳозирланди. Яна менга далда берябди. Кучлисан дедими?...
Ундай бўлмасамчи? Шоҳруҳни, Асал билан кўриб чидолмасамчи?...
-- Раҳмат.
Зурға жилмайдимда ичкарига йўл олдим.
Мана юрак ҳуружлаб ичкарига кирдиму, Азиз айтганидек кучли эмаслигимни англадим.
Бир сўз билан айтганда, жуда ҳам чиройли тўй бўлмоқда. Безакларни гўзаллигини айтмайсизми? Ҳамма-ҳаммасидан кўра, тахтда ўтирган келин ва куёв...
Билардим, унга куёвлик ярашишини. Асал ҳам кўз тегмасин, жуда бетакрор. Улар ҳудди, узукка кўз қўйгандек, чиройли жуфтлик эди. Кўрган кўзни қувонтирадиган жуфтлик.
Ҳамма шодон. Ўйин-кулги авжида. Фақат мени ичимга чироқ ёқса ёришмайди. Қандай кечирилмас гуноҳ қилган эканманки, уларни шу ҳолатда кўришга мажбур бўлсам. Асални юзидаги чексиз табассум баттар ичимни ёқаябди. У айтган эди, менга ҳасад қиласан деб. Ростга ўхшайди..
Аламимни ичга ютиб зурға турибман. Йиғлаб бермаслик учун, пастки лабимни қаттиқ тишладим. Бир чеккада турганим сабаб улар мени кўрмаябди. Яқинларим эса, куёв томондагилар билан баҳс қилгандек даврада ўйнаб рақс тушмоқда. Бир сўз билан айтганда, ҳамма бахтиёр. Тўйни, бузиб турган ягона нарса, мени осилган қовоғим бўлса керак.
Шоҳруҳда ҳеч бир реакция кўрмадим. Нигоҳлари ўта жиддий...
Шу вақт, чамамда мени ҳамма жойдан излашни бошлаган Асал, мени кўрди. Кўриб қўй, дегандек, атайин Шоҳрух қўлидан тутиб олди. Қизиғи эса Шоруҳ бунга қаршилик билдирмади. Албаттада, бошқа нимани ҳам кутган эдим? Ахир, энди у хотинику. Бунга тезроқ мослашсам ўзимга яхши бўлармиди?...
Ҳаво етишмай бораётгани сабаб тезда ортимга угурилдим ва мени бир зум карахтлик эгаллади. Шу он томоғимга нимадир тиқилди. Негаки, кўзларида ҳавотир акс этган Шоҳруҳни онаси мендан кўз узмай турар эди. Чамамда, мени бирон бир томоша қўяди деб ўйлаябди. Қани эди, шундай қила олсам. Менда бунга журъат бор эканми? Мен эмасманми, уни ўз қўғларим билан опамга топшираётган?...
Сўнгги бор Шоҳруҳ томон қарадим. Ажобо, у ҳам мени кўрибди. Мана энди, ростдан бу ерда мен учун ҳаво йўқ. Бекор келдим, ўзи. Аҳмоқ Азиз. Бўлажак хотинини севганини тўйига мажбурлаб олиб келармишда, кейин -сен кучлисан, деб мазах қилгандек ўзи даф бўлармушлар. Шуни айтганини қилган ўзим ҳам аҳмоқман.
Муаллиф: Чарос Хайитова.
-- Нима қилишни сиздан сўрамайман. Сизни ишингиз бўлмасин.
-- Ишим бўлади. Тез тайёрлан.
-- Йўқ. Эсингизни едингизми? Менга буйруқ берманг. Яхшиликча, ҳозироқ кетинг бу ердан.
-- Яхши. Демак, гапга тушунмайсан. Сенга танлов бераман...
-- Танловингизга зор эмасман!
-- Ё опангни тўйига борасан.
Аблаҳ. У мени умуман эшитмайди. -- Ёки, уйдагиларинг тўйдан қайтгунча ёнингда ўтираман. Узооооооқ, суҳбат қурамиз.
Гапини шу жойига келганда, эгнимга бир разм солди. Бундан нақ ўлиб қолай дедим.
-- Нега бунча ёпишиб олдингиз тўйга?
Қўлимдан ҳеч бир иш келмаслиги алам қилди. Ҳеч йўқ, севганимни тўйига бормасликни ҳам эплай олмасам.
-- Аканг огоҳлантирди.
-- Нима? Акам?
-- Ҳа аканг. У бизни уришиб қолган деб ўйлабди. Аканг билан ўйнашмаган маъқул экан. Асаби сал чатоқроқмиее...
