Азалдан журъатсизлик қонида бўлган Сарвиноз. Иккисидан ҳам ҳисоб сўрай олмади.
Яна кўз ёши билан ўзини овутди.
Шундан кейин дугонасини ҳам смслашганда кайфияти чоғ бўлишига эътибор берар. У ҳар жилмайганда Сарвиноз ичидан зил кетарди.
—Майли... -деди бир кун, ўзига ўзи. —Бахтли бўлинглар.
Орада Билолни бошига тушган иш сабаб, кўнгли бўлмай, унга яна далда бўлиб, хол сўради.
Онаси бувисини, Амакиваччаси билан унаштируви ҳақидаги гапидан кейин, иккиланиб қолди.»
Инсонийлик жиҳатидан сўралган хол-аҳволига қўпол жавоб олди.
Кейин бир қиз билан кафеда кўрганда ичи ёнди.
Бир ёқда, дугонасини телефонидаги смслар, бир ёқда Сарвиноздан бошқа ҳамма хоҳлаётган. Амакиваччаси билан фотиҳа масаласи. Бир ёқда, Билолни яна янги қиз билан кўргани алами.
Бари йиғилиб бир тошмоқчи эди шу ҳам бўлмади.
Билол яна қўполлик билан черкиб берди.
Буёқда оиласи. Ота ҳаққи она ҳаққини орага тиқдилар.
—Майли мен розиман. -деди охири ҳаммасини тақдир измига ташлашга қарор қилиб.
—Унда бувингни туғилган кунида бир йўла фотиҳа қиламиз. Бу йил туғилган кун бизникида бўлади.
Ойиси тўлиб-тошиб, дадасига янгиликни етказиш учун чиқиб кетди.
Шу кунларда, Зоҳидани суди бўлиб, у ҳақидаги ҳақиқатлар очиқланди.
Қизни кўнгли бўшлиги тутди яна. Ўзини кўйиганча Билолга қўнғироқ қилди.
«Ҳозир менга кераксан!»
Йигитни биргина шу гапи уни қушдек учиб боришга ундади.
Барча араз гинани унутиб ҳам, ёнига чопди.
Икки кун ўтиб фотиҳаси бўладиган кун эди.
—Билол акам менга ўлиб қолмаган. Қадамида қиз. Гаплашганларидан ташқари машҳур оиласига ишқибозлар қанча?
Яна кўз олдига, Мафтуна билан кўргани. Бошқа гуруҳдаги қиз билан кўргани. Дугонасини телефонидаги, ҳабарлар келди.
«–Сарвиноз ҳақида фикриз қандай? -сўралганди смс да дугонаси томондан.
—Бироз зерикарли қиз»
Билолни жавоби шундай эди.
—Сарвинооз.
–Лаббай ойи. -Сарвиноз ҳаёлларини йиғиб ойисини олдига борди.
–Тайёрлан. Бувинг айтди, Содиқжон келяпти экан.
Сарвиноз истамайгина тайёрланиш учун турди.
Кийиниб бўлгач, ойнадаги сўлғин юзига қаради.
Қизиқ, Билолни бошқа қизлар билан экани ҳақида ўйласа ҳам бунчалар чўкиб қолмаганди.
Ўзини бошқа билан тасаввур қилишни истамай, ичидан эзилиб кетяпти.
—Ассалому алайкум. -истамайгина Содиқга салом берди.
–Ваалайкум ассалом яхшимисан? -Содиқ унга меҳр билан қаради. Йўлда кетишаркан. Ҳаёлга берилди. Четга кетгунгача, ҳечам қиз бола сифатида қарамаган синглиси. Келса кўзни қувнатар даражада бўйи етиб қолибди.
Содиқ шу қизни аёли сифатида кўришни хоҳлади.
Уни бу ниятига ҳайрхоҳлар кўп эди. Мана ниятига етиш арафасида.
—Қаерга келдик? -Сарвиноз қаршисидаги бинога ҳайрон қаради.
