Ҳабиб келин кўйлакда стилистлар шарофати билан маликага айланган, аммо кўзлари атрофга бефарқ боқаётган синглисига қараб, юраги санчди. Ахир у қандай қиз эди? Меҳмонлар юз ~кўзида ҳам синчковлик. Тўй тўхмагани учун ҳар хил тахмин ичида юришибди...
Ҳабиб дидективни гапларини эслади. Ўша куни қизларга қаҳва берган аёл бир ой аввал ишга кирган экан, ўша куни ишдан бўшаб кетибди. Ўзи ҳақидаги маълумотлар хато. Улар Саминани анча кузатишган. Уни дугоналаридан бошқача қаҳва ичишигача билишган.
Ҳабиб ҳаёл суриб бир четда турар экан, телефонига қўнғироқ келди. Солиҳа. Оҳирги пайтлар ўзи билан ўзи бўлиб, бу қизга вақт ҳам ажрата олмай қолди.
- Алё, ассалому алайкум.
- Ваалайкум ассалом. Яхшимисиз?
- Яхши рахмат. Тўй қандай ўтяпти?
- Яхши.
- Мен бугун Бухорога кетаётгандим бувимни олдига.
- Ҳа, яхши,- Ҳабиб ҳайрон бўлди. Одатда Солиҳа унга маслахат солиб айтарди бунақа гапларни.
- Қайтиб келганимдан кейин бир гап айтмоқчи эдим сизга.
- Нега қайтиб келганингиздан кейин?
- Сиз тўйда, мен йўлга ҳозирлик кўряпман. Шунинг учун... Мавриди эмас.
- Майли, яхши бориб келинг.
- Рахмат, сиз ҳам тўйни яхши ўтказинг.
- Рахмат.
Ҳабиб телефонни ўчириб, дили баттар ғаш тортди.
🌹🌹🌹
Самина яхшигина тинчлантирувчи ичган эди. Шуни таъсирида бўлса керак, ҳеч нарсани ҳис этмаяпти. Жонсиз қўғирчоқ мисол рол ўйнаб берди. Юриш керак бўлган жойда юрди, ўтириш керак бўлган жойда ўтирди. Жилмай деса жилмайишди, таъзим сол дейишса таъзим солди. Тўй деб аталган томошанинг моҳир актрисаси бўлди. Ҳеч нарса бўлмаган каби, ҳеч нарса ўзгармаган каби... Аммо қанча малол бўлмасин бу тўй тугашини, Абубакр билан ёлғиз қолишни истамасди...
Аммо барибир тўй тугади. Саминани кийимларини алмаштириб куёвни билан иккисига ажратилган хонага қолдириб қолганлар чиқиб кетишди. Самина қилт этмай ўтирарди. Ҳатто куёв келганда ҳам ўрнидан турмади. Абубакр ҳам унга сўз қотмай бўйинбоғини бўшатиб, устидаги костюмини ечди.
- Мен ювиниб чиқаман. Сен ухлайвер. Ваъда берганимдек сенга тегинмайман.
Абубакр чиқиб кетгач, Самина бошини ёстиққа қўйиб кўзларини юмди. Рад этилиш... Ҳозир унинг қалбида бир~биридан аламли ўйлар кезарди. Абубакр ундан жирканди. Тўйга фақат ўз манфаати учунгина кўнди. Қиздан безиган куни баҳонаси ҳам тайёр. Ҳеч ким уни қораламайди ҳам...
Ўша куни (уни топишган кун) Самина ўзига келиб, узоқ йиғлади, қадам товушларини эшитиб эса қўрқиб кетди... Яна...Уни яна топташади деган фикрдан юраги бўғзига тиқилиб қолди. Ўша ерда ётган чойшаб билан парчаланган кийимидан кўриниб қолган баданини ёпти. Титраб қақшаб турганида эшик очилиб, аввал милиция ходимлари, изидан онаси кирди.
Самина фуқаро кийимида кирган қонун одамларини милиция эканини билмай, ўзини бурчакка олди. Фақат изидан онаси келганида оғир бир тин олди~ю, карахт бўлиб қолди. Аммо онасини изидан етиб келган Абубакрни илғади. У юз~кўзидаги жирканишни яшириб ўтирмади. Онасини айтишича, ўша ердан кетгани то тўй хабари билан келишмагунча, ҳол~аҳвол ҳам сўрамаган.
Самина тўйга қаршилик қилавергач, гаплашиш учун отасидан рухсат сўраб, хонасига кириб келди.
- Сизга нима керак?- деди ётоғида тиззаларини қучиб ўтирган қиз.
- Тўйга қаршилик қилма.
- Нега?
- Бу мени ёки сени оилангни душманини иши. Тўйни бузиш учун атайин қилинган. Ҳамкорликни бузиш учун деб ўйламайман. Айнан бошимиз эгилиши учун қилинган... Тўй қилиш энг тўғри қарор.
- Кимдан қандай қасд оласиз бу сизларни муаммойингиз, мени тинч қўйинг.
- Сенга тегинмайман. Қўрқма... Ҳоҳлаган ишингни қилиб юраверсан. Фақат иккимиз яшаймиз. Ҳеч нарсадан каминг бўлмайди.... Номинг ҳам оқланади. Бўлмаса одамлар бўлган гап ~сўзлар тўғри экан, деб бошингни кўтара олмай қоласан.
- Мен бу ерлардан кетаман.
- Кетишинг учун ҳар доим вақт бўлади. Фақат йўлинг иккита, биттаси номи қора бўлиб тўйи қайтган қиз бўлиб. Иккинчиси ажрашиб янги ҳаёт қидириб кетган аёл бўлиб. Танла.
