Endi kim bola?
2018-yil, talabalik davri. Yangi ijara uyga ko'chishga to'g'ri keldi. Qish, xona yetarlicha isimaydi — xonadoshlar bilan tez-tez kurtka va shapka kiyib yotamiz.
U vaqtlarda video qo'ng'iroq hali ommalashmagan, internet qimmat edi. Uydagilar bilan ham oddiy telefonda gaplashardik.
Onam "bolam, sovqotmayapsanmi?" deb so'rasalar, "onajon, maykada o'tiribman, xavotir olmang" deb u kishini xotirjam qilaman.
Bu kabi "yolg'onlarim" och qolmaslik, yolg'iz qiynalmaslik va boshqa mavzulardagi savollariga javoblarimda ham ko'p uchrar edi.
Bir amallab o'qishni bitirdim, shogird tushdim, ish o'rgandim. Besh yilda sohamda eng oldi mutaxassislardan biriga aylandim, tadbirkor bo'ldim.
Bugun pulga aloqador muammolarim deyarli qolmadi. Qolganlari ham ehtiyoj emas, balki istak va komfortga tegishli.
Lekin onaginamning xavotirlari tugamadi. Hozir ham har gaplashganda "Ko'p ishlamayapsanmi, ishlaring joyidami?" deb so'raydilar.
To'g'ri, hozir ham boshqa turdagi muammolarim yetarli, lekin ularni onamga aytishdan nima foyda? U kishini qiynashdan boshqa nimaga yaraydi?
Yana "yolg'on" gapiraman, o'zi kechirsin...
O'ylab qolaman: ehtimol, ulg'ayish belgisi — bizning muammolarimizni ota-onamiz emas, ularning muammolarini biz yechishga o'tganimizdadir?
Yetar bola bo'lganimiz, ulg'ayish vaqti kelmadimi?!
@abdulloh_shamsutdinov
2018-yil, talabalik davri. Yangi ijara uyga ko'chishga to'g'ri keldi. Qish, xona yetarlicha isimaydi — xonadoshlar bilan tez-tez kurtka va shapka kiyib yotamiz.
U vaqtlarda video qo'ng'iroq hali ommalashmagan, internet qimmat edi. Uydagilar bilan ham oddiy telefonda gaplashardik.
Onam "bolam, sovqotmayapsanmi?" deb so'rasalar, "onajon, maykada o'tiribman, xavotir olmang" deb u kishini xotirjam qilaman.
Bu kabi "yolg'onlarim" och qolmaslik, yolg'iz qiynalmaslik va boshqa mavzulardagi savollariga javoblarimda ham ko'p uchrar edi.
Bir amallab o'qishni bitirdim, shogird tushdim, ish o'rgandim. Besh yilda sohamda eng oldi mutaxassislardan biriga aylandim, tadbirkor bo'ldim.
Bugun pulga aloqador muammolarim deyarli qolmadi. Qolganlari ham ehtiyoj emas, balki istak va komfortga tegishli.
Lekin onaginamning xavotirlari tugamadi. Hozir ham har gaplashganda "Ko'p ishlamayapsanmi, ishlaring joyidami?" deb so'raydilar.
To'g'ri, hozir ham boshqa turdagi muammolarim yetarli, lekin ularni onamga aytishdan nima foyda? U kishini qiynashdan boshqa nimaga yaraydi?
Yana "yolg'on" gapiraman, o'zi kechirsin...
O'ylab qolaman: ehtimol, ulg'ayish belgisi — bizning muammolarimizni ota-onamiz emas, ularning muammolarini biz yechishga o'tganimizdadir?
Yetar bola bo'lganimiz, ulg'ayish vaqti kelmadimi?!
@abdulloh_shamsutdinov