—Фикринг айниб қолмай сени ўзимники қилмоқчиман! -Содиқ машинадан тушиб, орқа эшикни очди. —Расмий никоҳга ариза ташлаймиз!
—Нега мени ҳабарим йўқ. Қолаверса, биз унаштирилганимиз билан, тўй ҳали бери бўлмайдику.
—Адашасан Сарвинозим. Тўй бир ой ичида ўтиб кетади.
Содиқ бу сафар Сарвинозга фақат меҳр эмас, ҳирс билан қаради.
–Менга бундай дейилмаганди. Бошқача гап айтишганди. -Сарвиноз, Содиқни нигоҳларидан бироз ўнғайсизланди.
—Шундай дейилмаса, рози бўлмаётган эдингда.
Инсон қадри — улуғ. У эртага эмас, узоқ келажакда эмас, айнан бугун ўз ҳаётидан рози ва мамнун бўлиб яшаши керак.
Билол мана уч кундирки, сокин. Телефонига қарайди.
Кечгача «кечиринг» деб қўнғироқ қилишини ишонч билан айтган инсони мана уч кун ўтса ҳам қилмади қўнғироқ.
Биз бир инсонни қадрини қачон биламиз? Қачон у ҳаётимизда бошқалардан кўра, нисбатан ёки анча юқори эканини қачон англаймиз.
Англашимиз учун ўша инсонни йўқотишимиз керакми?
Шу жойгача бориш шартми?
💫 💫
Сарвиноз ҳеч уйқуси келмай, анчагача ўй суриб ўтирди. Охирги пайтлар ярим тунгача бедор юриш одат бўлиб қолган.
—Бўлди Сарвиноз! У сени унутиб ҳам бўлгандир. Сен ҳамон уни деб кўз ёш қиляпсан!
«Ҳатто бошқа бири билан яқинда расмий эр-хотин бўлсанг ҳам» ичида ўйладида, сув қуйиб ичди.
Бакални қўйганди ҳамки, хонасига «дуп» этиб, нимадир тушди.
Яна кўз ёши билан ўзини овутди.
Шундан кейин дугонасини ҳам смслашганда кайфияти чоғ бўлишига эътибор берар. У ҳар жилмайганда Сарвиноз ичидан зил кетарди.
—Майли... -деди бир кун, ўзига ўзи. —Бахтли бўлинглар.
Орада Билолни бошига тушган иш сабаб, кўнгли бўлмай, унга яна далда бўлиб, хол сўради.
Онаси бувисини, Амакиваччаси билан унаштируви ҳақидаги гапидан кейин, иккиланиб қолди.»
Инсонийлик жиҳатидан сўралган хол-аҳволига қўпол жавоб олди.
Кейин бир қиз билан кафеда кўрганда ичи ёнди.
Бир ёқда, дугонасини телефонидаги смслар, бир ёқда Сарвиноздан бошқа ҳамма хоҳлаётган. Амакиваччаси билан фотиҳа масаласи. Бир ёқда, Билолни яна янги қиз билан кўргани алами.
Бари йиғилиб бир тошмоқчи эди шу ҳам бўлмади.
Билол яна қўполлик билан черкиб берди.
Буёқда оиласи. Ота ҳаққи она ҳаққини орага тиқдилар.
—Майли мен розиман. -деди охири ҳаммасини тақдир измига ташлашга қарор қилиб.
—Унда бувингни туғилган кунида бир йўла фотиҳа қиламиз. Бу йил туғилган кун бизникида бўлади.
Ойиси тўлиб-тошиб, дадасига янгиликни етказиш учун чиқиб кетди.
Шу кунларда, Зоҳидани суди бўлиб, у ҳақидаги ҳақиқатлар очиқланди.
Қизни кўнгли бўшлиги тутди яна. Ўзини кўйиганча Билолга қўнғироқ қилди.
«Ҳозир менга кераксан!»
Йигитни биргина шу гапи уни қушдек учиб боришга ундади.