-- Яхши.
Акром акамга ўзимни қанча касалдек кўрсатган эдим. Барибир, ўзича хулоса чиқарган кўринади. Афсус. Пешонамга бу тўйни кўриш ҳам ёзилган экан. -- Мен ўзим бораман. Кетаверинг сиз.
-- Сени обориб қўяман.
-- Шарт эмас...
-- Шарт. Қани тезда тайёpлан.
Ниҳоят, бир жойда қотиб қолган оёғини нари олди. Баҳсдан фойда йўқлигини, яхши англаб етганим учун индамадим.
*
Тўй бўлаётган жойга етиб келдик. Келгунча, Азиз ҳам, мен ҳам, бир сўз демадик. Фақат машинадан тушганимдан сўнг, уни мен билан бирга бораётганини кўриб ҳайрон бўлдим.
-- Сиз қаерга?
-- Сен билан боришимни истамайсанми?
-- Йўқ, албатта.
-- Алия, тўғри бир- биримизни яхши танимаймиз. Лекин сен кучли қизлигингга ишонаман.
Келганидан буён биринчи маротаба гапибга кириб, кетишга ҳозирланди. Яна менга далда берябди. Кучлисан дедими?...
Ундай бўлмасамчи? Шоҳруҳни, Асал билан кўриб чидолмасамчи?...
-- Раҳмат.
Зурға жилмайдимда ичкарига йўл олдим.
Мана юрак ҳуружлаб ичкарига кирдиму, Азиз айтганидек кучли эмаслигимни англадим.
Бир сўз билан айтганда, жуда ҳам чиройли тўй бўлмоқда. Безакларни гўзаллигини айтмайсизми? Ҳамма-ҳаммасидан кўра, тахтда ўтирган келин ва куёв...
Билардим, унга куёвлик ярашишини. Асал ҳам кўз тегмасин, жуда бетакрор. Улар ҳудди, узукка кўз қўйгандек, чиройли жуфтлик эди. Кўрган кўзни қувонтирадиган жуфтлик.
Ҳамма шодон. Ўйин-кулги авжида. Фақат мени ичимга чироқ ёқса ёришмайди. Қандай кечирилмас гуноҳ қилган эканманки, уларни шу ҳолатда кўришга мажбур бўлсам. Асални юзидаги чексиз табассум баттар ичимни ёқаябди. У айтган эди, менга ҳасад қиласан деб. Ростга ўхшайди..
Аламимни ичга ютиб зурға турибман. Йиғлаб бермаслик учун, пастки лабимни қаттиқ тишладим. Бир чеккада турганим сабаб улар мени кўрмаябди. Яқинларим эса, куёв томондагилар билан баҳс қилгандек даврада ўйнаб рақс тушмоқда. Бир сўз билан айтганда, ҳамма бахтиёр. Тўйни, бузиб турган ягона нарса, мени осилган қовоғим бўлса керак.
Шоҳруҳда ҳеч бир реакция кўрмадим. Нигоҳлари ўта жиддий...
Шу вақт, чамамда мени ҳамма жойдан излашни бошлаган Асал, мени кўрди. Кўриб қўй, дегандек, атайин Шоҳрух қўлидан тутиб олди. Қизиғи эса Шоруҳ бунга қаршилик билдирмади. Албаттада, бошқа нимани ҳам кутган эдим? Ахир, энди у хотинику. Бунга тезроқ мослашсам ўзимга яхши бўлармиди?...
Ҳаво етишмай бораётгани сабаб тезда ортимга угурилдим ва мени бир зум карахтлик эгаллади. Шу он томоғимга нимадир тиқилди. Негаки, кўзларида ҳавотир акс этган Шоҳруҳни онаси мендан кўз узмай турар эди. Чамамда, мени бирон бир томоша қўяди деб ўйлаябди. Қани эди, шундай қила олсам. Менда бунга журъат бор эканми? Мен эмасманми, уни ўз қўғларим билан опамга топшираётган?...
Сўнгги бор Шоҳруҳ томон қарадим. Ажобо, у ҳам мени кўрибди. Мана энди, ростдан бу ерда мен учун ҳаво йўқ. Бекор келдим, ўзи. Аҳмоқ Азиз. Бўлажак хотинини севганини тўйига мажбурлаб олиб келармишда, кейин -сен кучлисан, деб мазах қилгандек ўзи даф бўлармушлар. Шуни айтганини қилган ўзим ҳам аҳмоқман.