Ортиқ чидаб туролмай опамни силлиқ узун чиройли сочларига чанг солдим.
-- Сен ҳам одаммисан а? Одаммисан? Ўлдираман сени, ўлдираман. Иблис, ёлмоғиз...
Ақлдан озгандек оғзимга келган сўз билан ҳақоратладим уни. Бор овози билан дод- вой солаётган Асални сочларини битталаб юлишга аҳд қилгандек, чангалимдан қўйиб йўбормадим. Аммо шу он кутилмаганда, кучли қўллар мени опамдан айирди. Юзимга келиб тушган тарсаки зарби эса узимни унглолмай полга йиқилишимга сабаб бўлди.
Алам билан акамга боқдим. Бироз олдинги меҳр тўла кўзларидан айни дамда асар ҳам йўқ. Ғазаб, ғазаб ва яна ғазаб бор ҳолос. Йўзим эса оловдек ёнаябди. Эркакни зарби, аёлларникидан анчагина кучли экан, анчагина.
-- Ака, ал..даяб..ди у. Уна..қа э...мас... Тухмат...
Тутили-тутила айтган гапимга акам ишонар эканми?
Акром акам важоҳат билан қўлимдан тортиб, Асални телефонни қўлимга тутқазиб қўйди. Экрандаги ведиога қисқа нигоҳ ташлаб, йиғаб йўбордим. Бу мен Шоҳруҳни кабинетига борган тасвирлар эди. Кимдир бизни ведиога олиши ҳаёлимга ҳам келмаган эди уша он. Асалга тан бермай иложим йўқ. Қизиқ, у маделмикан, ёки жосуз?
-- Ака кўрябсизми буни. Агар Шоҳруҳ акамни котибаси айтмаганда юраверардим, синглимга ишониб.
Эҳ, ўзини бечорадек тутиб йиғлашини буни. Соҳта кўз ёшларига энди мени алдай олмайди. Лекин ролини қойилмақон қилиб ўйнаябди. Ҳақиқатни билмаганимда мен ҳам ишонардим, эҳтимол.
-- Сен қачон бунчаликга бординг?
Акамни овози бу сафар жуда дардли янгради. Алланечук бўлиб кетдим. Ичимга титроқ кирди. -- Сени бошқачасан деб ўйлаган эдим.
-- Ака илтимос мени эшитинг. Кўр кўрона ишонманг.
-- Сени ноҳақлик қилаябмиз деб ўйлаган эдим. Лекин сен бундай муносабатга лойиқ экансан, аслида... Уялмадингми, йўзсиз. Озгина андиша қилмадингми?
Уларни овози бутун уйни бошига кўтарди. -- Ойи, уни кўзимдан йўқотинг. Бўлмаса, бу енгилтакни ўлдириб қўяман. Хонасига қамаб қўйинг. Тўй кунигача очманг ҳам!!!
Нега инсон доим, кўрган нарсасига ишонади? Ёки, ҳаммасини батафсил эшитиб кейин хулоса қилмайди? Акам ҳам менга ишонмади. Балки мендан ор қилаётгандир.
Нафрат ила, ҳар бирига қараб чиқдим. Мени ҳеч қачон тушунмаган, ҳар бирига...
-- Ундан кўра ўлдиринг. Зеро, қилмаган фақат шу ишларингиз қолди.
Буғзимга йиғи тиқилиб келди, аламли азобли йиғи. -- Чарчадим. Чарчадим сизларни меҳрсизликларингиздан. Тўйдим, балки етар энди. Нега мени яхши кўрмайсизлар? Нега менга ишонмайсизлар? Ҳаммаси дадамни ўлими учунми?. Ахир мен унда кичкина эдим. Билмагандим.
Шунчалар ёмон кўраркансизлар нега болалар уйига ташлаб келмадингиз? Нега мени ҳар кўрганингизда азоблайверасиз? Бўлди, қилмайсиз тухтадмайсиз. Бу ҳам жигаримиз демайсиз... Дадамдан айирдинг, деб жар соласизлар, фақат. Азобландик, дейсизлар. Аслида энг кўп куйган ҳам азобланган ҳам мен бўлдим. Сизлар отасиз қолган вақтда, менда нима қолди? Ҳеч нима. Ҳеч бўлмаса азобингизни навбатма- навбат беринг. Куникишимни кутинг. Ҳаммасини кутаролмаябман....
Ҳа Шоҳруҳни севаман. опамни бўлажак эрига телбаларча ошиқман. Уни унутолмаябман. Шоҳруҳни ёқтиришимни била туриб унга тегаётган, ҳаммасини билсада жим кузатаётган онамни ва менга ишонмаётган акамни қилмишларига чидолмаябман. Кимдандир ҳисоб сўрамоқчи бўлсангиз мендан эмас. Мана бундан сўранг ака.
Мени биринчи бор кўраётгандек қараб турган акамга, Асални қўлим билан кўрсатиб сўнг, хонам тамон югурдим. Эшигимни қулфлаб полга утириб алимимга чидай олмай бор овозимда йиģлай бошладим. Жонимга тегди бундай ҳаёт. Бўлар ўтиб кетармикан ўзи, қачондир?
Менга кўпроқ нима алам қилябди?. Севганимдан айрилганимми?
Йўқ. Менга яқинларимни қилмишлари кўпроқ азоб берябди.
Уйқум келмагани учун деразамга ўтириб олиб, тўлин ойни тамоша қиля бошладим. Нақадар гўзал манзара ва қандайдир оромбахш. Аллоҳни мужизаларига қараб кўз туймайди...