Самина ҳамон қилган танлови тўғри ёки хато эканини билмасди.
Ҳабиб дидективни гапларини эслади. Ўша куни қизларга қаҳва берган аёл бир ой аввал ишга кирган экан, ўша куни ишдан бўшаб кетибди. Ўзи ҳақидаги маълумотлар хато. Улар Саминани анча кузатишган. Уни дугоналаридан бошқача қаҳва ичишигача билишган.
Ҳабиб ҳаёл суриб бир четда турар экан, телефонига қўнғироқ келди. Солиҳа. Оҳирги пайтлар ўзи билан ўзи бўлиб, бу қизга вақт ҳам ажрата олмай қолди.
- Алё, ассалому алайкум.
- Ваалайкум ассалом. Яхшимисиз?
- Яхши рахмат. Тўй қандай ўтяпти?
- Яхши.
- Мен бугун Бухорога кетаётгандим бувимни олдига.
- Ҳа, яхши,- Ҳабиб ҳайрон бўлди. Одатда Солиҳа унга маслахат солиб айтарди бунақа гапларни.
- Қайтиб келганимдан кейин бир гап айтмоқчи эдим сизга.
- Нега қайтиб келганингиздан кейин?
- Сиз тўйда, мен йўлга ҳозирлик кўряпман. Шунинг учун... Мавриди эмас.
- Майли, яхши бориб келинг.
- Рахмат, сиз ҳам тўйни яхши ўтказинг.
- Рахмат.
Ҳабиб телефонни ўчириб, дили баттар ғаш тортди.
🌹🌹🌹
Самина яхшигина тинчлантирувчи ичган эди. Шуни таъсирида бўлса керак, ҳеч нарсани ҳис этмаяпти. Жонсиз қўғирчоқ мисол рол ўйнаб берди. Юриш керак бўлган жойда юрди, ўтириш керак бўлган жойда ўтирди. Жилмай деса жилмайишди, таъзим сол дейишса таъзим солди. Тўй деб аталган томошанинг моҳир актрисаси бўлди. Ҳеч нарса бўлмаган каби, ҳеч нарса ўзгармаган каби... Аммо қанча малол бўлмасин бу тўй тугашини, Абубакр билан ёлғиз қолишни истамасди...
Аммо барибир тўй тугади. Саминани кийимларини алмаштириб куёвни билан иккисига ажратилган хонага қолдириб қолганлар чиқиб кетишди. Самина қилт этмай ўтирарди. Ҳатто куёв келганда ҳам ўрнидан турмади. Абубакр ҳам унга сўз қотмай бўйинбоғини бўшатиб, устидаги костюмини ечди.
- Мен ювиниб чиқаман. Сен ухлайвер. Ваъда берганимдек сенга тегинмайман.
Абубакр чиқиб кетгач, Самина бошини ёстиққа қўйиб кўзларини юмди. Рад этилиш... Ҳозир унинг қалбида бир~биридан аламли ўйлар кезарди. Абубакр ундан жирканди. Тўйга фақат ўз манфаати учунгина кўнди. Қиздан безиган куни баҳонаси ҳам тайёр. Ҳеч ким уни қораламайди ҳам...
Ўша куни (уни топишган кун) Самина ўзига келиб, узоқ йиғлади, қадам товушларини эшитиб эса қўрқиб кетди... Яна...Уни яна топташади деган фикрдан юраги бўғзига тиқилиб қолди. Ўша ерда ётган чойшаб билан парчаланган кийимидан кўриниб қолган баданини ёпти. Титраб қақшаб турганида эшик очилиб, аввал милиция ходимлари, изидан онаси кирди.
Самина фуқаро кийимида кирган қонун одамларини милиция эканини билмай, ўзини бурчакка олди. Фақат изидан онаси келганида оғир бир тин олди~ю, карахт бўлиб қолди. Аммо онасини изидан етиб келган Абубакрни илғади. У юз~кўзидаги жирканишни яшириб ўтирмади. Онасини айтишича, ўша ердан кетгани то тўй хабари билан келишмагунча, ҳол~аҳвол ҳам сўрамаган.
Самина тўйга қаршилик қилавергач, гаплашиш учун отасидан рухсат сўраб, хонасига кириб келди.
- Сизга нима керак?- деди ётоғида тиззаларини қучиб ўтирган қиз.
- Тўйга қаршилик қилма.
- Нега?
- Бу мени ёки сени оилангни душманини иши. Тўйни бузиш учун атайин қилинган. Ҳамкорликни бузиш учун деб ўйламайман. Айнан бошимиз эгилиши учун қилинган... Тўй қилиш энг тўғри қарор.
- Кимдан қандай қасд оласиз бу сизларни муаммойингиз, мени тинч қўйинг.
- Сенга тегинмайман. Қўрқма... Ҳоҳлаган ишингни қилиб юраверсан. Фақат иккимиз яшаймиз. Ҳеч нарсадан каминг бўлмайди.... Номинг ҳам оқланади. Бўлмаса одамлар бўлган гап ~сўзлар тўғри экан, деб бошингни кўтара олмай қоласан.
- Мен бу ерлардан кетаман.
- Кетишинг учун ҳар доим вақт бўлади. Фақат йўлинг иккита, биттаси номи қора бўлиб тўйи қайтган қиз бўлиб. Иккинчиси ажрашиб янги ҳаёт қидириб кетган аёл бўлиб. Танла.
Самина ҳамон қилган танлови тўғри ёки хато эканини билмасди.