#НАСТАРИН 75.
#Дилором_Қосимова
Настарин кулиб қўйди Сардорни ортидан. Ойнага қараб, кечаги тунни эслаб, уялиб жилмайди.
—Бугун кечгача, белим қотса керак-а? Қўшни янга айтганди. "Кун ярмигача салом-салом қилиб белим синай" деди деб. -кийиниб тайёр бўлган Настарин. Ойна олдида кўринишини яна бир бор кўздан кечирар экан деди.
—Чиқиб оила аъзолари билан. Дадам, дадамни хотини, аммам билан танишасан бўлди. Сен айтган салом-салом бўлмайди.
Настарин савол назари билан Сардорга қаради. Телефон титиб ўтирган Сардор. Настаринни жим бўлиб қолгани учун телефондан нигоҳини узиб, Настаринга қаради.
–Ҳа нима? -деди.
—Салом-салом бўлмайди дедиз. -Настарин ётоққа яқинроқ келиб, Сардордан жавоб кута бошлади.
—Уларга айтдим. "Мени хотинимни нозик, кичкинагина. Салом-салом, ҳар хил урф-одатлари билан уни толиқтирманглар. У мени ҳизматимга яраса бўлди" дедим.
Сардорни гапидан Настаринни киприклари пир-пираб кетди.
–Ҳа читтакча, нега ундай қарайсан.
—Уялмай шундай дейсизми?
—Уят! Нима у? -жилмайди Сардор. —У қандай бўлади? Менимча мен кеча сенда кўрдим балки ҳис қилдим уни. Менда ундай нарса йўқ.
—Роса безбет экансиз-а? Мени ҳизматиммиш. -лаб бурди Настарин.
—Ўзо оиламиз катта эмас. Дадам уйда кам бўлади. Эрталаб нонушта ва кечки овқатда ҳисобли кўрасан. Хотини сенга қайноналик қила олмайди. Опа сифатида ҳурмат қилишинг мумкин. Лекин пой-патак бўлишга мажбурмассан.
Шундай экан. Асосий ишинг менман. -Сардор бошида жиддий гап бошлаган бўлса ҳам. Охирида ҳазил қилиб қаради Настаринга.
Настарин савол бермоқчи эди. Эшикларидан келган чақириқ сабаб, саволи ичида қолди.
#Дилором_Қосимова
Настарин кулиб қўйди Сардорни ортидан. Ойнага қараб, кечаги тунни эслаб, уялиб жилмайди.
—Бугун кечгача, белим қотса керак-а? Қўшни янга айтганди. "Кун ярмигача салом-салом қилиб белим синай" деди деб. -кийиниб тайёр бўлган Настарин. Ойна олдида кўринишини яна бир бор кўздан кечирар экан деди.
—Чиқиб оила аъзолари билан. Дадам, дадамни хотини, аммам билан танишасан бўлди. Сен айтган салом-салом бўлмайди.
Настарин савол назари билан Сардорга қаради. Телефон титиб ўтирган Сардор. Настаринни жим бўлиб қолгани учун телефондан нигоҳини узиб, Настаринга қаради.
–Ҳа нима? -деди.
—Салом-салом бўлмайди дедиз. -Настарин ётоққа яқинроқ келиб, Сардордан жавоб кута бошлади.
—Уларга айтдим. "Мени хотинимни нозик, кичкинагина. Салом-салом, ҳар хил урф-одатлари билан уни толиқтирманглар. У мени ҳизматимга яраса бўлди" дедим.
Сардорни гапидан Настаринни киприклари пир-пираб кетди.
–Ҳа читтакча, нега ундай қарайсан.
—Уялмай шундай дейсизми?
—Уят! Нима у? -жилмайди Сардор. —У қандай бўлади? Менимча мен кеча сенда кўрдим балки ҳис қилдим уни. Менда ундай нарса йўқ.
—Роса безбет экансиз-а? Мени ҳизматиммиш. -лаб бурди Настарин.
—Ўзо оиламиз катта эмас. Дадам уйда кам бўлади. Эрталаб нонушта ва кечки овқатда ҳисобли кўрасан. Хотини сенга қайноналик қила олмайди. Опа сифатида ҳурмат қилишинг мумкин. Лекин пой-патак бўлишга мажбурмассан.
Шундай экан. Асосий ишинг менман. -Сардор бошида жиддий гап бошлаган бўлса ҳам. Охирида ҳазил қилиб қаради Настаринга.
Настарин савол бермоқчи эди. Эшикларидан келган чақириқ сабаб, саволи ичида қолди.