-- Сен ҳам одаммисан а? Одаммисан? Ўлдираман сени, ўлдираман. Иблис, ёлмоғиз...
Ақлдан озгандек оғзимга келган сўз билан ҳақоратладим уни. Бор овози билан дод- вой солаётган Асални сочларини битталаб юлишга аҳд қилгандек, чангалимдан қўйиб йўбормадим. Аммо шу он кутилмаганда, кучли қўллар мени опамдан айирди. Юзимга келиб тушган тарсаки зарби эса узимни унглолмай полга йиқилишимга сабаб бўлди.
Алам билан акамга боқдим. Бироз олдинги меҳр тўла кўзларидан айни дамда асар ҳам йўқ. Ғазаб, ғазаб ва яна ғазаб бор ҳолос. Йўзим эса оловдек ёнаябди. Эркакни зарби, аёлларникидан анчагина кучли экан, анчагина.
-- Ака, ал..даяб..ди у. Уна..қа э...мас... Тухмат...
Тутили-тутила айтган гапимга акам ишонар эканми?
Акром акам важоҳат билан қўлимдан тортиб, Асални телефонни қўлимга тутқазиб қўйди. Экрандаги ведиога қисқа нигоҳ ташлаб, йиғаб йўбордим. Бу мен Шоҳруҳни кабинетига борган тасвирлар эди. Кимдир бизни ведиога олиши ҳаёлимга ҳам келмаган эди уша он. Асалга тан бермай иложим йўқ. Қизиқ, у маделмикан, ёки жосуз?
-- Ака кўрябсизми буни. Агар Шоҳруҳ акамни котибаси айтмаганда юраверардим, синглимга ишониб.
Эҳ, ўзини бечорадек тутиб йиғлашини буни. Соҳта кўз ёшларига энди мени алдай олмайди. Лекин ролини қойилмақон қилиб ўйнаябди. Ҳақиқатни билмаганимда мен ҳам ишонардим, эҳтимол.
-- Сен қачон бунчаликга бординг?
Акамни овози бу сафар жуда дардли янгради. Алланечук бўлиб кетдим. Ичимга титроқ кирди. -- Сени бошқачасан деб ўйлаган эдим.
-- Ака илтимос мени эшитинг. Кўр кўрона ишонманг.
-- Сени ноҳақлик қилаябмиз деб ўйлаган эдим. Лекин сен бундай муносабатга лойиқ экансан, аслида... Уялмадингми, йўзсиз. Озгина андиша қилмадингми?
Уларни овози бутун уйни бошига кўтарди. -- Ойи, уни кўзимдан йўқотинг. Бўлмаса, бу енгилтакни ўлдириб қўяман. Хонасига қамаб қўйинг. Тўй кунигача очманг ҳам!!!
Нега инсон доим, кўрган нарсасига ишонади? Ёки, ҳаммасини батафсил эшитиб кейин хулоса қилмайди? Акам ҳам менга ишонмади. Балки мендан ор қилаётгандир.
Нафрат ила, ҳар бирига қараб чиқдим. Мени ҳеч қачон тушунмаган, ҳар бирига...
-- Ундан кўра ўлдиринг. Зеро, қилмаган фақат шу ишларингиз қолди.
Буғзимга йиғи тиқилиб келди, аламли азобли йиғи. -- Чарчадим. Чарчадим сизларни меҳрсизликларингиздан. Тўйдим, балки етар энди. Нега мени яхши кўрмайсизлар? Нега менга ишонмайсизлар? Ҳаммаси дадамни ўлими учунми?. Ахир мен унда кичкина эдим. Билмагандим.
Шунчалар ёмон кўраркансизлар нега болалар уйига ташлаб келмадингиз? Нега мени ҳар кўрганингизда азоблайверасиз? Бўлди, қилмайсиз тухтадмайсиз. Бу ҳам жигаримиз демайсиз... Дадамдан айирдинг, деб жар соласизлар, фақат. Азобландик, дейсизлар. Аслида энг кўп куйган ҳам азобланган ҳам мен бўлдим. Сизлар отасиз қолган вақтда, менда нима қолди? Ҳеч нима. Ҳеч бўлмаса азобингизни навбатма- навбат беринг. Куникишимни кутинг. Ҳаммасини кутаролмаябман....
Ҳа Шоҳруҳни севаман. опамни бўлажак эрига телбаларча ошиқман. Уни унутолмаябман. Шоҳруҳни ёқтиришимни била туриб унга тегаётган, ҳаммасини билсада жим кузатаётган онамни ва менга ишонмаётган акамни қилмишларига чидолмаябман. Кимдандир ҳисоб сўрамоқчи бўлсангиз мендан эмас. Мана бундан сўранг ака.
Мени биринчи бор кўраётгандек қараб турган акамга, Асални қўлим билан кўрсатиб сўнг, хонам тамон югурдим. Эшигимни қулфлаб полга утириб алимимга чидай олмай бор овозимда йиģлай бошладим. Жонимга тегди бундай ҳаёт. Бўлар ўтиб кетармикан ўзи, қачондир?
Менга кўпроқ нима алам қилябди?. Севганимдан айрилганимми?
Йўқ. Менга яқинларимни қилмишлари кўпроқ азоб берябди.
Уйқум келмагани учун деразамга ўтириб олиб, тўлин ойни тамоша қиля бошладим. Нақадар гўзал манзара ва қандайдир оромбахш. Аллоҳни мужизаларига қараб кўз туймайди...