—Мана шу жойи ёқмадида. Бировни қизини мастликда бир нима қилиб қўйса, эрта тўйи бўлади деганинг билан. Барибир ҳалол никоҳга етмайдида.
—Буёғидан ҳавотир олма. У қизни уйига маст ҳолатда. Ўша мен айтган ниятда борса бўлди.
—Аллоҳ-Аллоҳ, ёмон ишларга аралашиб қолмасам бўлди бу дўстимни деб.
—Ҳа ошна, шерик керак эмасми? -ярим-ялонғоч кийинган қизлардан кўз узмаётган Содиқни олдига. Билолни жўраси келди. Елкасига ҳудди яқинидек уриб қўйди. —Бу дейман, кўзларингиз, яйраяптими?
—Эркакчилик, бўйдоқчилик нимаям дердик. Ҳозирча фақат кўзларимиз яйраб турсинчи.
—Бу дейман севган қизингиз йўқми? -қулайроқ жойлашди йигит.
—Унаштирилганман. Беш кундан кейин тўйим. -йигит келгунча анча «отиб» олган Содиқ очиқ гаплашарди.
—Ия-ияа. Унаштирилган, тўйи яқин қолган йигитни ҳолини қаранг. Бўмапти ошна. -елкасига уриб қўяркан. Зўрға рўл ўйнарди. —Ҳамма жойиз яйраса бўладигани бор эканку. Бу ерда кўзни қийнашингиз нимаси.
—Ўлгудек қайсар. Йўлатмайди. -деди Содиқ навбатдаги қадаҳни кўтариб ичаркан.
—Тилини билмаётгандирсиз. Ҳозир ҳаммасини йўли бор. -деди эркак яқин келиб. —Бир икки рад этади. Гапига парво қилмай, ўз билганингиздан қолмасангиз шерга. Жим бўлсангиз «қўй»га, қиёслашади.
Йигит, анча авради. Кейин ўзини гапига Содиқни реакциясини кузатаркан. Уддалаётганидан ҳурсанд. Аммо унаштирилган қизни ўйлаб ҳафа бўларди.
Билол аниқ гап айтмади.
Нимани ўйлади экан бу бола?
—Мен шерман.
—Ўҳҳ маладест. Буёғи тўй экан. Ташвишга не ҳожат. Яшаш керак ошна яшаш. Бир кун ҳам ҳарна.
—Мен кетдим. -Содиқ ўрнидан турди. —Бугуноқ бориб, ниятимга етаман.
—Ало, -Билол айнан шу қўнғироқни кутиб тургани учун тезда жавоб берди.
—Иш ҳал, у қизни уйига кетди. -ҳисобот берди дўсти.
—Аниқми?
—Ҳозирги қатъияти ва мастлигини ҳисобга олсак. Аниқ боради.
—Раҳмат сенга дўстим.
Билол телефонни ўчириб, чуқур нафас олди.
—Сиз акангиз билан оқибат бузилишини хоҳламайсиз. Қизингиз сизни юзингизга оёқ қўёлмайди.
Бошқа йўл қолдирмадингиз менга қайнотажон.
Фотиҳани мен буза олмас эканман. Ўзингиз шу ишни қилишингизга замин яратиб бераман!
Билол ҳаёлан Сарвинозни дадаси билан гаплашган бўлди. Кейин, машинасига ўтириб, турган ерини тарк этди.
💫 💫
—Ало... -Сарвиноз қайта-қайта бўлаверган қўнғироққа истамайгина жавоб берди. Қўлида анча олдин Билол берган митти свунер бор эди. Телефонни овозини баландлаб қўйдида. Кўзлари ҳамон свунерда эди.
—Сарвинозиииммм. -Содиқни овози шу он энг ёқимсиз овоздек туюлди.
—Мен ухламоқчи эдим. Нега қўнғироқ қилдингиз бемаҳалда? -деди Сарвиноз беш кундан кейин эри бўлиши керак бўлган инсонлигини билса ҳам қалби тан олгиси келмай.
—Сени кўргим келяпти. Ҳозир менга мен хоҳлагандек расм ташлайсан. «Йўқ» десанг. Бориб аслингни кўриб келаман.
