Yolg’iz emasmiz2016-yil, 1-kurs talaba, yotoqxonada yashayman.
Aksar darslar foydasiz, ustozlar bizni yomon ko‘radi.
Cho‘ntakda pul kam, yeb-ichishda doim kamchilik bor.
Boshqa viloyatli yoki toshkentliklar bilan madaniy farq katta, do‘stlashish qiyin.
Kir yuvish, ovqat pishirish, bozorlik, pulni rejalash — hech shug‘ullanmagan ishlarim.
Ko‘zimda yosh, "Qayerdan ham Toshkentga kirdim, Farg‘onada qolsam bo‘lardi, qiynalmasdim…"
Deyarli bir yil, ayni hisda, bir necha marta o‘qishni ko‘chirish haqida o‘yladim.
Ota-onam, ustozlarim nima deydi? Voz kechgan bo‘lamanmi? Chidolmagan bo‘lamanmi?
Yo‘q, sabr qilaman. Yengib o‘taman. Mendan avval ham yuzlarcha odam his qilgan bo‘lsa kerak.
Surishtiraman, yolg‘iz emas ekanman.
Ko‘pchilik o‘zi bilan shu mavzuda gaplashadi, menga o‘xshab boshqaga aytmaydi.
2020-o‘qishni tamomladim. 2024-yil, sohamda yaxshi, qadrlanadigan kadrga, tadbirkorga aylanib ulgurdim, shukr.
Bugun menga madaniy farqlar bilan yashash oson. Ro‘zg‘orimni rejalash oson. Chalg‘ish davrida chalg‘imaslik oson.
Hammasini o‘sha qiyin davrlar o‘rgatdi. Yashatib o‘rgatdi. Qiynab o‘rgatdi.
Ehtimol, siz ham hozir shu hislarni his qilayotgandirsiz. Voz kechmang, hammasi o‘tib ketadi.
Yakunda esa bardoshliroq, tartibliroq, mustaqilroq bir shaxs qoladi.
Dubai amirining bir gapi bilan postni tugataman: "Qiyin davrlar kuchli shaxsiyatlarni tarbiyalaydi. Kuchli shaxsiyatlar yengil davrlarni shakllantiradi. Yengil davrlar esa kuchsiz shaxsiyatlarni yetishtiradi."
@abdulloh_shamsutdinov