Барча араз гинани унутиб ҳам, ёнига чопди.
Икки кун ўтиб фотиҳаси бўладиган кун эди.
—Билол акам менга ўлиб қолмаган. Қадамида қиз. Гаплашганларидан ташқари машҳур оиласига ишқибозлар қанча?
Яна кўз олдига, Мафтуна билан кўргани. Бошқа гуруҳдаги қиз билан кўргани. Дугонасини телефонидаги, ҳабарлар келди.
«–Сарвиноз ҳақида фикриз қандай? -сўралганди смс да дугонаси томондан.
—Бироз зерикарли қиз»
Билолни жавоби шундай эди.
—Сарвинооз.
–Лаббай ойи. -Сарвиноз ҳаёлларини йиғиб ойисини олдига борди.
–Тайёрлан. Бувинг айтди, Содиқжон келяпти экан.
Сарвиноз истамайгина тайёрланиш учун турди.
Кийиниб бўлгач, ойнадаги сўлғин юзига қаради.
Қизиқ, Билолни бошқа қизлар билан экани ҳақида ўйласа ҳам бунчалар чўкиб қолмаганди.
Ўзини бошқа билан тасаввур қилишни истамай, ичидан эзилиб кетяпти.
—Ассалому алайкум. -истамайгина Содиқга салом берди.
–Ваалайкум ассалом яхшимисан? -Содиқ унга меҳр билан қаради. Йўлда кетишаркан. Ҳаёлга берилди. Четга кетгунгача, ҳечам қиз бола сифатида қарамаган синглиси. Келса кўзни қувнатар даражада бўйи етиб қолибди.
Содиқ шу қизни аёли сифатида кўришни хоҳлади.
Уни бу ниятига ҳайрхоҳлар кўп эди. Мана ниятига етиш арафасида.
—Қаерга келдик? -Сарвиноз қаршисидаги бинога ҳайрон қаради.
—Фикринг айниб қолмай сени ўзимники қилмоқчиман! -Содиқ машинадан тушиб, орқа эшикни очди. —Расмий никоҳга ариза ташлаймиз!
—Нега мени ҳабарим йўқ. Қолаверса, биз унаштирилганимиз билан, тўй ҳали бери бўлмайдику.
—Адашасан Сарвинозим. Тўй бир ой ичида ўтиб кетади.
Содиқ бу сафар Сарвинозга фақат меҳр эмас, ҳирс билан қаради.
–Менга бундай дейилмаганди. Бошқача гап айтишганди. -Сарвиноз, Содиқни нигоҳларидан бироз ўнғайсизланди.
—Шундай дейилмаса, рози бўлмаётган эдингда.
Инсон қадри — улуғ. У эртага эмас, узоқ келажакда эмас, айнан бугун ўз ҳаётидан рози ва мамнун бўлиб яшаши керак.
Билол мана уч кундирки, сокин. Телефонига қарайди.
Кечгача «кечиринг» деб қўнғироқ қилишини ишонч билан айтган инсони мана уч кун ўтса ҳам қилмади қўнғироқ.
Биз бир инсонни қадрини қачон биламиз? Қачон у ҳаётимизда бошқалардан кўра, нисбатан ёки анча юқори эканини қачон англаймиз.
Англашимиз учун ўша инсонни йўқотишимиз керакми?
Шу жойгача бориш шартми?
💫 💫
Сарвиноз ҳеч уйқуси келмай, анчагача ўй суриб ўтирди. Охирги пайтлар ярим тунгача бедор юриш одат бўлиб қолган.
—Бўлди Сарвиноз! У сени унутиб ҳам бўлгандир. Сен ҳамон уни деб кўз ёш қиляпсан!
«Ҳатто бошқа бири билан яқинда расмий эр-хотин бўлсанг ҳам» ичида ўйладида, сув қуйиб ичди.
Бакални қўйганди ҳамки, хонасига «дуп» этиб, нимадир тушди.