#НАСТАРИН 30.
#Дилором_Қосимова
—Нима? Дилобар сенга шундай қарайдими? -Аҳмадни ичидан жаҳли чиқиб деди.
—Ҳаа, Ҳасан-Хусанларга тегинсам ҳам жаҳли чиқади. «Йўқол дардисар» деб силтаб ташлайди.
Настарин биддиллаб гапираркан, Аҳмадни бўйин томирлари бортиб кетди жаҳлдан.
—Уйга борай у билан ўзим гаплашиб қўяман. Сени силташ тугул, ўша ялмоғиз қарашини ҳам қила олмайди.
Салимани ота уйи дарвозаси олдида, тўхтаркан, ўйчанг эди Аҳмад.
—Бу зумрашаси қайда экан? Бувинг туғилган куни деб бир дунё ҳаражат қилиб келибди. Ана ўзларини бувилари қилиб берсин эди туғилган кунни. Ҳатто дадасига керак бўлмаган набирасини бирам кўкларга кўтаради. «Настариним Настариним» деб. Ўргилдим Настаринидан.
Аҳмад дарвозадан қизини киритиб юбориш учун, ўзи очганди. Сабаби қўлида, Настаринга олиб берган нарсалари, Настаринни сумкаси ҳам бор эди.
Настарим ўзи сочи узун қўғирчоғини ушлаб олганди.
Ҳуснорани гапларини эшитиб, уни уриб юборишдан ўзини аранг тийди. Бир таърафдан ўзини ҳам айблади.
Бир-икки гап айтай дедику, аёл билан. Яна қайнисини аёли билан тортишишни ўзига эп кўрмади.
—Юр қизим, кирма бу уйга. -Аҳмад дарвозадан икки қадам ҳадлаган қизини қўлидан тутиб қолди.
—Қаёққа борамиз дада? -киприклари пир-пиради Настаринни.
—Ойингни олдига, ишхонасига борамиз.
#Дилором_Қосимова
—Нима? Дилобар сенга шундай қарайдими? -Аҳмадни ичидан жаҳли чиқиб деди.
—Ҳаа, Ҳасан-Хусанларга тегинсам ҳам жаҳли чиқади. «Йўқол дардисар» деб силтаб ташлайди.
Настарин биддиллаб гапираркан, Аҳмадни бўйин томирлари бортиб кетди жаҳлдан.
—Уйга борай у билан ўзим гаплашиб қўяман. Сени силташ тугул, ўша ялмоғиз қарашини ҳам қила олмайди.
Салимани ота уйи дарвозаси олдида, тўхтаркан, ўйчанг эди Аҳмад.
—Бу зумрашаси қайда экан? Бувинг туғилган куни деб бир дунё ҳаражат қилиб келибди. Ана ўзларини бувилари қилиб берсин эди туғилган кунни. Ҳатто дадасига керак бўлмаган набирасини бирам кўкларга кўтаради. «Настариним Настариним» деб. Ўргилдим Настаринидан.
Аҳмад дарвозадан қизини киритиб юбориш учун, ўзи очганди. Сабаби қўлида, Настаринга олиб берган нарсалари, Настаринни сумкаси ҳам бор эди.
Настарим ўзи сочи узун қўғирчоғини ушлаб олганди.
Ҳуснорани гапларини эшитиб, уни уриб юборишдан ўзини аранг тийди. Бир таърафдан ўзини ҳам айблади.
Бир-икки гап айтай дедику, аёл билан. Яна қайнисини аёли билан тортишишни ўзига эп кўрмади.
—Юр қизим, кирма бу уйга. -Аҳмад дарвозадан икки қадам ҳадлаган қизини қўлидан тутиб қолди.
—Қаёққа борамиз дада? -киприклари пир-пиради Настаринни.
—Ойингни олдига, ишхонасига борамиз.