—Нимаа? -Сарвинозни тушиниб тушинмай жаҳли чиқди.
—Гапим-гап! Ҳозир бораман уйингга. Бўладиган ишни бўлгани яхши. Беш кун олдин-кейинини нима аҳамияти бор. Тоза нозланиб жонга тегдинг ўзи.
Бугун қуёш Билол таърафдан чиққанмиди?
Кетар пайти ойга ҳам тайинлаб кетганмиди.
Бу суҳбатни ухлаш олди неча кунки ҳомуш юрган Сарвиноздан, ҳабар олгани келган онаси эшитиб қолди.
—Жинними бу? -Сарвиноз асабийлашиб телефонини ўчириб қўйди. Гаплашганда овози ва тутилиб гапиришидан мастлигини пайқагандек бўлганди.
Қизни бироз қўрқув босди.
Ростдан келсая?
—Бу аниқ Содиқжонмиди? -онасини овозидан чўчиб тушди Сарвиноз.
—Ойии, қачон келдингиз?
—Бер менга телефонингни! -юлиб олди онаси. Охирги гаплашилган рақамга қаради. Чиндан Содиқжон.
—Нега бунчалик очиқ гапирди у? -деди эшитган гапини ҳамон ҳазм қила олмай асабийлашаркан.
—Ойиии. -деди Сарвиноз ўпкаси тўлиб. —Шунинг учун блокдан ошмай дегандим.
Онаси, Содиқ касалхонага ётиб олгач, дадаси қизига қаттиқ гапириб, Содиқни блокдан чиқартирганини эслади.
—Аввал ҳам шундай гаплар гапирганмиди?
—Бир нечта смс ёзганди. Буниси ошиб тушди ойи.
Сарвиноз ҳам ҳафа бўлиб ҳам уялиб онасига дилини ёрди.
—Хоҳламайман Содиқ акамга турмушга чиқишни. Қарашлари ҳам ғалати.
—Сен қўрқма! Эндиям «бераман» десин даданг. Шунча пайт ҳаммасига «ҳўп» деб жим турганим етар.
Сарвиноз ойисини ортидан қараб қолди.
💫 💫
—Буёғидан ҳавотир олма. У қизни уйига маст ҳолатда. Ўша мен айтган ниятда борса бўлди.
—Аллоҳ-Аллоҳ, ёмон ишларга аралашиб қолмасам бўлди бу дўстимни деб.
—Ҳа ошна, шерик керак эмасми? -ярим-ялонғоч кийинган қизлардан кўз узмаётган Содиқни олдига. Билолни жўраси келди. Елкасига ҳудди яқинидек уриб қўйди. —Бу дейман, кўзларингиз, яйраяптими?
—Эркакчилик, бўйдоқчилик нимаям дердик. Ҳозирча фақат кўзларимиз яйраб турсинчи.
—Бу дейман севган қизингиз йўқми? -қулайроқ жойлашди йигит.
—Унаштирилганман. Беш кундан кейин тўйим. -йигит келгунча анча «отиб» олган Содиқ очиқ гаплашарди.
—Ия-ияа. Унаштирилган, тўйи яқин қолган йигитни ҳолини қаранг. Бўмапти ошна. -елкасига уриб қўяркан. Зўрға рўл ўйнарди. —Ҳамма жойиз яйраса бўладигани бор эканку. Бу ерда кўзни қийнашингиз нимаси.
—Ўлгудек қайсар. Йўлатмайди. -деди Содиқ навбатдаги қадаҳни кўтариб ичаркан.
—Тилини билмаётгандирсиз. Ҳозир ҳаммасини йўли бор. -деди эркак яқин келиб. —Бир икки рад этади. Гапига парво қилмай, ўз билганингиздан қолмасангиз шерга. Жим бўлсангиз «қўй»га, қиёслашади.
Йигит, анча авради. Кейин ўзини гапига Содиқни реакциясини кузатаркан. Уддалаётганидан ҳурсанд. Аммо унаштирилган қизни ўйлаб ҳафа бўларди.
Билол аниқ гап айтмади.
Нимани ўйлади экан бу бола?
—Мен шерман.
—Ўҳҳ маладест. Буёғи тўй экан. Ташвишга не ҳожат. Яшаш керак ошна яшаш. Бир кун ҳам ҳарна.
—Мен кетдим. -Содиқ ўрнидан турди. —Бугуноқ бориб, ниятимга етаман.
—Ало, -Билол айнан шу қўнғироқни кутиб тургани учун тезда жавоб берди.
—Иш ҳал, у қизни уйига кетди. -ҳисобот берди дўсти.
—Аниқми?
—Ҳозирги қатъияти ва мастлигини ҳисобга олсак. Аниқ боради.
—Раҳмат сенга дўстим.
Билол телефонни ўчириб, чуқур нафас олди.
—Сиз акангиз билан оқибат бузилишини хоҳламайсиз. Қизингиз сизни юзингизга оёқ қўёлмайди.
Бошқа йўл қолдирмадингиз менга қайнотажон.
Фотиҳани мен буза олмас эканман. Ўзингиз шу ишни қилишингизга замин яратиб бераман!
Билол ҳаёлан Сарвинозни дадаси билан гаплашган бўлди. Кейин, машинасига ўтириб, турган ерини тарк этди.
💫 💫
—Ало... -Сарвиноз қайта-қайта бўлаверган қўнғироққа истамайгина жавоб берди. Қўлида анча олдин Билол берган митти свунер бор эди. Телефонни овозини баландлаб қўйдида. Кўзлари ҳамон свунерда эди.
—Сарвинозиииммм. -Содиқни овози шу он энг ёқимсиз овоздек туюлди.
—Мен ухламоқчи эдим. Нега қўнғироқ қилдингиз бемаҳалда? -деди Сарвиноз беш кундан кейин эри бўлиши керак бўлган инсонлигини билса ҳам қалби тан олгиси келмай.
—Сени кўргим келяпти. Ҳозир менга мен хоҳлагандек расм ташлайсан. «Йўқ» десанг. Бориб аслингни кўриб келаман.
—Нимаа? -Сарвинозни тушиниб тушинмай жаҳли чиқди.
—Гапим-гап! Ҳозир бораман уйингга. Бўладиган ишни бўлгани яхши. Беш кун олдин-кейинини нима аҳамияти бор. Тоза нозланиб жонга тегдинг ўзи.
Бугун қуёш Билол таърафдан чиққанмиди?
Кетар пайти ойга ҳам тайинлаб кетганмиди.
Бу суҳбатни ухлаш олди неча кунки ҳомуш юрган Сарвиноздан, ҳабар олгани келган онаси эшитиб қолди.
—Жинними бу? -Сарвиноз асабийлашиб телефонини ўчириб қўйди. Гаплашганда овози ва тутилиб гапиришидан мастлигини пайқагандек бўлганди.
Қизни бироз қўрқув босди.
Ростдан келсая?
—Бу аниқ Содиқжонмиди? -онасини овозидан чўчиб тушди Сарвиноз.
—Ойии, қачон келдингиз?
—Бер менга телефонингни! -юлиб олди онаси. Охирги гаплашилган рақамга қаради. Чиндан Содиқжон.
—Нега бунчалик очиқ гапирди у? -деди эшитган гапини ҳамон ҳазм қила олмай асабийлашаркан.
—Ойиии. -деди Сарвиноз ўпкаси тўлиб. —Шунинг учун блокдан ошмай дегандим.
Онаси, Содиқ касалхонага ётиб олгач, дадаси қизига қаттиқ гапириб, Содиқни блокдан чиқартирганини эслади.
—Аввал ҳам шундай гаплар гапирганмиди?
—Бир нечта смс ёзганди. Буниси ошиб тушди ойи.
Сарвиноз ҳам ҳафа бўлиб ҳам уялиб онасига дилини ёрди.
—Хоҳламайман Содиқ акамга турмушга чиқишни. Қарашлари ҳам ғалати.
—Сен қўрқма! Эндиям «бераман» десин даданг. Шунча пайт ҳаммасига «ҳўп» деб жим турганим етар.
Сарвиноз ойисини ортидан қараб қолди.
💫 💫